^{१.१०.१}रुरुरुवाच

^{१.१०.२}मम प्राणसमा भार्या दष्टासीद्भुजगेन ह
तत्र मे समयो घोर आत्मनोरग वै कृतः

^{१.१०.३}हन्यां सदैव भुजगं यं यं पश्येयमित्युत
ततोऽहं त्वां जिघांसामि जीवितेन विमोक्ष्यसे

^{१.१०.४}डुण्डुभ उवाच

^{१.१०.५}अन्ये ते भुजगा विप्र ये दशन्तीह मानवान्
डुण्डुभानहिगन्धेन न त्वं हिंसितुमर्हसि

^{१.१०.६}एकानर्थान्पृथगर्थानेकदुःखान्पृथक्सुखान्
डुण्डुभान्धर्मविद्भूत्वा न त्वं हिंसितुमर्हसि

^{१.१०.७}सूत उवाच

^{१.१०.८}इति श्रुत्वा वचस्तस्य भुजगस्य रुरुस्तदा
नावधीद्भयसंविग्न ऋषिं मत्वाथ डुण्डुभम्

^{१.१०.९}उवाच चैनं भगवान्रुरुः संशमयन्निव
कामया भुजग ब्रूहि कोऽसीमां विक्रियां गतः

^{१.१०.१०}डुण्डुभ उवाच

^{१.१०.११}अहं पुरा रुरो नाम्ना ऋषिरासं सहस्रपात्
सोऽहं शापेन विप्रस्य भुजगत्वमुपागतः

^{१.१०.१२}रुरुरुवाच

^{१.१०.१३}किमर्थं शप्तवान्क्रुद्धो द्विजस्त्वां भुजगोत्तम
कियन्तं चैव कालं ते वपुरेतद्भविष्यति