^{१३.३०.१}भीष्म उवाच

^{१३.३०.२}एवमुक्तो मतङ्गस्तु भृशं शोकपरायणः
अतिष्ठत गयां गत्वा सोऽङ्गुष्ठेन शतं समाः

^{१३.३०.३}सुदुष्करं वहन्योगं कृशो धमनिसंततः
त्वगस्थिभूतो धर्मात्मा स पपातेति नः श्रुतम्

^{१३.३०.४}तं पतन्तमभिद्रुत्य परिजग्राह वासवः
वराणामीश्वरो दाता सर्वभूतहिते रतः

^{१३.३०.५}शक्र उवाच

^{१३.३०.६}मतङ्ग ब्राह्मणत्वं ते संवृतं परिपन्थिभिः
पूजयन्सुखमाप्नोति दुःखमाप्नोत्यपूजयन्

^{१३.३०.७}ब्राह्मणे सर्वभूतानां योगक्षेमः समाहितः
ब्राह्मणेभ्योऽनुतृप्यन्ति पितरो देवतास्तथा

^{१३.३०.८}ब्राह्मणः सर्वभूतानां मतङ्ग पर उच्यते
ब्राह्मणः कुरुते तद्धि यथा यद्यच्च वाञ्छति

^{१३.३०.९}बह्वीस्तु संसरन्योनीर्जायमानः पुनः पुनः
पर्याये तात कस्मिंश्चिद्ब्राह्मण्यमिह विन्दति

^{१३.३०.१०}मतङ्ग उवाच

^{१३.३०.११}किं मां तुदसि दुःखार्तं मृतं मारयसे च माम्
तं तु शोचामि यो लब्ध्वा ब्राह्मण्यं न बुभूषते

^{१३.३०.१२}ब्राह्मण्यं यदि दुष्प्रापं त्रिभिर्वर्णैः शतक्रतो
सुदुर्लभं तदावाप्य नानुतिष्ठन्ति मानवाः

^{१३.३०.१३}यः पापेभ्यः पापतमस्तेषामधम एव सः
ब्राह्मण्यं योऽवजानीते धनं लब्ध्वेव दुर्लभम्

^{१३.३०.१४}दुष्प्रापं खलु विप्रत्वं प्राप्तं दुरनुपालनम्
दुरवापमवाप्यैतन्नानुतिष्ठन्ति मानवाः

^{१३.३०.१५}एकारामो ह्यहं शक्र निर्द्वंद्वो निष्परिग्रहः
अहिंसादमदानस्थः कथं नार्हामि विप्रताम्

^{१३.३०.१६}यथाकामविहारी स्यां कामरूपी विहंगमः
ब्रह्मक्षत्राविरोधेन पूजां च प्राप्नुयामहम्
यथा ममाक्षया कीर्तिर्भवेच्चापि पुरंदर

^{१३.३०.१७}इन्द्र उवाच

^{१३.३०.१८}छन्दोदेव इति ख्यातः स्त्रीणां पूज्यो भविष्यसि

^{१३.३०.१९}भीष्म उवाच

^{१३.३०.२०}एवं तस्मै वरं दत्त्वा वासवोऽन्तरधीयत
प्राणांस्त्यक्त्वा मतङ्गोऽपि प्राप तत्स्थानमुत्तमम्

^{१३.३०.२१}एवमेतत्परं स्थानं ब्राह्मण्यं नाम भारत
तच्च दुष्प्रापमिह वै महेन्द्रवचनं यथा