^{१४.८५.१}वैशंपायन उवाच

^{१४.८५.२}शकुनेस्तु सुतो वीरो गान्धाराणां महारथः
प्रत्युद्ययौ गुडाकेशं सैन्येन महता वृतः
हस्त्यश्वरथपूर्णेन पताकाध्वजमालिना

^{१४.८५.३}अमृष्यमाणास्ते योधा नृपतेः शकुनेर्वधम्
अभ्ययुः सहिताः पार्थं प्रगृहीतशरासनाः

^{१४.८५.४}तानुवाच स धर्मात्मा बीभत्सुरपराजितः
युधिष्ठिरस्य वचनं न च ते जगृहुर्हितम्

^{१४.८५.५}वार्यमाणास्तु पार्थेन सान्त्वपूर्वममर्षिताः
परिवार्य हयं जग्मुस्ततश्चुक्रोध पाण्डवः

^{१४.८५.६}ततः शिरांसि दीप्ताग्रैस्तेषां चिच्छेद पाण्डवः
क्षुरैर्गाण्डीवनिर्मुक्तैर्नातियत्नादिवार्जुनः

^{१४.८५.७}ते वध्यमानाः पार्थेन हयमुत्सृज्य संभ्रमात्
न्यवर्तन्त महाराज शरवर्षार्दिता भृशम्

^{१४.८५.८}वितुद्यमानस्तैश्चापि गान्धारैः पाण्डवर्षभः
आदिश्यादिश्य तेजस्वी शिरांस्येषां न्यपातयत्

^{१४.८५.९}वध्यमानेषु तेष्वाजौ गान्धारेषु समन्ततः
स राजा शकुनेः पुत्रः पाण्डवं प्रत्यवारयत्

^{१४.८५.१०}तं युध्यमानं राजानं क्षत्रधर्मे व्यवस्थितम्
पार्थोऽब्रवीन्न मे वध्या राजानो राजशासनात्
अलं युद्धेन ते वीर न तेऽस्त्यद्य पराजयः

^{१४.८५.११}इत्युक्तस्तदनादृत्य वाक्यमज्ञानमोहितः
स शक्रसमकर्माणमवाकिरत सायकैः

^{१४.८५.१२}तस्य पार्थः शिरस्त्राणमर्धचन्द्रेण पत्रिणा
अपाहरदसंभ्रान्तो जयद्रथशिरो यथा

^{१४.८५.१३}तद्दृष्ट्वा विस्मयं जग्मुर्गान्धाराः सर्व एव ते
इच्छता तेन न हतो राजेत्यपि च ते विदुः

^{१४.८५.१४}गान्धारराजपुत्रस्तु पलायनकृतक्षणः
बभौ तैरेव सहितस्त्रस्तैः क्षुद्रमृगैरिव

^{१४.८५.१५}तेषां तु तरसा पार्थस्तत्रैव परिधावताम्
विजहारोत्तमाङ्गानि भल्लैः संनतपर्वभिः

^{१४.८५.१६}उच्छ्रितांस्तु भुजान्केचिन्नाबुध्यन्त शरैर्हृतान्
शरैर्गाण्डीवनिर्मुक्तैः पृथुभिः पार्थचोदितैः

^{१४.८५.१७}संभ्रान्तनरनागाश्वमथ तद्विद्रुतं बलम्
हतविध्वस्तभूयिष्ठमावर्तत मुहुर्मुहुः

^{१४.८५.१८}न ह्यदृश्यन्त वीरस्य केचिदग्रेऽग्र्यकर्मणः
रिपवः पात्यमाना वै ये सहेयुर्महाशरान्

^{१४.८५.१९}ततो गान्धारराजस्य मन्त्रिवृद्धपुरःसरा
जननी निर्ययौ भीता पुरस्कृत्यार्घ्यमुत्तमम्

^{१४.८५.२०}सा न्यवारयदव्यग्रा तं पुत्रं युद्धदुर्मदम्
प्रसादयामास च तं जिष्णुमक्लिष्टकारिणम्

^{१४.८५.२१}तां पूजयित्वा कौन्तेयः प्रसादमकरोत्तदा
शकुनेश्चापि तनयं सान्त्वयन्निदमब्रवीत्

^{१४.८५.२२}न मे प्रियं महाबाहो यत्ते बुद्धिरियं कृता
प्रतियोद्धुममित्रघ्न भ्रातैव त्वं ममानघ

^{१४.८५.२३}गान्धारीं मातरं स्मृत्वा धृतराष्ट्रकृतेन च
तेन जीवसि राजंस्त्वं निहतास्त्वनुगास्तव

^{१४.८५.२४}मैवं भूः शाम्यतां वैरं मा ते भूद्बुद्धिरीदृशी
आगन्तव्यं परां चैत्रीमश्वमेधे नृपस्य नः