^{२.१७.१}राक्षस्युवाच

^{२.१७.२}जरा नामास्मि भद्रं ते राक्षसी कामरूपिणी
तव वेश्मनि राजेन्द्र पूजिता न्यवसं सुखम्

^{२.१७.३}साहं प्रत्युपकारार्थं चिन्तयन्त्यनिशं नृप
तवेमे पुत्रशकले दृष्टवत्यस्मि धार्मिक

^{२.१७.४}संश्लेषिते मया दैवात्कुमारः समपद्यत
तव भाग्यैर्महाराज हेतुमात्रमहं त्विह

^{२.१७.५}कृष्ण उवाच

^{२.१७.६}एवमुक्त्वा तु सा राजंस्तत्रैवान्तरधीयत
स गृह्य च कुमारं तं प्राविशत्स्वगृहं नृपः

^{२.१७.७}तस्य बालस्य यत्कृत्यं तच्चकार नृपस्तदा
आज्ञापयच्च राक्षस्या मागधेषु महोत्सवम्

^{२.१७.८}तस्य नामाकरोत्तत्र प्रजापतिसमः पिता
जरया संधितो यस्माज्जरासंधस्ततोऽभवत्

^{२.१७.९}सोऽवर्धत महातेजा मगधाधिपतेः सुतः
प्रमाणबलसंपन्नो हुताहुतिरिवानलः

^{२.१७.१०}कस्यचित्त्वथ कालस्य पुनरेव महातपाः
मगधानुपचक्राम भगवांश्चण्डकौशिकः

^{२.१७.११}तस्यागमनसंहृष्टः सामात्यः सपुरःसरः
सभार्यः सह पुत्रेण निर्जगाम बृहद्रथः

^{२.१७.१२}पाद्यार्घ्याचमनीयैस्तमर्चयामास भारत
स नृपो राज्यसहितं पुत्रं चास्मै न्यवेदयत्

^{२.१७.१३}प्रतिगृह्य तु तां पूजां पार्थिवाद्भगवानृषिः
उवाच मागधं राजन्प्रहृष्टेनान्तरात्मना

^{२.१७.१४}सर्वमेतन्मया राजन्विज्ञातं ज्ञानचक्षुषा
पुत्रस्तु शृणु राजेन्द्र यादृशोऽयं भविष्यति

^{२.१७.१५}अस्य वीर्यवतो वीर्यं नानुयास्यन्ति पार्थिवाः
देवैरपि विसृष्टानि शस्त्राण्यस्य महीपते
न रुजं जनयिष्यन्ति गिरेरिव नदीरयाः

^{२.१७.१६}सर्वमूर्धाभिषिक्तानामेष मूर्ध्नि ज्वलिष्यति
सर्वेषां निष्प्रभकरो ज्योतिषामिव भास्करः

^{२.१७.१७}एनमासाद्य राजानः समृद्धबलवाहनाः
विनाशमुपयास्यन्ति शलभा इव पावकम्

^{२.१७.१८}एष श्रियं समुदितां सर्वराज्ञां ग्रहीष्यति
वर्षास्विवोद्धतजला नदीर्नदनदीपतिः

^{२.१७.१९}एष धारयिता सम्यक्चातुर्वर्ण्यं महाबलः
शुभाशुभमिव स्फीता सर्वसस्यधरा धरा

^{२.१७.२०}अस्याज्ञावशगाः सर्वे भविष्यन्ति नराधिपाः
सर्वभूतात्मभूतस्य वायोरिव शरीरिणः

^{२.१७.२१}एष रुद्रं महादेवं त्रिपुरान्तकरं हरम्
सर्वलोकेष्वतिबलः स्वयं द्रक्ष्यति मागधः

^{२.१७.२२}एवं ब्रुवन्नेव मुनिः स्वकार्यार्थं विचिन्तयन्
विसर्जयामास नृपं बृहद्रथमथारिहन्

^{२.१७.२३}प्रविश्य नगरं चैव ज्ञातिसंबन्धिभिर्वृतः
अभिषिच्य जरासंधं मगधाधिपतिस्तदा
बृहद्रथो नरपतिः परां निर्वृतिमाययौ

^{२.१७.२४}अभिषिक्ते जरासंधे तदा राजा बृहद्रथः
पत्नीद्वयेनानुगतस्तपोवनरतोऽभवत्

^{२.१७.२५}तपोवनस्थे पितरि मातृभ्यां सह भारत
जरासंधः स्ववीर्येण पार्थिवानकरोद्वशे

^{२.१७.२६}अथ दीर्घस्य कालस्य तपोवनगतो नृपः
सभार्यः स्वर्गमगमत्तपस्तप्त्वा बृहद्रथः

^{२.१७.२७}तस्यास्तां हंसडिभकावशस्त्रनिधनावुभौ
मन्त्रे मतिमतां श्रेष्ठौ युद्धशास्त्रविशारदौ

^{२.१७.२८}यौ तौ मया ते कथितौ पूर्वमेव महाबलौ
त्रयस्त्रयाणां लोकानां पर्याप्ता इति मे मतिः

^{२.१७.२९}एवमेष तदा वीर बलिभिः कुकुरान्धकैः
वृष्णिभिश्च महाराज नीतिहेतोरुपेक्षितः