^{२.३३.१}वैशंपायन उवाच

^{२.३३.२}ततोऽभिषेचनीयेऽह्नि ब्राह्मणा राजभिः सह
अन्तर्वेदीं प्रविविशुः सत्कारार्थं महर्षयः

^{२.३३.३}नारदप्रमुखास्तस्यामन्तर्वेद्यां महात्मनः
समासीनाः शुशुभिरे सह राजर्षिभिस्तदा

^{२.३३.४}समेता ब्रह्मभवने देवा देवर्षयो यथा
कर्मान्तरमुपासन्तो जजल्पुरमितौजसः

^{२.३३.५}इदमेवं न चाप्येवमेवमेतन्न चान्यथा
इत्यूचुर्बहवस्तत्र वितण्डानाः परस्परम्

^{२.३३.६}कृशानर्थांस्तथा केचिदकृशांस्तत्र कुर्वते
अकृशांश्च कृशांश्चक्रुर्हेतुभिः शास्त्रनिश्चितैः

^{२.३३.७}तत्र मेधाविनः केचिदर्थमन्यैः प्रपूरितम्
विचिक्षिपुर्यथा श्येना नभोगतमिवामिषम्

^{२.३३.८}केचिद्धर्मार्थसंयुक्ताः कथास्तत्र महाव्रताः
रेमिरे कथयन्तश्च सर्ववेदविदां वराः

^{२.३३.९}सा वेदिर्वेदसंपन्नैर्देवद्विजमहर्षिभिः
आबभासे समाकीर्णा नक्षत्रैर्द्यौरिवामला

^{२.३३.१०}न तस्यां संनिधौ शूद्रः कश्चिदासीन्न चाव्रतः
अन्तर्वेद्यां तदा राजन्युधिष्ठिरनिवेशने

^{२.३३.११}तां तु लक्ष्मीवतो लक्ष्मीं तदा यज्ञविधानजाम्
तुतोष नारदः पश्यन्धर्मराजस्य धीमतः

^{२.३३.१२}अथ चिन्तां समापेदे स मुनिर्मनुजाधिप
नारदस्तं तदा पश्यन्सर्वक्षत्रसमागमम्

^{२.३३.१३}सस्मार च पुरावृत्तां कथां तां भरतर्षभ
अंशावतरणे यासौ ब्रह्मणो भवनेऽभवत्

^{२.३३.१४}देवानां संगमं तं तु विज्ञाय कुरुनन्दन
नारदः पुण्डरीकाक्षं सस्मार मनसा हरिम्

^{२.३३.१५}साक्षात्स विबुधारिघ्नः क्षत्रे नारायणो विभुः
प्रतिज्ञां पालयन्धीमाञ्जातः परपुरंजयः

^{२.३३.१६}संदिदेश पुरा योऽसौ विबुधान्भूतकृत्स्वयम्
अन्योन्यमभिनिघ्नन्तः पुनर्लोकानवाप्स्यथ

^{२.३३.१७}इति नारायणः शंभुर्भगवाञ्जगतः प्रभुः
आदिश्य विबुधान्सर्वानजायत यदुक्षये

^{२.३३.१८}क्षितावन्धकवृष्णीनां वंशे वंशभृतां वरः
परया शुशुभे लक्ष्म्या नक्षत्राणामिवोडुराट्

^{२.३३.१९}यस्य बाहुबलं सेन्द्राः सुराः सर्व उपासते
सोऽयं मानुषवन्नाम हरिरास्तेऽरिमर्दनः

^{२.३३.२०}अहो बत महद्भूतं स्वयंभूर्यदिदं स्वयम्
आदास्यति पुनः क्षत्रमेवं बलसमन्वितम्

^{२.३३.२१}इत्येतां नारदश्चिन्तां चिन्तयामास धर्मवित्
हरिं नारायणं ज्ञात्वा यज्ञैरीड्यं तमीश्वरम्

^{२.३३.२२}तस्मिन्धर्मविदां श्रेष्ठो धर्मराजस्य धीमतः
महाध्वरे महाबुद्धिस्तस्थौ स बहुमानतः

^{२.३३.२३}ततो भीष्मोऽब्रवीद्राजन्धर्मराजं युधिष्ठिरम्
क्रियतामर्हणं राज्ञां यथार्हमिति भारत

^{२.३३.२४}आचार्यमृत्विजं चैव संयुक्तं च युधिष्ठिर
स्नातकं च प्रियं चाहुः षडर्घ्यार्हान्नृपं तथा

^{२.३३.२५}एतानर्हानभिगतानाहुः संवत्सरोषितान्
त इमे कालपूगस्य महतोऽस्मानुपागताः

^{२.३३.२६}एषामेकैकशो राजन्नर्घ्यमानीयतामिति
अथ चैषां वरिष्ठाय समर्थायोपनीयताम्

^{२.३३.२७}युधिष्ठिर उवाच

^{२.३३.२८}कस्मै भवान्मन्यतेऽर्घमेकस्मै कुरुनन्दन
उपनीयमानं युक्तं च तन्मे ब्रूहि पितामह

^{२.३३.२९}वैशंपायन उवाच

^{२.३३.३०}ततो भीष्मः शांतनवो बुद्ध्या निश्चित्य भारत
वार्ष्णेयं मन्यते कृष्णमर्हणीयतमं भुवि

^{२.३३.३१}एष ह्येषां समेतानां तेजोबलपराक्रमैः
मध्ये तपन्निवाभाति ज्योतिषामिव भास्करः

^{२.३३.३२}असूर्यमिव सूर्येण निवातमिव वायुना
भासितं ह्लादितं चैव कृष्णेनेदं सदो हि नः

^{२.३३.३३}तस्मै भीष्माभ्यनुज्ञातः सहदेवः प्रतापवान्
उपजह्रेऽथ विधिवद्वार्ष्णेयायार्घ्यमुत्तमम्

^{२.३३.३४}प्रतिजग्राह तत्कृष्णः शास्त्रदृष्टेन कर्मणा
शिशुपालस्तु तां पूजां वासुदेवे न चक्षमे

^{२.३३.३५}स उपालभ्य भीष्मं च धर्मराजं च संसदि
अपाक्षिपद्वासुदेवं चेदिराजो महाबलः