^{३.१०१.१}देवा ऊचुः

^{३.१०१.२}इतः प्रदानाद्वर्तन्ते प्रजाः सर्वाश्चतुर्विधाः
ता भाविता भावयन्ति हव्यकव्यैर्दिवौकसः

^{३.१०१.३}लोका ह्येवं वर्तयन्ति अन्योन्यं समुपाश्रिताः
त्वत्प्रसादान्निरुद्विग्नास्त्वयैव परिरक्षिताः

^{३.१०१.४}इदं च समनुप्राप्तं लोकानां भयमुत्तमम्
न च जानीम केनेमे रात्रौ वध्यन्ति ब्राह्मणाः

^{३.१०१.५}क्षीणेषु च ब्राह्मणेषु पृथिवी क्षयमेष्यति
ततः पृथिव्यां क्षीणायां त्रिदिवं क्षयमेष्यति

^{३.१०१.६}त्वत्प्रसादान्महाबाहो लोकाः सर्वे जगत्पते
विनाशं नाधिगच्छेयुस्त्वया वै परिरक्षिताः

^{३.१०१.७}विष्णुरुवाच

^{३.१०१.८}विदितं मे सुराः सर्वं प्रजानां क्षयकारणम्
भवतां चापि वक्ष्यामि शृणुध्वं विगतज्वराः

^{३.१०१.९}कालेय इति विख्यातो गणः परमदारुणः
तैश्च वृत्रं समाश्रित्य जगत्सर्वं प्रबाधितम्

^{३.१०१.१०}ते वृत्रं निहतं दृष्ट्वा सहस्राक्षेण धीमता
जीवितं परिरक्षन्तः प्रविष्टा वरुणालयम्

^{३.१०१.११}ते प्रविश्योदधिं घोरं नक्रग्राहसमाकुलम्
उत्सादनार्थं लोकानां रात्रौ घ्नन्ति मुनीनिह

^{३.१०१.१२}न तु शक्याः क्षयं नेतुं समुद्राश्रयगा हि ते
समुद्रस्य क्षये बुद्धिर्भवद्भिः संप्रधार्यताम्
अगस्त्येन विना को हि शक्तोऽन्योऽर्णवशोषणे

^{३.१०१.१३}एतच्छ्रुत्वा वचो देवा विष्णुना समुदाहृतम्
परमेष्ठिनमाज्ञाप्य अगस्त्यस्याश्रमं ययुः

^{३.१०१.१४}तत्रापश्यन्महात्मानं वारुणिं दीप्ततेजसम्
उपास्यमानमृषिभिर्देवैरिव पितामहम्

^{३.१०१.१५}तेऽभिगम्य महात्मानं मैत्रावरुणिमच्युतम्
आश्रमस्थं तपोराशिं कर्मभिः स्वैरभिष्टुवन्

^{३.१०१.१६}देवा ऊचुः

^{३.१०१.१७}नहुषेणाभितप्तानां त्वं लोकानां गतिः पुरा
भ्रंशितश्च सुरैश्वर्याल्लोकार्थं लोककण्टकः

^{३.१०१.१८}क्रोधात्प्रवृद्धः सहसा भास्करस्य नगोत्तमः
वचस्तवानतिक्रामन्विन्ध्यः शैलो न वर्धते

^{३.१०१.१९}तमसा चावृते लोके मृत्युनाभ्यर्दिताः प्रजाः
त्वामेव नाथमासाद्य निर्वृतिं परमां गताः

^{३.१०१.२०}अस्माकं भयभीतानां नित्यशो भगवान्गतिः
ततस्त्वार्ताः प्रयाचामस्त्वां वरं वरदो ह्यसि