^{३.१०३.१}लोमश उवाच

^{३.१०३.२}समुद्रं स समासाद्य वारुणिर्भगवानृषिः
उवाच सहितान्देवानृषींश्चैव समागतान्

^{३.१०३.३}एष लोकहितार्थं वै पिबामि वरुणालयम्
भवद्भिर्यदनुष्ठेयं तच्छीघ्रं संविधीयताम्

^{३.१०३.४}एतावदुक्त्वा वचनं मैत्रावरुणिरच्युतः
समुद्रमपिबत्क्रुद्धः सर्वलोकस्य पश्यतः

^{३.१०३.५}पीयमानं समुद्रं तु दृष्ट्वा देवाः सवासवाः
विस्मयं परमं जग्मुः स्तुतिभिश्चाप्यपूजयन्

^{३.१०३.६}त्वं नस्त्राता विधाता च लोकानां लोकभावनः
त्वत्प्रसादात्समुच्छेदं न गच्छेत्सामरं जगत्

^{३.१०३.७}संपूज्यमानस्त्रिदशैर्महात्मा; गन्धर्वतूर्येषु नदत्सु सर्वशः
दिव्यैश्च पुष्पैरवकीर्यमाणो; महार्णवं निःसलिलं चकार

^{३.१०३.८}दृष्ट्वा कृतं निःसलिलं महार्णवं; सुराः समस्ताः परमप्रहृष्टाः
प्रगृह्य दिव्यानि वरायुधानि; तान्दानवाञ्जघ्नुरदीनसत्त्वाः

^{३.१०३.९}ते वध्यमानास्त्रिदशैर्महात्मभि;र्महाबलैर्वेगिभिरुन्नदद्भिः
न सेहिरे वेगवतां महात्मनां; वेगं तदा धारयितुं दिवौकसाम्

^{३.१०३.१०}ते वध्यमानास्त्रिदशैर्दानवा भीमनिस्वनाः
चक्रुः सुतुमुलं युद्धं मुहूर्तमिव भारत

^{३.१०३.११}ते पूर्वं तपसा दग्धा मुनिभिर्भावितात्मभिः
यतमानाः परं शक्त्या त्रिदशैर्विनिषूदिताः

^{३.१०३.१२}ते हेमनिष्काभरणाः कुण्डलाङ्गदधारिणः
निहत्य बह्वशोभन्त पुष्पिता इव किंशुकाः

^{३.१०३.१३}हतशेषास्ततः केचित्कालेया मनुजोत्तम
विदार्य वसुधां देवीं पातालतलमाश्रिताः

^{३.१०३.१४}निहतान्दानवान्दृष्ट्वा त्रिदशा मुनिपुंगवम्
तुष्टुवुर्विविधैर्वाक्यैरिदं चैवाब्रुवन्वचः

^{३.१०३.१५}त्वत्प्रसादान्महाभाग लोकैः प्राप्तं महत्सुखम्
त्वत्तेजसा च निहताः कालेयाः क्रूरविक्रमाः

^{३.१०३.१६}पूरयस्व महाबाहो समुद्रं लोकभावन
यत्त्वया सलिलं पीतं तदस्मिन्पुनरुत्सृज

^{३.१०३.१७}एवमुक्तः प्रत्युवाच भगवान्मुनिपुंगवः
जीर्णं तद्धि मया तोयमुपायोऽन्यः प्रचिन्त्यताम्
पूरणार्थं समुद्रस्य भवद्भिर्यत्नमास्थितैः

^{३.१०३.१८}एतच्छ्रुत्वा तु वचनं महर्षेर्भावितात्मनः
विस्मिताश्च विषण्णाश्च बभूवुः सहिताः सुराः

^{३.१०३.१९}परस्परमनुज्ञाप्य प्रणम्य मुनिपुंगवम्
प्रजाः सर्वा महाराज विप्रजग्मुर्यथागतम्

^{३.१०३.२०}त्रिदशा विष्णुना सार्धमुपजग्मुः पितामहम्
पूरणार्थं समुद्रस्य मन्त्रयित्वा पुनः पुनः
ऊचुः प्राञ्जलयः सर्वे सागरस्याभिपूरणम्