^{३.२९१.१}वैशंपायन उवाच

^{३.२९१.२}सा तु कन्या बहुविधं ब्रुवन्ती मधुरं वचः
अनुनेतुं सहस्रांशुं न शशाक मनस्विनी

^{३.२९१.३}न शशाक यदा बाला प्रत्याख्यातुं तमोनुदम्
भीता शापात्ततो राजन्दध्यौ दीर्घमथान्तरम्

^{३.२९१.४}अनागसः पितुः शापो ब्राह्मणस्य तथैव च
मन्निमित्तः कथं न स्यात्क्रुद्धादस्माद्विभावसोः

^{३.२९१.५}बालेनापि सता मोहाद्भृशं सापह्नवान्यपि
नात्यासादयितव्यानि तेजांसि च तपांसि च

^{३.२९१.६}साहमद्य भृशं भीता गृहीता च करे भृशम्
कथं त्वकार्यं कुर्यां वै प्रदानं ह्यात्मनः स्वयम्

^{३.२९१.७}सैवं शापपरित्रस्ता बहु चिन्तयती तदा
मोहेनाभिपरीताङ्गी स्मयमाना पुनः पुनः

^{३.२९१.८}तं देवमब्रवीद्भीता बन्धूनां राजसत्तम
व्रीडाविह्वलया वाचा शापत्रस्ता विशां पते

^{३.२९१.९}कुन्त्युवाच

^{३.२९१.१०}पिता मे ध्रियते देव माता चान्ये च बान्धवाः
न तेषु ध्रियमाणेषु विधिलोपो भवेदयम्

^{३.२९१.११}त्वया मे संगमो देव यदि स्याद्विधिवर्जितः
मन्निमित्तं कुलस्यास्य लोके कीर्तिर्नशेत्ततः

^{३.२९१.१२}अथ वा धर्ममेतं त्वं मन्यसे तपतां वर
ऋते प्रदानाद्बन्धुभ्यस्तव कामं करोम्यहम्

^{३.२९१.१३}आत्मप्रदानं दुर्धर्ष तव कृत्वा सती त्वहम्
त्वयि धर्मो यशश्चैव कीर्तिरायुश्च देहिनाम्

^{३.२९१.१४}सूर्य उवाच

^{३.२९१.१५}न ते पिता न ते माता गुरवो वा शुचिस्मिते
प्रभवन्ति वरारोहे भद्रं ते शृणु मे वचः

^{३.२९१.१६}सर्वान्कामयते यस्मात्कनेर्धातोश्च भामिनि
तस्मात्कन्येह सुश्रोणि स्वतन्त्रा वरवर्णिनि

^{३.२९१.१७}नाधर्मश्चरितः कश्चित्त्वया भवति भामिनि
अधर्मं कुत एवाहं चरेयं लोककाम्यया

^{३.२९१.१८}अनावृताः स्त्रियः सर्वा नराश्च वरवर्णिनि
स्वभाव एष लोकानां विकारोऽन्य इति स्मृतः

^{३.२९१.१९}सा मया सह संगम्य पुनः कन्या भविष्यसि
पुत्रश्च ते महाबाहुर्भविष्यति महायशाः

^{३.२९१.२०}कुन्त्युवाच

^{३.२९१.२१}यदि पुत्रो मम भवेत्त्वत्तः सर्वतमोपह
कुण्डली कवची शूरो महाबाहुर्महाबलः

^{३.२९१.२२}सूर्य उवाच

^{३.२९१.२३}भविष्यति महाबाहुः कुण्डली दिव्यवर्मभृत्
उभयं चामृतमयं तस्य भद्रे भविष्यति

^{३.२९१.२४}कुन्त्युवाच

^{३.२९१.२५}यद्येतदमृतादस्ति कुण्डले वर्म चोत्तमम्
मम पुत्रस्य यं वै त्वं मत्त उत्पादयिष्यसि

^{३.२९१.२६}अस्तु मे संगमो देव यथोक्तं भगवंस्त्वया
त्वद्वीर्यरूपसत्त्वौजा धर्मयुक्तो भवेत्स च

^{३.२९१.२७}सूर्य उवाच

^{३.२९१.२८}अदित्या कुण्डले राज्ञि दत्ते मे मत्तकाशिनि
तेऽस्य दास्यामि वै भीरु वर्म चैवेदमुत्तमम्

^{३.२९१.२९}पृथोवाच

^{३.२९१.३०}परमं भगवन्देव संगमिष्ये त्वया सह
यदि पुत्रो भवेदेवं यथा वदसि गोपते

^{३.२९१.३१}वैशंपायन उवाच

^{३.२९१.३२}तथेत्युक्त्वा तु तां कुन्तीमाविवेश विहंगमः
स्वर्भानुशत्रुर्योगात्मा नाभ्यां पस्पर्श चैव ताम्

^{३.२९१.३३}ततः सा विह्वलेवासीत्कन्या सूर्यस्य तेजसा
पपाताथ च सा देवी शयने मूढचेतना

^{३.२९१.३४}सूर्य उवाच

^{३.२९१.३५}साधयिष्यामि सुश्रोणि पुत्रं वै जनयिष्यसि
सर्वशस्त्रभृतां श्रेष्ठं कन्या चैव भविष्यसि

^{३.२९१.३६}वैशंपायन उवाच

^{३.२९१.३७}ततः सा व्रीडिता बाला तदा सूर्यमथाब्रवीत्
एवमस्त्विति राजेन्द्र प्रस्थितं भूरिवर्चसम्

^{३.२९१.३८}इति स्मोक्ता कुन्तिराजात्मजा सा; विवस्वन्तं याचमाना सलज्जा
तस्मिन्पुण्ये शयनीये पपात; मोहाविष्टा भज्यमाना लतेव

^{३.२९१.३९}तां तिग्मांशुस्तेजसा मोहयित्वा; योगेनाविश्यात्मसंस्थां चकार
न चैवैनां दूषयामास भानुः; संज्ञां लेभे भूय एवाथ बाला