^{५.७४.१}वैशंपायन उवाच

^{५.७४.२}तथोक्तो वासुदेवेन नित्यमन्युरमर्षणः
सदश्ववत्समाधावद्बभाषे तदनन्तरम्

^{५.७४.३}अन्यथा मां चिकीर्षन्तमन्यथा मन्यसेऽच्युत
प्रणीतभावमत्यन्तं युधि सत्यपराक्रमम्

^{५.७४.४}वेत्थ दाशार्ह सत्त्वं मे दीर्घकालं सहोषितः
उत वा मां न जानासि प्लवन्ह्रद इवाप्लवः
तस्मादप्रतिरूपाभिर्वाग्भिर्मां त्वं समर्छसि

^{५.७४.५}कथं हि भीमसेनं मां जानन्कश्चन माधव
ब्रूयादप्रतिरूपाणि यथा मां वक्तुमर्हसि

^{५.७४.६}तस्मादिदं प्रवक्ष्यामि वचनं वृष्णिनन्दन
आत्मनः पौरुषं चैव बलं च न समं परैः

^{५.७४.७}सर्वथा नार्यकर्मैतत्प्रशंसा स्वयमात्मनः
अतिवादापविद्धस्तु वक्ष्यामि बलमात्मनः

^{५.७४.८}पश्येमे रोदसी कृष्ण ययोरासन्निमाः प्रजाः
अचले चाप्यनन्ते च प्रतिष्ठे सर्वमातरौ

^{५.७४.९}यदीमे सहसा क्रुद्धे समेयातां शिले इव
अहमेते निगृह्णीयां बाहुभ्यां सचराचरे

^{५.७४.१०}पश्यैतदन्तरं बाह्वोर्महापरिघयोरिव
य एतत्प्राप्य मुच्येत न तं पश्यामि पूरुषम्

^{५.७४.११}हिमवांश्च समुद्रश्च वज्री च बलभित्स्वयम्
मयाभिपन्नं त्रायेरन्बलमास्थाय न त्रयः

^{५.७४.१२}युध्येयं क्षत्रियान्सर्वान्पाण्डवेष्वाततायिनः
अधः पादतलेनैतानधिष्ठास्यामि भूतले

^{५.७४.१३}न हि त्वं नाभिजानासि मम विक्रममच्युत
यथा मया विनिर्जित्य राजानो वशगाः कृताः

^{५.७४.१४}अथ चेन्मां न जानासि सूर्यस्येवोद्यतः प्रभाम्
विगाढे युधि संबाधे वेत्स्यसे मां जनार्दन

^{५.७४.१५}किं मात्यवाक्षीः परुषैर्व्रणं सूच्या इवानघ
यथामति ब्रवीम्येतद्विद्धि मामधिकं ततः

^{५.७४.१६}द्रष्टासि युधि संबाधे प्रवृत्ते वैशसेऽहनि
मया प्रणुन्नान्मातङ्गान्रथिनः सादिनस्तथा

^{५.७४.१७}तथा नरानभिक्रुद्धं निघ्नन्तं क्षत्रियर्षभान्
द्रष्टा मां त्वं च लोकश्च विकर्षन्तं वरान्वरान्

^{५.७४.१८}न मे सीदन्ति मज्जानो न ममोद्वेपते मनः
सर्वलोकादभिक्रुद्धान्न भयं विद्यते मम

^{५.७४.१९}किं तु सौहृदमेवैतत्कृपया मधुसूदन
सर्वांस्तितिक्षे संक्लेशान्मा स्म नो भरता नशन्