^{६.२१.१}संजय उवाच

^{६.२१.२}बृहतीं धार्तराष्ट्राणां दृष्ट्वा सेनां समुद्यताम्
विषादमगमद्राजा कुन्तीपुत्रो युधिष्ठिरः

^{६.२१.३}व्यूहं भीष्मेण चाभेद्यं कल्पितं प्रेक्ष्य पाण्डवः
अभेद्यमिव संप्रेक्ष्य विषण्णोऽर्जुनमब्रवीत्

^{६.२१.४}धनंजय कथं शक्यमस्माभिर्योद्धुमाहवे
धार्तराष्ट्रैर्महाबाहो येषां योद्धा पितामहः

^{६.२१.५}अक्षोभ्योऽयमभेद्यश्च भीष्मेणामित्रकर्शिना
कल्पितः शास्त्रदृष्टेन विधिना भूरितेजसा

^{६.२१.६}ते वयं संशयं प्राप्ताः ससैन्याः शत्रुकर्शन
कथमस्मान्महाव्यूहादुद्यानं नो भविष्यति

^{६.२१.७}अथार्जुनोऽब्रवीत्पार्थं युधिष्ठिरममित्रहा
विषण्णमभिसंप्रेक्ष्य तव राजन्ननीकिनीम्

^{६.२१.८}प्रज्ञयाभ्यधिकाञ्शूरान्गुणयुक्तान्बहूनपि
जयन्त्यल्पतरा येन तन्निबोध विशां पते

^{६.२१.९}तत्तु ते कारणं राजन्प्रवक्ष्याम्यनसूयवे
नारदस्तमृषिर्वेद भीष्मद्रोणौ च पाण्डव

^{६.२१.१०}एतमेवार्थमाश्रित्य युद्धे देवासुरेऽब्रवीत्
पितामहः किल पुरा महेन्द्रादीन्दिवौकसः

^{६.२१.११}न तथा बलवीर्याभ्यां विजयन्ते जिगीषवः
यथा सत्यानृशंस्याभ्यां धर्मेणैवोद्यमेन च

^{६.२१.१२}त्यक्त्वाधर्मं च लोभं च मोहं चोद्यममास्थिताः
युध्यध्वमनहंकारा यतो धर्मस्ततो जयः

^{६.२१.१३}एवं राजन्विजानीहि ध्रुवोऽस्माकं रणे जयः
यथा मे नारदः प्राह यतः कृष्णस्ततो जयः

^{६.२१.१४}गुणभूतो जयः कृष्णे पृष्ठतोऽन्वेति माधवम्
अन्यथा विजयश्चास्य संनतिश्चापरो गुणः

^{६.२१.१५}अनन्ततेजा गोविन्दः शत्रुपूगेषु निर्व्यथः
पुरुषः सनातनतमो यतः कृष्णस्ततो जयः

^{६.२१.१६}पुरा ह्येष हरिर्भूत्वा वैकुण्ठोऽकुण्ठसायकः
सुरासुरानवस्फूर्जन्नब्रवीत्के जयन्त्विति

^{६.२१.१७}अनु कृष्णं जयेमेति यैरुक्तं तत्र तैर्जितम्
तत्प्रसादाद्धि त्रैलोक्यं प्राप्तं शक्रादिभिः सुरैः

^{६.२१.१८}तस्य ते न व्यथां कांचिदिह पश्यामि भारत
यस्य ते जयमाशास्ते विश्वभुक्त्रिदशेश्वरः