^{१३.१४०.१}भीष्म उवाच

^{१३.१४०.२}इत्युक्तः स तदा तूष्णीमभूद्वायुस्ततोऽब्रवीत्
शृणु राजन्नगस्त्यस्य माहात्म्यं ब्राह्मणस्य ह

^{१३.१४०.३}असुरैर्निर्जिता देवा निरुत्साहाश्च ते कृताः
यज्ञाश्चैषां हृताः सर्वे पितृभ्यश्च स्वधा तथा

^{१३.१४०.४}कर्मेज्या मानवानां च दानवैर्हैहयर्षभ
भ्रष्टैश्वर्यास्ततो देवाश्चेरुः पृथ्वीमिति श्रुतिः

^{१३.१४०.५}ततः कदाचित्ते राजन्दीप्तमादित्यवर्चसम्
ददृशुस्तेजसा युक्तमगस्त्यं विपुलव्रतम्

^{१३.१४०.६}अभिवाद्य च तं देवा दृष्ट्वा च यशसा वृतम्
इदमूचुर्महात्मानं वाक्यं काले जनाधिप

^{१३.१४०.७}दानवैर्युधि भग्नाः स्म तथैश्वर्याच्च भ्रंशिताः
तदस्मान्नो भयात्तीव्रात्त्राहि त्वं मुनिपुंगव

^{१३.१४०.८}इत्युक्तः स तदा देवैरगस्त्यः कुपितोऽभवत्
प्रजज्वाल च तेजस्वी कालाग्निरिव संक्षये

^{१३.१४०.९}तेन दीप्तांशुजालेन निर्दग्धा दानवास्तदा
अन्तरिक्षान्महाराज न्यपतन्त सहस्रशः

^{१३.१४०.१०}दह्यमानास्तु ते दैत्यास्तस्यागस्त्यस्य तेजसा
उभौ लोकौ परित्यज्य ययुः काष्ठां स्म दक्षिणाम्

^{१३.१४०.११}बलिस्तु यजते यज्ञमश्वमेधं महीं गतः
येऽन्ये स्वस्था महीस्थाश्च ते न दग्धा महासुराः

^{१३.१४०.१२}ततो लोकाः पुनः प्राप्ताः सुरैः शान्तं च तद्रजः
अथैनमब्रुवन्देवा भूमिष्ठानसुराञ्जहि

^{१३.१४०.१३}इत्युक्त आह देवान्स न शक्नोमि महीगतान्
दग्धुं तपो हि क्षीयेन्मे धक्ष्यामीति च पार्थिव

^{१३.१४०.१४}एवं दग्धा भगवता दानवाः स्वेन तेजसा
अगस्त्येन तदा राजंस्तपसा भावितात्मना

^{१३.१४०.१५}ईदृशश्चाप्यगस्त्यो हि कथितस्ते मयानघ
ब्रवीम्यहं ब्रूहि वा त्वमगस्त्यात्क्षत्रियं वरम्

^{१३.१४०.१६}इत्युक्तः स तदा तूष्णीमभूद्वायुस्ततोऽब्रवीत्
शृणु राजन्वसिष्ठस्य मुख्यं कर्म यशस्विनः

^{१३.१४०.१७}आदित्याः सत्रमासन्त सरो वै मानसं प्रति
वसिष्ठं मनसा गत्वा श्रुत्वा तत्रास्य गोचरम्

^{१३.१४०.१८}यजमानांस्तु तान्दृष्ट्वा व्यग्रान्दीक्षानुकर्शितान्
हन्तुमिच्छन्ति शैलाभाः खलिनो नाम दानवाः

^{१३.१४०.१९}अदूरात्तु ततस्तेषां ब्रह्मदत्तवरं सरः
हता हता वै ते तत्र जीवन्त्याप्लुत्य दानवाः

^{१३.१४०.२०}ते प्रगृह्य महाघोरान्पर्वतान्परिघान्द्रुमान्
विक्षोभयन्तः सलिलमुत्थिताः शतयोजनम्

^{१३.१४०.२१}अभ्यद्रवन्त देवांस्ते सहस्राणि दशैव ह
ततस्तैरर्दिता देवाः शरणं वासवं ययुः

^{१३.१४०.२२}स च तैर्व्यथितः शक्रो वसिष्ठं शरणं ययौ
ततोऽभयं ददौ तेभ्यो वसिष्ठो भगवानृषिः

^{१३.१४०.२३}तथा तान्दुःखिताञ्जानन्नानृशंस्यपरो मुनिः
अयत्नेनादहत्सर्वान्खलिनः स्वेन तेजसा

^{१३.१४०.२४}कैलासं प्रस्थितां चापि नदीं गङ्गां महातपाः
आनयत्तत्सरो दिव्यं तया भिन्नं च तत्सरः

^{१३.१४०.२५}सरो भिन्नं तया नद्या सरयूः सा ततोऽभवत्
हताश्च खलिनो यत्र स देशः खलिनोऽभवत्

^{१३.१४०.२६}एवं सेन्द्रा वसिष्ठेन रक्षितास्त्रिदिवौकसः
ब्रह्मदत्तवराश्चैव हता दैत्या महात्मना

^{१३.१४०.२७}एतत्कर्म वसिष्ठस्य कथितं ते मयानघ
ब्रवीम्यहं ब्रूहि वा त्वं वसिष्ठात्क्षत्रियं वरम्