^{२.१४.१}युधिष्ठिर उवाच

^{२.१४.२}उक्तं त्वया बुद्धिमता यन्नान्यो वक्तुमर्हति
संशयानां हि निर्मोक्ता त्वन्नान्यो विद्यते भुवि

^{२.१४.३}गृहे गृहे हि राजानः स्वस्य स्वस्य प्रियंकराः
न च साम्राज्यमाप्तास्ते सम्राट्शब्दो हि कृत्स्नभाक्

^{२.१४.४}कथं परानुभावज्ञः स्वं प्रशंसितुमर्हति
परेण समवेतस्तु यः प्रशस्तः स पूज्यते

^{२.१४.५}विशाला बहुला भूमिर्बहुरत्नसमाचिता
दूरं गत्वा विजानाति श्रेयो वृष्णिकुलोद्वह

^{२.१४.६}शममेव परं मन्ये न तु मोक्षाद्भवेच्छमः
आरम्भे पारमेष्ठ्यं तु न प्राप्यमिति मे मतिः

^{२.१४.७}एवमेवाभिजानन्ति कुले जाता मनस्विनः
कश्चित्कदाचिदेतेषां भवेच्छ्रेष्ठो जनार्दन

^{२.१४.८}भीम उवाच

^{२.१४.९}अनारम्भपरो राजा वल्मीक इव सीदति
दुर्बलश्चानुपायेन बलिनं योऽधितिष्ठति

^{२.१४.१०}अतन्द्रितस्तु प्रायेण दुर्बलो बलिनं रिपुम्
जयेत्सम्यङ्नयो राजन्नीत्यार्थानात्मनो हितान्

^{२.१४.११}कृष्णे नयो मयि बलं जयः पार्थे धनंजये
मागधं साधयिष्यामो वयं त्रय इवाग्नयः

^{२.१४.१२}कृष्ण उवाच

^{२.१४.१३}आदत्तेऽर्थपरो बालो नानुबन्धमवेक्षते
तस्मादरिं न मृष्यन्ति बालमर्थपरायणम्

^{२.१४.१४}हित्वा करान्यौवनाश्वः पालनाच्च भगीरथः
कार्तवीर्यस्तपोयोगाद्बलात्तु भरतो विभुः
ऋद्ध्या मरुत्तस्तान्पञ्च सम्राज इति शुश्रुमः

^{२.१४.१५}निग्राह्यलक्षणं प्राप्तो धर्मार्थनयलक्षणैः
बार्हद्रथो जरासंधस्तद्विद्धि भरतर्षभ

^{२.१४.१६}न चैनमनुरुध्यन्ते कुलान्येकशतं नृपाः
तस्मादेतद्बलादेव साम्राज्यं कुरुतेऽद्य सः

^{२.१४.१७}रत्नभाजो हि राजानो जरासंधमुपासते
न च तुष्यति तेनापि बाल्यादनयमास्थितः

^{२.१४.१८}मूर्धाभिषिक्तं नृपतिं प्रधानपुरुषं बलात्
आदत्ते न च नो दृष्टोऽभागः पुरुषतः क्वचित्

^{२.१४.१९}एवं सर्वान्वशे चक्रे जरासंधः शतावरान्
तं दुर्बलतरो राजा कथं पार्थ उपैष्यति

^{२.१४.२०}प्रोक्षितानां प्रमृष्टानां राज्ञां पशुपतेर्गृहे
पशूनामिव का प्रीतिर्जीविते भरतर्षभ

^{२.१४.२१}क्षत्रियः शस्त्रमरणो यदा भवति सत्कृतः
ननु स्म मागधं सर्वे प्रतिबाधेम यद्वयम्

^{२.१४.२२}षडशीतिः समानीताः शेषा राजंश्चतुर्दश
जरासंधेन राजानस्ततः क्रूरं प्रपत्स्यते

^{२.१४.२३}प्राप्नुयात्स यशो दीप्तं तत्र यो विघ्नमाचरेत्
जयेद्यश्च जरासंधं स सम्राण्नियतं भवेत्