^{२.३६.१}वैशंपायन उवाच

^{२.३६.२}एवमुक्त्वा ततो भीष्मो विरराम महायशाः
व्याजहारोत्तरं तत्र सहदेवोऽर्थवद्वचः

^{२.३६.३}केशवं केशिहन्तारमप्रमेयपराक्रमम्
पूज्यमानं मया यो वः कृष्णं न सहते नृपाः

^{२.३६.४}सर्वेषां बलिनां मूर्ध्नि मयेदं निहितं पदम्
एवमुक्ते मया सम्यगुत्तरं प्रब्रवीतु सः

^{२.३६.५}मतिमन्तस्तु ये केचिदाचार्यं पितरं गुरुम्
अर्च्यमर्चितमर्चार्हमनुजानन्तु ते नृपाः

^{२.३६.६}ततो न व्याजहारैषां कश्चिद्बुद्धिमतां सताम्
मानिनां बलिनां राज्ञां मध्ये संदर्शिते पदे

^{२.३६.७}ततोऽपतत्पुष्पवृष्टिः सहदेवस्य मूर्धनि
अदृश्यरूपा वाचश्चाप्यब्रुवन्साधु साध्विति

^{२.३६.८}आविध्यदजिनं कृष्णं भविष्यद्भूतजल्पकः
सर्वसंशयनिर्मोक्ता नारदः सर्वलोकवित्

^{२.३६.९}तत्राहूतागताः सर्वे सुनीथप्रमुखा गणाः
संप्रादृश्यन्त संक्रुद्धा विवर्णवदनास्तथा

^{२.३६.१०}युधिष्ठिराभिषेकं च वासुदेवस्य चार्हणम्
अब्रुवंस्तत्र राजानो निर्वेदादात्मनिश्चयात्

^{२.३६.११}सुहृद्भिर्वार्यमाणानां तेषां हि वपुराबभौ
आमिषादपकृष्टानां सिंहानामिव गर्जताम्

^{२.३६.१२}तं बलौघमपर्यन्तं राजसागरमक्षयम्
कुर्वाणं समयं कृष्णो युद्धाय बुबुधे तदा

^{२.३६.१३}पूजयित्वा तु पूजार्हं ब्रह्मक्षत्रं विशेषतः
सहदेवो नृणां देवः समापयत कर्म तत्

^{२.३६.१४}तस्मिन्नभ्यर्चिते कृष्णे सुनीथः शत्रुकर्षणः
अतिताम्रेक्षणः कोपादुवाच मनुजाधिपान्

^{२.३६.१५}स्थितः सेनापतिर्वोऽहं मन्यध्वं किं नु सांप्रतम्
युधि तिष्ठाम संनह्य समेतान्वृष्णिपाण्डवान्

^{२.३६.१६}इति सर्वान्समुत्साह्य राज्ञस्तांश्चेदिपुंगवः
यज्ञोपघाताय ततः सोऽमन्त्रयत राजभिः