^{३.११९.१}जनमेजय उवाच

^{३.११९.२}प्रभासतीर्थं संप्राप्य वृष्णयः पाण्डवास्तथा
किमकुर्वन्कथाश्चैषां कास्तत्रासंस्तपोधन

^{३.११९.३}ते हि सर्वे महात्मानः सर्वशास्त्रविशारदाः
वृष्णयः पाण्डवाश्चैव सुहृदश्च परस्परम्

^{३.११९.४}वैशंपायन उवाच

^{३.११९.५}प्रभासतीर्थं संप्राप्य पुण्यं तीर्थं महोदधेः
वृष्णयः पाण्डवान्वीरान्परिवार्योपतस्थिरे

^{३.११९.६}ततो गोक्षीरकुन्देन्दुमृणालरजतप्रभः
वनमाली हली रामो बभाषे पुष्करेक्षणम्

^{३.११९.७}न कृष्ण धर्मश्चरितो भवाय; जन्तोरधर्मश्च पराभवाय
युधिष्ठिरो यत्र जटी महात्मा; वनाश्रयः क्लिश्यति चीरवासाः

^{३.११९.८}दुर्योधनश्चापि महीं प्रशास्ति; न चास्य भूमिर्विवरं ददाति
धर्मादधर्मश्चरितो गरीया;नितीव मन्येत नरोऽल्पबुद्धिः

^{३.११९.९}दुर्योधने चापि विवर्धमाने; युधिष्ठिरे चासुख आत्तराज्ये
किं न्वद्य कर्तव्यमिति प्रजाभिः; शङ्का मिथः संजनिता नराणाम्

^{३.११९.१०}अयं हि धर्मप्रभवो नरेन्द्रो; धर्मे रतः सत्यधृतिः प्रदाता
चलेद्धि राज्याच्च सुखाच्च पार्थो; धर्मादपेतश्च कथं विवर्धेत्

^{३.११९.११}कथं नु भीष्मश्च कृपश्च विप्रो; द्रोणश्च राजा च कुलस्य वृद्धः
प्रव्राज्य पार्थान्सुखमाप्नुवन्ति; धिक्पापबुद्धीन्भरतप्रधानान्

^{३.११९.१२}किं नाम वक्ष्यत्यवनिप्रधानः; पितॄन्समागम्य परत्र पापः
पुत्रेषु सम्यक्चरितं मयेति; पुत्रानपापानवरोप्य राज्यात्

^{३.११९.१३}नासौ धिया संप्रतिपश्यति स्म; किं नाम कृत्वाहमचक्षुरेवम्
जातः पृथिव्यामिति पार्थिवेषु; प्रव्राज्य कौन्तेयमथापि राज्यात्

^{३.११९.१४}नूनं समृद्धान्पितृलोकभूमौ; चामीकराभान्क्षितिजान्प्रफुल्लान्
विचित्रवीर्यस्य सुतः सपुत्रः; कृत्वा नृशंसं बत पश्यति स्म

^{३.११९.१५}व्यूढोत्तरांसान्पृथुलोहिताक्षा;न्नेमान्स्म पृच्छन्स शृणोति नूनम्
प्रस्थापयद्यत्स वनं ह्यशङ्को; युधिष्ठिरं सानुजमात्तशस्त्रम्

^{३.११९.१६}योऽयं परेषां पृतनां समृद्धां; निरायुधो दीर्घभुजो निहन्यात्
श्रुत्वैव शब्दं हि वृकोदरस्य; मुञ्चन्ति सैन्यानि शकृत्समूत्रम्

^{३.११९.१७}स क्षुत्पिपासाध्वकृशस्तरस्वी; समेत्य नानायुधबाणपाणिः
वने स्मरन्वासमिमं सुघोरं; शेषं न कुर्यादिति निश्चितं मे

^{३.११९.१८}न ह्यस्य वीर्येण बलेन कश्चि;त्समः पृथिव्यां भविता नरेषु
शीतोष्णवातातपकर्शिताङ्गो; न शेषमाजावसुहृत्सु कुर्यात्

^{३.११९.१९}प्राच्यां नृपानेकरथेन जित्वा; वृकोदरः सानुचरान्रणेषु
स्वस्त्यागमद्योऽतिरथस्तरस्वी; सोऽयं वने क्लिश्यति चीरवासाः

^{३.११९.२०}यो दन्तकूरे व्यजयन्नृदेवा;न्समागतान्दाक्षिणात्यान्महीपान्
तं पश्यतेमं सहदेवमद्य; तपस्विनं तापसवेषरूपम्

^{३.११९.२१}यः पार्थिवानेकरथेन वीरो; दिशं प्रतीचीं प्रति युद्धशौण्डः
सोऽयं वने मूलफलेन जीव;ञ्जटी चरत्यद्य मलाचिताङ्गः

^{३.११९.२२}सत्रे समृद्धेऽति रथस्य राज्ञो; वेदीतलादुत्पतिता सुता या
सेयं वने वासमिमं सुदुःखं; कथं सहत्यद्य सती सुखार्हा

^{३.११९.२३}त्रिवर्गमुख्यस्य समीरणस्य; देवेश्वरस्याप्यथ वाश्विनोश्च
एषां सुराणां तनयाः कथं नु; वने चरन्त्यल्पसुखाः सुखार्हाः

^{३.११९.२४}जिते हि धर्मस्य सुते सभार्ये; सभ्रातृके सानुचरे निरस्ते
दुर्योधने चापि विवर्धमाने; कथं न सीदत्यवनिः सशैला