^{३.१९३.१}मार्कण्डेय उवाच

^{३.१९३.२}इक्ष्वाकौ संस्थिते राजञ्शशादः पृथिवीमिमाम्
प्राप्तः परमधर्मात्मा सोऽयोध्यायां नृपोऽभवत्

^{३.१९३.३}शशादस्य तु दायादः ककुत्स्थो नाम वीर्यवान्
अनेनाश्चापि काकुत्स्थः पृथुश्चानेनसः सुतः

^{३.१९३.४}विष्वगश्वः पृथोः पुत्रस्तस्मादार्द्रस्तु जज्ञिवान्
आर्द्रस्य युवनाश्वस्तु श्रावस्तस्तस्य चात्मजः

^{३.१९३.५}जज्ञे श्रावस्तको राजा श्रावस्ती येन निर्मिता
श्रावस्तस्य तु दायादो बृहदश्वो महाबलः
बृहदश्वसुतश्चापि कुवलाश्व इति स्मृतः

^{३.१९३.६}कुवलाश्वस्य पुत्राणां सहस्राण्येकविंशतिः
सर्वे विद्यासु निष्णाता बलवन्तो दुरासदाः

^{३.१९३.७}कुवलाश्वस्तु पितृतो गुणैरभ्यधिकोऽभवत्
समये तं ततो राज्ये बृहदश्वोऽभ्यषेचयत्
कुवलाश्वं महाराज शूरमुत्तमधार्मिकम्

^{३.१९३.८}पुत्रसंक्रामितश्रीस्तु बृहदश्वो महीपतिः
जगाम तपसे धीमांस्तपोवनममित्रहा

^{३.१९३.९}अथ शुश्राव राजर्षिं तमुत्तङ्को युधिष्ठिर
वनं संप्रस्थितं राजन्बृहदश्वं द्विजोत्तमः

^{३.१९३.१०}तमुत्तङ्को महातेजाः सर्वास्त्रविदुषां वरम्
न्यवारयदमेयात्मा समासाद्य नरोत्तमम्

^{३.१९३.११}उत्तङ्क उवाच

^{३.१९३.१२}भवता रक्षणं कार्यं तत्तावत्कर्तुमर्हसि
निरुद्विग्ना वयं राजंस्त्वत्प्रसादाद्वसेमहि

^{३.१९३.१३}त्वया हि पृथिवी राजन्रक्ष्यमाणा महात्मना
भविष्यति निरुद्विग्ना नारण्यं गन्तुमर्हसि

^{३.१९३.१४}पालने हि महान्धर्मः प्रजानामिह दृश्यते
न तथा दृश्यतेऽरण्ये मा ते भूद्बुद्धिरीदृशी

^{३.१९३.१५}ईदृशो न हि राजेन्द्र धर्मः क्वचन दृश्यते
प्रजानां पालने यो वै पुरा राजर्षिभिः कृतः
रक्षितव्याः प्रजा राज्ञा तास्त्वं रक्षितुमर्हसि

^{३.१९३.१६}निरुद्विग्नस्तपश्चर्तुं न हि शक्नोमि पार्थिव
ममाश्रमसमीपे वै समेषु मरुधन्वसु

^{३.१९३.१७}समुद्रो वालुकापूर्ण उज्जानक इति स्मृतः
बहुयोजनविस्तीर्णो बहुयोजनमायतः

^{३.१९३.१८}तत्र रौद्रो दानवेन्द्रो महावीर्यपराक्रमः
मधुकैटभयोः पुत्रो धुन्धुर्नाम सुदारुणः

^{३.१९३.१९}अन्तर्भूमिगतो राजन्वसत्यमितविक्रमः
तं निहत्य महाराज वनं त्वं गन्तुमर्हसि

^{३.१९३.२०}शेते लोकविनाशाय तप आस्थाय दारुणम्
त्रिदशानां विनाशाय लोकानां चापि पार्थिव

^{३.१९३.२१}अवध्यो देवतानां स दैत्यानामथ रक्षसाम्
नागानामथ यक्षाणां गन्धर्वाणां च सर्वशः
अवाप्य स वरं राजन्सर्वलोकपितामहात्

^{३.१९३.२२}तं विनाशय भद्रं ते मा ते बुद्धिरतोऽन्यथा
प्राप्स्यसे महतीं कीर्तिं शाश्वतीमव्ययां ध्रुवाम्

^{३.१९३.२३}क्रूरस्य स्वपतस्तस्य वालुकान्तर्हितस्य वै
संवत्सरस्य पर्यन्ते निःश्वासः संप्रवर्तते
यदा तदा भूश्चलति सशैलवनकानना

^{३.१९३.२४}तस्य निःश्वासवातेन रज उद्धूयते महत्
आदित्यपथमावृत्य सप्ताहं भूमिकम्पनम्
सविस्फुलिङ्गं सज्वालं सधूमं ह्यतिदारुणम्

^{३.१९३.२५}तेन राजन्न शक्नोमि तस्मिन्स्थातुं स्व आश्रमे
तं विनाशय राजेन्द्र लोकानां हितकाम्यया
लोकाः स्वस्था भवन्त्वद्य तस्मिन्विनिहतेऽसुरे

^{३.१९३.२६}त्वं हि तस्य विनाशाय पर्याप्त इति मे मतिः
तेजसा तव तेजश्च विष्णुराप्याययिष्यति

^{३.१९३.२७}विष्णुना च वरो दत्तो मम पूर्वं ततो वधे
यस्तं महासुरं रौद्रं वधिष्यति महीपतिः
तेजस्तं वैष्णवमिति प्रवेक्ष्यति दुरासदम्

^{३.१९३.२८}तत्तेजस्त्वं समाधाय राजेन्द्र भुवि दुःसहम्
तं निषूदय संदुष्टं दैत्यं रौद्रपराक्रमम्

^{३.१९३.२९}न हि धुन्धुर्महातेजास्तेजसाल्पेन शक्यते
निर्दग्धुं पृथिवीपाल स हि वर्षशतैरपि