^{३.१९४.१}मार्कण्डेय उवाच

^{३.१९४.२}स एवमुक्तो राजर्षिरुत्तङ्केनापराजितः
उत्तङ्कं कौरवश्रेष्ठ कृताञ्जलिरथाब्रवीत्

^{३.१९४.३}न तेऽभिगमनं ब्रह्मन्मोघमेतद्भविष्यति
पुत्रो ममायं भगवन्कुवलाश्व इति स्मृतः

^{३.१९४.४}धृतिमान्क्षिप्रकारी च वीर्येणाप्रतिमो भुवि
प्रियं वै सर्वमेतत्ते करिष्यति न संशयः

^{३.१९४.५}पुत्रैः परिवृतः सर्वैः शूरैः परिघबाहुभिः
विसर्जयस्व मां ब्रह्मन्न्यस्तशस्त्रोऽस्मि सांप्रतम्

^{३.१९४.६}तथास्त्विति च तेनोक्तो मुनिनामिततेजसा
स तमादिश्य तनयमुत्तङ्काय महात्मने
क्रियतामिति राजर्षिर्जगाम वनमुत्तमम्

^{३.१९४.७}युधिष्ठिर उवाच

^{३.१९४.८}क एष भगवन्दैत्यो महावीर्यस्तपोधन
कस्य पुत्रोऽथ नप्ता वा एतदिच्छामि वेदितुम्

^{३.१९४.९}एवं महाबलो दैत्यो न श्रुतो मे तपोधन
एतदिच्छामि भगवन्याथातथ्येन वेदितुम्
सर्वमेव महाप्राज्ञ विस्तरेण तपोधन

^{३.१९४.१०}मार्कण्डेय उवाच

^{३.१९४.११}शृणु राजन्निदं सर्वं यथावृत्तं नराधिप
एकार्णवे तदा घोरे नष्टे स्थावरजङ्गमे
प्रनष्टेषु च भूतेषु सर्वेषु भरतर्षभ

^{३.१९४.१२}प्रभवः सर्वभूतानां शाश्वतः पुरुषोऽव्ययः
सुष्वाप भगवान्विष्णुरप्शय्यामेक एव ह
नागस्य भोगे महति शेषस्यामिततेजसः

^{३.१९४.१३}लोककर्ता महाभाग भगवानच्युतो हरिः
नागभोगेन महता परिरभ्य महीमिमाम्

^{३.१९४.१४}स्वपतस्तस्य देवस्य पद्मं सूर्यसमप्रभम्
नाभ्यां विनिःसृतं तत्र यत्रोत्पन्नः पितामहः
साक्षाल्लोकगुरुर्ब्रह्मा पद्मे सूर्येन्दुसप्रभे

^{३.१९४.१५}चतुर्वेदश्चतुर्मूर्तिस्तथैव च चतुर्मुखः
स्वप्रभावाद्दुराधर्षो महाबलपराक्रमः

^{३.१९४.१६}कस्यचित्त्वथ कालस्य दानवौ वीर्यवत्तरौ
मधुश्च कैटभश्चैव दृष्टवन्तौ हरिं प्रभुम्

^{३.१९४.१७}शयानं शयने दिव्ये नागभोगे महाद्युतिम्
बहुयोजनविस्तीर्णे बहुयोजनमायते

^{३.१९४.१८}किरीटकौस्तुभधरं पीतकौशेयवाससम्
दीप्यमानं श्रिया राजंस्तेजसा वपुषा तथा
सहस्रसूर्यप्रतिममद्भुतोपमदर्शनम्

^{३.१९४.१९}विस्मयः सुमहानासीन्मधुकैटभयोस्तदा
दृष्ट्वा पितामहं चैव पद्मे पद्मनिभेक्षणम्

^{३.१९४.२०}वित्रासयेतामथ तौ ब्रह्माणममितौजसम्
वित्रास्यमानो बहुशो ब्रह्मा ताभ्यां महायशाः
अकम्पयत्पद्मनालं ततोऽबुध्यत केशवः

^{३.१९४.२१}अथापश्यत गोविन्दो दानवौ वीर्यवत्तरौ
दृष्ट्वा तावब्रवीद्देवः स्वागतं वां महाबलौ
ददानि वां वरं श्रेष्ठं प्रीतिर्हि मम जायते

^{३.१९४.२२}तौ प्रहस्य हृषीकेशं महावीर्यौ महासुरौ
प्रत्यब्रूतां महाराज सहितौ मधुसूदनम्

^{३.१९४.२३}आवां वरय देव त्वं वरदौ स्वः सुरोत्तम
दातारौ स्वो वरं तुभ्यं तद्ब्रवीह्यविचारयन्

^{३.१९४.२४}भगवानुवाच

^{३.१९४.२५}प्रतिगृह्णे वरं वीरावीप्सितश्च वरो मम
युवां हि वीर्यसंपन्नौ न वामस्ति समः पुमान्

^{३.१९४.२६}वध्यत्वमुपगच्छेतां मम सत्यपराक्रमौ
एतदिच्छाम्यहं कामं प्राप्तुं लोकहिताय वै

^{३.१९४.२७}मधुकैटभावूचतुः

^{३.१९४.२८}अनृतं नोक्तपूर्वं नौ स्वैरेष्वपि कुतोऽन्यथा
सत्ये धर्मे च निरतौ विद्ध्यावां पुरुषोत्तम

^{३.१९४.२९}बले रूपे च वीर्ये च शमे च न समोऽस्ति नौ
धर्मे तपसि दाने च शीलसत्त्वदमेषु च

^{३.१९४.३०}उपप्लवो महानस्मानुपावर्तत केशव
उक्तं प्रतिकुरुष्व त्वं कालो हि दुरतिक्रमः

^{३.१९४.३१}आवामिच्छावहे देव कृतमेकं त्वया विभो
अनावृतेऽस्मिन्नाकाशे वधं सुरवरोत्तम

^{३.१९४.३२}पुत्रत्वमभिगच्छाव तव चैव सुलोचन
वर एष वृतो देव तद्विद्धि सुरसत्तम

^{३.१९४.३३}भगवानुवाच

^{३.१९४.३४}बाढमेवं करिष्यामि सर्वमेतद्भविष्यति

^{३.१९४.३५}मार्कण्डेय उवाच

^{३.१९४.३६}विचिन्त्य त्वथ गोविन्दो नापश्यद्यदनावृतम्
अवकाशं पृथिव्यां वा दिवि वा मधुसूदनः

^{३.१९४.३७}स्वकावनावृतावूरू दृष्ट्वा देववरस्तदा
मधुकैटभयो राजञ्शिरसी मधुसूदनः
चक्रेण शितधारेण न्यकृन्तत महायशाः