^{३.२२६.१}वैशंपायन उवाच

^{३.२२६.२}धृतराष्ट्रस्य तद्वाक्यं निशम्य सहसौबलः
दुर्योधनमिदं काले कर्णो वचनमब्रवीत्

^{३.२२६.३}प्रव्राज्य पाण्डवान्वीरान्स्वेन वीर्येण भारत
भुङ्क्ष्वेमां पृथिवीमेको दिवं शम्बरहा यथा

^{३.२२६.४}प्राच्याश्च दाक्षिणात्याश्च प्रतीच्योदीच्यवासिनः
कृताः करप्रदाः सर्वे राजानस्ते नराधिप

^{३.२२६.५}या हि सा दीप्यमानेव पाण्डवान्भजते पुरा
साद्य लक्ष्मीस्त्वया राजन्नवाप्ता भ्रातृभिः सह

^{३.२२६.६}इन्द्रप्रस्थगते यां तां दीप्यमानां युधिष्ठिरे
अपश्याम श्रियं राजन्नचिरं शोककर्शिताः

^{३.२२६.७}सा तु बुद्धिबलेनेयं राज्ञस्तस्माद्युधिष्ठिरात्
त्वयाक्षिप्ता महाबाहो दीप्यमानेव दृश्यते

^{३.२२६.८}तथैव तव राजेन्द्र राजानः परवीरहन्
शासनेऽधिष्ठिताः सर्वे किं कुर्म इति वादिनः

^{३.२२६.९}तवाद्य पृथिवी राजन्निखिला सागराम्बरा
सपर्वतवना देवी सग्रामनगराकरा
नानावनोद्देशवती पत्तनैरुपशोभिता

^{३.२२६.१०}वन्द्यमानो द्विजै राजन्पूज्यमानश्च राजभिः
पौरुषाद्दिवि देवेषु भ्राजसे रश्मिवानिव

^{३.२२६.११}रुद्रैरिव यमो राजा मरुद्भिरिव वासवः
कुरुभिस्त्वं वृतो राजन्भासि नक्षत्रराडिव

^{३.२२६.१२}ये स्म ते नाद्रियन्तेऽऽज्ञा नोद्विजन्ते कदा च न
पश्यामस्ताञ्श्रिया हीनान्पाण्डवान्वनवासिनः

^{३.२२६.१३}श्रूयन्ते हि महाराज सरो द्वैतवनं प्रति
वसन्तः पाण्डवाः सार्धं ब्राह्मणैर्वनवासिभिः

^{३.२२६.१४}स प्रयाहि महाराज श्रिया परमया युतः
प्रतपन्पाण्डुपुत्रांस्त्वं रश्मिवानिव तेजसा

^{३.२२६.१५}स्थितो राज्ये च्युतान्राज्याच्छ्रिया हीनाञ्श्रिया वृतः
असमृद्धान्समृद्धार्थः पश्य पाण्डुसुतान्नृप

^{३.२२६.१६}महाभिजनसंपन्नं भद्रे महति संस्थितम्
पाण्डवास्त्वाभिवीक्षन्तां ययातिमिव नाहुषम्

^{३.२२६.१७}यां श्रियं सुहृदश्चैव दुर्हृदश्च विशां पते
पश्यन्ति पुरुषे दीप्तां सा समर्था भवत्युत

^{३.२२६.१८}समस्थो विषमस्थान्हि दुर्हृदो योऽभिवीक्षते
जगतीस्थानिवाद्रिस्थः किं ततः परमं सुखम्

^{३.२२६.१९}न पुत्रधनलाभेन न राज्येनापि विन्दति
प्रीतिं नृपतिशार्दूल याममित्राघदर्शनात्

^{३.२२६.२०}किं नु तस्य सुखं न स्यादाश्रमे यो धनंजयम्
अभिवीक्षेत सिद्धार्थो वल्कलाजिनवाससम्

^{३.२२६.२१}सुवाससो हि ते भार्या वल्कलाजिनवाससम्
पश्यन्त्वसुखितां कृष्णां सा च निर्विद्यतां पुनः
विनिन्दतां तथात्मानं जीवितं च धनच्युता

^{३.२२६.२२}न तथा हि सभामध्ये तस्या भवितुमर्हति
वैमनस्यं यथा दृष्ट्वा तव भार्याः स्वलंकृताः

^{३.२२६.२३}एवमुक्त्वा तु राजानं कर्णः शकुनिना सह
तूष्णीं बभूवतुरुभौ वाक्यान्ते जनमेजय