^{३.२४३.१}वैशंपायन उवाच

^{३.२४३.२}प्रविशन्तं महाराज सूतास्तुष्टुवुरच्युतम्
जनाश्चापि महेष्वासं तुष्टुवू राजसत्तमम्

^{३.२४३.३}लाजैश्चन्दनचूर्णैश्चाप्यवकीर्य जनास्तदा
ऊचुर्दिष्ट्या नृपाविघ्नात्समाप्तोऽयं क्रतुस्तव

^{३.२४३.४}अपरे त्वब्रुवंस्तत्र वातिकास्तं महीपतिम्
युधिष्ठिरस्य यज्ञेन न समो ह्येष तु क्रतुः
नैव तस्य क्रतोरेष कलामर्हति षोडशीम्

^{३.२४३.५}एवं तत्राब्रुवन्केचिद्वातिकास्तं नरेश्वरम्
सुहृदस्त्वब्रुवंस्तत्र अति सर्वानयं क्रतुः

^{३.२४३.६}ययातिर्नहुषश्चापि मान्धाता भरतस्तथा
क्रतुमेनं समाहृत्य पूताः सर्वे दिवं गताः

^{३.२४३.७}एता वाचः शुभाः शृण्वन्सुहृदां भरतर्षभ
प्रविवेश पुरं हृष्टः स्ववेश्म च नराधिपः

^{३.२४३.८}अभिवाद्य ततः पादौ मातापित्रोर्विशां पते
भीष्मद्रोणकृपाणां च विदुरस्य च धीमतः

^{३.२४३.९}अभिवादितः कनीयोभिर्भ्रातृभिर्भ्रातृवत्सलः
निषसादासने मुख्ये भ्रातृभिः परिवारितः

^{३.२४३.१०}तमुत्थाय महाराज सूतपुत्रोऽब्रवीद्वचः
दिष्ट्या ते भरतश्रेष्ठ समाप्तोऽयं महाक्रतुः

^{३.२४३.११}हतेषु युधि पार्थेषु राजसूये तथा त्वया
आहृतेऽहं नरश्रेष्ठ त्वां सभाजयिता पुनः

^{३.२४३.१२}तमब्रवीन्महाराजो धार्तराष्ट्रो महायशाः
सत्यमेतत्त्वया वीर पाण्डवेषु दुरात्मसु

^{३.२४३.१३}निहतेषु नरश्रेष्ठ प्राप्ते चापि महाक्रतौ
राजसूये पुनर्वीर त्वं मां संवर्धयिष्यसि

^{३.२४३.१४}एवमुक्त्वा महाप्राज्ञः कर्णमाश्लिष्य भारत
राजसूयं क्रतुश्रेष्ठं चिन्तयामास कौरवः

^{३.२४३.१५}सोऽब्रवीत्सुहृदश्चापि पार्श्वस्थान्नृपसत्तमः
कदा तु तं क्रतुवरं राजसूयं महाधनम्
निहत्य पाण्डवान्सर्वानाहरिष्यामि कौरवाः

^{३.२४३.१६}तमब्रवीत्तदा कर्णः शृणु मे राजकुञ्जर
पादौ न धावये तावद्यावन्न निहतोऽर्जुनः

^{३.२४३.१७}अथोत्क्रुष्टं महेष्वासैर्धार्तराष्ट्रैर्महारथैः
प्रतिज्ञाते फल्गुनस्य वधे कर्णेन संयुगे
विजितांश्चाप्यमन्यन्त पाण्डवान्धृतराष्ट्रजाः

^{३.२४३.१८}दुर्योधनोऽपि राजेन्द्र विसृज्य नरपुंगवान्
प्रविवेश गृहं श्रीमान्यथा चैत्ररथं प्रभुः
तेऽपि सर्वे महेष्वासा जग्मुर्वेश्मानि भारत

^{३.२४३.१९}पाण्डवाश्च महेष्वासा दूतवाक्यप्रचोदिताः
चिन्तयन्तस्तमेवार्थं नालभन्त सुखं क्वचित्

^{३.२४३.२०}भूयश्च चारै राजेन्द्र प्रवृत्तिरुपपादिता
प्रतिज्ञा सूतपुत्रस्य विजयस्य वधं प्रति

^{३.२४३.२१}एतच्छ्रुत्वा धर्मसुतः समुद्विग्नो नराधिप
अभेद्यकवचं मत्वा कर्णमद्भुतविक्रमम्
अनुस्मरंश्च संक्लेशान्न शान्तिमुपयाति सः

^{३.२४३.२२}तस्य चिन्तापरीतस्य बुद्धिर्जज्ञे महात्मनः
बहुव्यालमृगाकीर्णं त्यक्तुं द्वैतवनं वनम्

^{३.२४३.२३}धार्तराष्ट्रोऽपि नृपतिः प्रशशास वसुंधराम्
भ्रातृभिः सहितो वीरैर्भीष्मद्रोणकृपैस्तथा

^{३.२४३.२४}संगम्य सूतपुत्रेण कर्णेनाहवशोभिना
दुर्योधनः प्रिये नित्यं वर्तमानो महीपतिः
पूजयामास विप्रेन्द्रान्क्रतुभिर्भूरिदक्षिणैः

^{३.२४३.२५}भ्रातॄणां च प्रियं राजन्स चकार परंतपः
निश्चित्य मनसा वीरो दत्तभुक्तफलं धनम्