^{३.२५०.१}वैशंपायन उवाच

^{३.२५०.२}अथाब्रवीद्द्रौपदी राजपुत्री; पृष्टा शिबीनां प्रवरेण तेन
अवेक्ष्य मन्दं प्रविमुच्य शाखां; संगृह्णती कौशिकमुत्तरीयम्

^{३.२५०.३}बुद्ध्याभिजानामि नरेन्द्रपुत्र; न मादृशी त्वामभिभाष्टुमर्हा
न त्वेह वक्तास्ति तवेह वाक्य;मन्यो नरो वाप्यथ वापि नारी

^{३.२५०.४}एका ह्यहं संप्रति तेन वाचं; ददानि वै भद्र निबोध चेदम्
अहं ह्यरण्ये कथमेकमेका; त्वामालपेयं निरता स्वधर्मे

^{३.२५०.५}जानामि च त्वां सुरथस्य पुत्रं; यं कोटिकाश्येति विदुर्मनुष्याः
तस्मादहं शैब्य तथैव तुभ्य;माख्यामि बन्धून्प्रति तन्निबोध

^{३.२५०.६}अपत्यमस्मि द्रुपदस्य राज्ञः; कृष्णेति मां शैब्य विदुर्मनुष्याः
साहं वृणे पञ्च जनान्पतित्वे; ये खाण्डवप्रस्थगताः श्रुतास्ते

^{३.२५०.७}युधिष्ठिरो भीमसेनार्जुनौ च; माद्र्याश्च पुत्रौ पुरुषप्रवीरौ
ते मां निवेश्येह दिशश्चतस्रो; विभज्य पार्था मृगयां प्रयाताः

^{३.२५०.८}प्राचीं राजा दक्षिणां भीमसेनो; जयः प्रतीचीं यमजावुदीचीम्
मन्ये तु तेषां रथसत्तमानां; कालोऽभितः प्राप्त इहोपयातुम्

^{३.२५०.९}संमानिता यास्यथ तैर्यथेष्टं; विमुच्य वाहानवगाहयध्वम्
प्रियातिथिर्धर्मसुतो महात्मा; प्रीतो भविष्यत्यभिवीक्ष्य युष्मान्

^{३.२५०.१०}एतावदुक्त्वा द्रुपदात्मजा सा; शैब्यात्मजं चन्द्रमुखी प्रतीता
विवेश तां पर्णकुटीं प्रशस्तां; संचिन्त्य तेषामतिथिस्वधर्मम्