^{३.३८.१}वैशंपायन उवाच

^{३.३८.२}कस्यचित्त्वथ कालस्य धर्मराजो युधिष्ठिरः
संस्मृत्य मुनिसंदेशमिदं वचनमब्रवीत्

^{३.३८.३}विविक्ते विदितप्रज्ञमर्जुनं भरतर्षभम्
सान्त्वपूर्वं स्मितं कृत्वा पाणिना परिसंस्पृशन्

^{३.३८.४}स मुहूर्तमिव ध्यात्वा वनवासमरिंदमः
धनंजयं धर्मराजो रहसीदमुवाच ह

^{३.३८.५}भीष्मे द्रोणे कृपे कर्णे द्रोणपुत्रे च भारत
धनुर्वेदश्चतुष्पाद एतेष्वद्य प्रतिष्ठितः

^{३.३८.६}ब्राह्मं दैवमासुरं च सप्रयोगचिकित्सितम्
सर्वास्त्राणां प्रयोगं च तेऽभिजानन्ति कृत्स्नशः

^{३.३८.७}ते सर्वे धृतराष्ट्रस्य पुत्रेण परिसान्त्विताः
संविभक्ताश्च तुष्टाश्च गुरुवत्तेषु वर्तते

^{३.३८.८}सर्वयोधेषु चैवास्य सदा वृत्तिरनुत्तमा
शक्तिं न हापयिष्यन्ति ते काले प्रतिपूजिताः

^{३.३८.९}अद्य चेयं मही कृत्स्ना दुर्योधनवशानुगा
त्वयि व्यपाश्रयोऽस्माकं त्वयि भारः समाहितः
तत्र कृत्यं प्रपश्यामि प्राप्तकालमरिंदम

^{३.३८.१०}कृष्णद्वैपायनात्तात गृहीतोपनिषन्मया
तया प्रयुक्तया सम्यग्जगत्सर्वं प्रकाशते
तेन त्वं ब्रह्मणा तात संयुक्तः सुसमाहितः

^{३.३८.११}देवतानां यथाकालं प्रसादं प्रतिपालय
तपसा योजयात्मानमुग्रेण भरतर्षभ

^{३.३८.१२}धनुष्मान्कवची खड्गी मुनिः सारसमन्वितः
न कस्यचिद्ददन्मार्गं गच्छ तातोत्तरां दिशम्
इन्द्रे ह्यस्त्राणि दिव्यानि समस्तानि धनंजय

^{३.३८.१३}वृत्राद्भीतैस्तदा देवैर्बलमिन्द्रे समर्पितम्
तान्येकस्थानि सर्वाणि ततस्त्वं प्रतिपत्स्यसे

^{३.३८.१४}शक्रमेव प्रपद्यस्व स तेऽस्त्राणि प्रदास्यति
दीक्षितोऽद्यैव गच्छ त्वं द्रष्टुं देवं पुरंदरम्

^{३.३८.१५}एवमुक्त्वा धर्मराजस्तमध्यापयत प्रभुः
दीक्षितं विधिना तेन यतवाक्कायमानसम्
अनुजज्ञे ततो वीरं भ्राता भ्रातरमग्रजः

^{३.३८.१६}निदेशाद्धर्मराजस्य द्रष्टुं देवं पुरंदरम्
धनुर्गाण्डीवमादाय तथाक्षय्यौ महेषुधी

^{३.३८.१७}कवची सतलत्राणो बद्धगोधाङ्गुलित्रवान्
हुत्वाग्निं ब्राह्मणान्निष्कैः स्वस्ति वाच्य महाभुजः

^{३.३८.१८}प्रातिष्ठत महाबाहुः प्रगृहीतशरासनः
वधाय धार्तराष्ट्राणां निःश्वस्योर्ध्वमुदीक्ष्य च

^{३.३८.१९}तं दृष्ट्वा तत्र कौन्तेयं प्रगृहीतशरासनम्
अब्रुवन्ब्राह्मणाः सिद्धा भूतान्यन्तर्हितानि च
क्षिप्रं प्राप्नुहि कौन्तेय मनसा यद्यदिच्छसि

^{३.३८.२०}तं सिंहमिव गच्छन्तं शालस्कन्धोरुमर्जुनम्
मनांस्यादाय सर्वेषां कृष्णा वचनमब्रवीत्

^{३.३८.२१}यत्ते कुन्ती महाबाहो जातस्यैच्छद्धनंजय
तत्तेऽस्तु सर्वं कौन्तेय यथा च स्वयमिच्छसि

^{३.३८.२२}मास्माकं क्षत्रियकुले जन्म कश्चिदवाप्नुयात्
ब्राह्मणेभ्यो नमो नित्यं येषां युद्धे न जीविका

^{३.३८.२३}नूनं ते भ्रातरः सर्वे त्वत्कथाभिः प्रजागरे
रंस्यन्ते वीरकर्माणि कीर्तयन्तः पुनः पुनः

^{३.३८.२४}नैव नः पार्थ भोगेषु न धने नोत जीविते
तुष्टिर्बुद्धिर्भवित्री वा त्वयि दीर्घप्रवासिनि

^{३.३८.२५}त्वयि नः पार्थ सर्वेषां सुखदुःखे समाहिते
जीवितं मरणं चैव राज्यमैश्वर्यमेव च
आपृष्टो मेऽसि कौन्तेय स्वस्ति प्राप्नुहि पाण्डव

^{३.३८.२६}नमो धात्रे विधात्रे च स्वस्ति गच्छ ह्यनामयम्
स्वस्ति तेऽस्त्वान्तरिक्षेभ्यः पार्थिवेभ्यश्च भारत
दिव्येभ्यश्चैव भूतेभ्यो ये चान्ये परिपन्थिनः

^{३.३८.२७}ततः प्रदक्षिणं कृत्वा भ्रातॄन्धौम्यं च पाण्डवः
प्रातिष्ठत महाबाहुः प्रगृह्य रुचिरं धनुः

^{३.३८.२८}तस्य मार्गादपाक्रामन्सर्वभूतानि गच्छतः
युक्तस्यैन्द्रेण योगेन पराक्रान्तस्य शुष्मिणः

^{३.३८.२९}सोऽगच्छत्पर्वतं पुण्यमेकाह्नैव महामनाः
मनोजवगतिर्भूत्वा योगयुक्तो यथानिलः

^{३.३८.३०}हिमवन्तमतिक्रम्य गन्धमादनमेव च
अत्यक्रामत्स दुर्गाणि दिवारात्रमतन्द्रितः

^{३.३८.३१}इन्द्रकीलं समासाद्य ततोऽतिष्ठद्धनंजयः
अन्तरिक्षे हि शुश्राव तिष्ठेति स वचस्तदा

^{३.३८.३२}ततोऽपश्यत्सव्यसाची वृक्षमूले तपस्विनम्
ब्राह्म्या श्रिया दीप्यमानं पिङ्गलं जटिलं कृशम्

^{३.३८.३३}सोऽब्रवीदर्जुनं तत्र स्थितं दृष्ट्वा महातपाः
कस्त्वं तातेह संप्राप्तो धनुष्मान्कवची शरी
निबद्धासितलत्राणः क्षत्रधर्ममनुव्रतः

^{३.३८.३४}नेह शस्त्रेण कर्तव्यं शान्तानामयमालयः
विनीतक्रोधहर्षाणां ब्राह्मणानां तपस्विनाम्

^{३.३८.३५}नेहास्ति धनुषा कार्यं न संग्रामेण कर्हिचित्
निक्षिपैतद्धनुस्तात प्राप्तोऽसि परमां गतिम्

^{३.३८.३६}इत्यनन्तौजसं वीरं यथा चान्यं पृथग्जनम्
तथा वाचमथाभीक्ष्णं ब्राह्मणोऽर्जुनमब्रवीत्
न चैनं चालयामास धैर्यात्सुदृढनिश्चयम्

^{३.३८.३७}तमुवाच ततः प्रीतः स द्विजः प्रहसन्निव
वरं वृणीष्व भद्रं ते शक्रोऽहमरिसूदन

^{३.३८.३८}एवमुक्तः प्रत्युवाच सहस्राक्षं धनंजयः
प्राञ्जलिः प्रणतो भूत्वा शूरः कुरुकुलोद्वहः

^{३.३८.३९}ईप्सितो ह्येष मे कामो वरं चैनं प्रयच्छ मे
त्वत्तोऽद्य भगवन्नस्त्रं कृत्स्नमिच्छामि वेदितुम्

^{३.३८.४०}प्रत्युवाच महेन्द्रस्तं प्रीतात्मा प्रहसन्निव
इह प्राप्तस्य किं कार्यमस्त्रैस्तव धनंजय
कामान्वृणीष्व लोकांश्च प्राप्तोऽसि परमां गतिम्

^{३.३८.४१}एवमुक्तः प्रत्युवाच सहस्राक्षं धनंजयः
न लोकान्न पुनः कामान्न देवत्वं कुतः सुखम्

^{३.३८.४२}न च सर्वामरैश्वर्यं कामये त्रिदशाधिप
भ्रातॄंस्तान्विपिने त्यक्त्वा वैरमप्रतियात्य च
अकीर्तिं सर्वलोकेषु गच्छेयं शाश्वतीः समाः

^{३.३८.४३}एवमुक्तः प्रत्युवाच वृत्रहा पाण्डुनन्दनम्
सान्त्वयञ्श्लक्ष्णया वाचा सर्वलोकनमस्कृतः

^{३.३८.४४}यदा द्रक्ष्यसि भूतेशं त्र्यक्षं शूलधरं शिवम्
तदा दातास्मि ते तात दिव्यान्यस्त्राणि सर्वशः

^{३.३८.४५}क्रियतां दर्शने यत्नो देवस्य परमेष्ठिनः
दर्शनात्तस्य कौन्तेय संसिद्धः स्वर्गमेष्यसि

^{३.३८.४६}इत्युक्त्वा फल्गुनं शक्रो जगामादर्शनं ततः
अर्जुनोऽप्यथ तत्रैव तस्थौ योगसमन्वितः