^{३.४१.१}भगवानुवाच

^{३.४१.२}नरस्त्वं पूर्वदेहे वै नारायणसहायवान्
बदर्यां तप्तवानुग्रं तपो वर्षायुतान्बहून्

^{३.४१.३}त्वयि वा परमं तेजो विष्णौ वा पुरुषोत्तमे
युवाभ्यां पुरुषाग्र्याभ्यां तेजसा धार्यते जगत्

^{३.४१.४}शक्राभिषेके सुमहद्धनुर्जलदनिस्वनम्
प्रगृह्य दानवाः शस्तास्त्वया कृष्णेन च प्रभो

^{३.४१.५}एतत्तदेव गाण्डीवं तव पार्थ करोचितम्
मायामास्थाय यद्ग्रस्तं मया पुरुषसत्तम
तूणौ चाप्यक्षयौ भूयस्तव पार्थ यथोचितौ

^{३.४१.६}प्रीतिमानस्मि वै पार्थ तव सत्यपराक्रम
गृहाण वरमस्मत्तः काङ्क्षितं यन्नरर्षभ

^{३.४१.७}न त्वया सदृशः कश्चित्पुमान्मर्त्येषु मानद
दिवि वा विद्यते क्षत्रं त्वत्प्रधानमरिंदम

^{३.४१.८}अर्जुन उवाच

^{३.४१.९}भगवन्ददासि चेन्मह्यं कामं प्रीत्या वृषध्वज
कामये दिव्यमस्त्रं तद्घोरं पाशुपतं प्रभो

^{३.४१.१०}यत्तद्ब्रह्मशिरो नाम रौद्रं भीमपराक्रमम्
युगान्ते दारुणे प्राप्ते कृत्स्नं संहरते जगत्

^{३.४१.११}दहेयं येन संग्रामे दानवान्राक्षसांस्तथा
भूतानि च पिशाचांश्च गन्धर्वानथ पन्नगान्

^{३.४१.१२}यतः शूलसहस्राणि गदाश्चोग्रप्रदर्शनाः
शराश्चाशीविषाकाराः संभवन्त्यनुमन्त्रिताः

^{३.४१.१३}युध्येयं येन भीष्मेण द्रोणेन च कृपेण च
सूतपुत्रेण च रणे नित्यं कटुकभाषिणा

^{३.४१.१४}एष मे प्रथमः कामो भगवन्भगनेत्रहन्
त्वत्प्रसादाद्विनिर्वृत्तः समर्थः स्यामहं यथा

^{३.४१.१५}भगवानुवाच

^{३.४१.१६}ददानि तेऽस्त्रं दयितमहं पाशुपतं महत्
समर्थो धारणे मोक्षे संहारे चापि पाण्डव

^{३.४१.१७}नैतद्वेद महेन्द्रोऽपि न यमो न च यक्षराट्
वरुणो वाथ वा वायुः कुतो वेत्स्यन्ति मानवाः

^{३.४१.१८}न त्वेतत्सहसा पार्थ मोक्तव्यं पुरुषे क्वचित्
जगद्विनिर्दहेत्सर्वमल्पतेजसि पातितम्

^{३.४१.१९}अवध्यो नाम नास्त्यस्य त्रैलोक्ये सचराचरे
मनसा चक्षुषा वाचा धनुषा च निपात्यते

^{३.४१.२०}वैशंपायन उवाच

^{३.४१.२१}तच्छ्रुत्वा त्वरितः पार्थः शुचिर्भूत्वा समाहितः
उपसंगृह्य विश्वेशमधीष्वेति च सोऽब्रवीत्

^{३.४१.२२}ततस्त्वध्यापयामास सरहस्य निवर्तनम्
तदस्त्रं पाण्डवश्रेष्ठं मूर्तिमन्तमिवान्तकम्

^{३.४१.२३}उपतस्थे महात्मानं यथा त्र्यक्षमुमापतिम्
प्रतिजग्राह तच्चापि प्रीतिमानर्जुनस्तदा

^{३.४१.२४}ततश्चचाल पृथिवी सपर्वतवनद्रुमा
ससागरवनोद्देशा सग्रामनगराकरा

^{३.४१.२५}शङ्खदुन्दुभिघोषाश्च भेरीणां च सहस्रशः
तस्मिन्मुहूर्ते संप्राप्ते निर्घातश्च महानभूत्

^{३.४१.२६}अथास्त्रं जाज्वलद्घोरं पाण्डवस्यामितौजसः
मूर्तिमद्विष्ठितं पार्श्वे ददृशुर्देवदानवाः

^{३.४१.२७}स्पृष्टस्य च त्र्यम्बकेन फल्गुनस्यामितौजसः
यत्किंचिदशुभं देहे तत्सर्वं नाशमेयिवत्

^{३.४१.२८}स्वर्गं गच्छेत्यनुज्ञातस्त्र्यम्बकेन तदार्जुनः
प्रणम्य शिरसा पार्थः प्राञ्जलिर्देवमैक्षत

^{३.४१.२९}ततः प्रभुस्त्रिदिवनिवासिनां वशी; महामतिर्गिरिश उमापतिः शिवः
धनुर्महद्दितिजपिशाचसूदनं; ददौ भवः पुरुषवराय गाण्डिवम्

^{३.४१.३०}ततः शुभं गिरिवरमीश्वरस्तदा; सहोमया सिततटसानुकन्दरम्
विहाय तं पतगमहर्षिसेवितं; जगाम खं पुरुषवरस्य पश्यतः