^{३.४३.१}वैशंपायन उवाच

^{३.४३.२}गतेषु लोकपालेषु पार्थः शत्रुनिबर्हणः
चिन्तयामास राजेन्द्र देवराजरथागमम्

^{३.४३.३}ततश्चिन्तयमानस्य गुडाकेशस्य धीमतः
रथो मातलिसंयुक्त आजगाम महाप्रभः

^{३.४३.४}नभो वितिमिरं कुर्वञ्जलदान्पाटयन्निव
दिशः संपूरयन्नादैर्महामेघरवोपमैः

^{३.४३.५}असयः शक्तयो भीमा गदाश्चोग्रप्रदर्शनाः
दिव्यप्रभावाः प्रासाश्च विद्युतश्च महाप्रभाः

^{३.४३.६}तथैवाशनयस्तत्र चक्रयुक्ता हुडागुडाः
वायुस्फोटाः सनिर्घाता बर्हिमेघनिभस्वनाः

^{३.४३.७}तत्र नागा महाकाया ज्वलितास्याः सुदारुणाः
सिताभ्रकूटप्रतिमाः संहताश्च यथोपलाः

^{३.४३.८}दश वाजिसहस्राणि हरीणां वातरंहसाम्
वहन्ति यं नेत्रमुषं दिव्यं मायामयं रथम्

^{३.४३.९}तत्रापश्यन्महानीलं वैजयन्तं महाप्रभम्
ध्वजमिन्दीवरश्यामं वंशं कनकभूषणम्

^{३.४३.१०}तस्मिन्रथे स्थितं सूतं तप्तहेमविभूषितम्
दृष्ट्वा पार्थो महाबाहुर्देवमेवान्वतर्कयत्

^{३.४३.११}तथा तर्कयतस्तस्य फल्गुनस्याथ मातलिः
संनतः प्रश्रितो भूत्वा वाक्यमर्जुनमब्रवीत्

^{३.४३.१२}भो भो शक्रात्मज श्रीमाञ्शक्रस्त्वां द्रष्टुमिच्छति
आरोहतु भवाञ्शीघ्रं रथमिन्द्रस्य संमतम्

^{३.४३.१३}आह माममरश्रेष्ठः पिता तव शतक्रतुः
कुन्तीसुतमिह प्राप्तं पश्यन्तु त्रिदशालयाः

^{३.४३.१४}एष शक्रः परिवृतो देवैरृषिगणैस्तथा
गन्धर्वैरप्सरोभिश्च त्वां दिदृक्षुः प्रतीक्षते

^{३.४३.१५}अस्माल्लोकाद्देवलोकं पाकशासनशासनात्
आरोह त्वं मया सार्धं लब्धास्त्रः पुनरेष्यसि

^{३.४३.१६}अर्जुन उवाच

^{३.४३.१७}मातले गच्छ शीघ्रं त्वमारोहस्व रथोत्तमम्
राजसूयाश्वमेधानां शतैरपि सुदुर्लभम्

^{३.४३.१८}पार्थिवैः सुमहाभागैर्यज्वभिर्भूरिदक्षिणैः
दैवतैर्वा समारोढुं दानवैर्वा रथोत्तमम्

^{३.४३.१९}नातप्ततपसा शक्य एष दिव्यो महारथः
द्रष्टुं वाप्यथ वा स्प्रष्टुमारोढुं कुत एव तु

^{३.४३.२०}त्वयि प्रतिष्ठिते साधो रथस्थे स्थिरवाजिनि
पश्चादहमथारोक्ष्ये सुकृती सत्पथं यथा

^{३.४३.२१}वैशंपायन उवाच

^{३.४३.२२}तस्य तद्वचनं श्रुत्वा मातलिः शक्रसारथिः
आरुरोह रथं शीघ्रं हयान्येमे च रश्मिभिः

^{३.४३.२३}ततोऽर्जुनो हृष्टमना गङ्गायामाप्लुतः शुचिः
जजाप जप्यं कौन्तेयो विधिवत्कुरुनन्दनः

^{३.४३.२४}ततः पितॄन्यथान्यायं तर्पयित्वा यथाविधि
मन्दरं शैलराजं तमाप्रष्टुमुपचक्रमे

^{३.४३.२५}साधूनां धर्मशीलानां मुनीनां पुण्यकर्मणाम्
त्वं सदा संश्रयः शैल स्वर्गमार्गाभिकाङ्क्षिणाम्

^{३.४३.२६}त्वत्प्रसादात्सदा शैल ब्राह्मणाः क्षत्रिया विशः
स्वर्गं प्राप्ताश्चरन्ति स्म देवैः सह गतव्यथाः

^{३.४३.२७}अद्रिराज महाशैल मुनिसंश्रय तीर्थवन्
गच्छाम्यामन्त्रयामि त्वां सुखमस्म्युषितस्त्वयि

^{३.४३.२८}तव सानूनि कुञ्जाश्च नद्यः प्रस्रवणानि च
तीर्थानि च सुपुण्यानि मया दृष्टान्यनेकशः

^{३.४३.२९}एवमुक्त्वार्जुनः शैलमामन्त्र्य परवीरहा
आरुरोह रथं दिव्यं द्योतयन्निव भास्करः

^{३.४३.३०}स तेनादित्यरूपेण दिव्येनाद्भुतकर्मणा
ऊर्ध्वमाचक्रमे धीमान्प्रहृष्टः कुरुनन्दनः

^{३.४३.३१}सोऽदर्शनपथं यात्वा मर्त्यानां भूमिचारिणाम्
ददर्शाद्भुतरूपाणि विमानानि सहस्रशः

^{३.४३.३२}न तत्र सूर्यः सोमो वा द्योतते न च पावकः
स्वयैव प्रभया तत्र द्योतन्ते पुण्यलब्धया

^{३.४३.३३}तारारूपाणि यानीह दृश्यन्ते द्युतिमन्ति वै
दीपवद्विप्रकृष्टत्वादणूनि सुमहान्त्यपि

^{३.४३.३४}तानि तत्र प्रभास्वन्ति रूपवन्ति च पाण्डवः
ददर्श स्वेषु धिष्ण्येषु दीप्तिमन्ति स्वयार्चिषा

^{३.४३.३५}तत्र राजर्षयः सिद्धा वीराश्च निहता युधि
तपसा च जितस्वर्गाः संपेतुः शतसंघशः

^{३.४३.३६}गन्धर्वाणां सहस्राणि सूर्यज्वलनतेजसाम्
गुह्यकानामृषीणां च तथैवाप्सरसां गणाः

^{३.४३.३७}लोकानात्मप्रभान्पश्यन्फल्गुनो विस्मयान्वितः
पप्रच्छ मातलिं प्रीत्या स चाप्येनमुवाच ह

^{३.४३.३८}एते सुकृतिनः पार्थ स्वेषु धिष्ण्येष्ववस्थिताः
यान्दृष्टवानसि विभो तारारूपाणि भूतले

^{३.४३.३९}ततोऽपश्यत्स्थितं द्वारि सितं वैजयिनं गजम्
ऐरावतं चतुर्दन्तं कैलासमिव शृङ्गिणम्

^{३.४३.४०}स सिद्धमार्गमाक्रम्य कुरुपाण्डवसत्तमः
व्यरोचत यथा पूर्वं मान्धाता पार्थिवोत्तमः

^{३.४३.४१}अतिचक्राम लोकान्स राज्ञां राजीवलोचनः
ततो ददर्श शक्रस्य पुरीं ताममरावतीम्