^{३.५२.१}बृहदश्व उवाच

^{३.५२.२}तेभ्यः प्रतिज्ञाय नलः करिष्य इति भारत
अथैनान्परिपप्रच्छ कृताञ्जलिरवस्थितः

^{३.५२.३}के वै भवन्तः कश्चासौ यस्याहं दूत ईप्सितः
किं च तत्र मया कार्यं कथयध्वं यथातथम्

^{३.५२.४}एवमुक्ते नैषधेन मघवान्प्रत्यभाषत
अमरान्वै निबोधास्मान्दमयन्त्यर्थमागतान्

^{३.५२.५}अहमिन्द्रोऽयमग्निश्च तथैवायमपांपतिः
शरीरान्तकरो नॄणां यमोऽयमपि पार्थिव

^{३.५२.६}स वै त्वमागतानस्मान्दमयन्त्यै निवेदय
लोकपालाः सहेन्द्रास्त्वां समायान्ति दिदृक्षवः

^{३.५२.७}प्राप्तुमिच्छन्ति देवास्त्वां शक्रोऽग्निर्वरुणो यमः
तेषामन्यतमं देवं पतित्वे वरयस्व ह

^{३.५२.८}एवमुक्तः स शक्रेण नलः प्राञ्जलिरब्रवीत्
एकार्थसमवेतं मां न प्रेषयितुमर्हथ

^{३.५२.९}देवा ऊचुः

^{३.५२.१०}करिष्य इति संश्रुत्य पूर्वमस्मासु नैषध
न करिष्यसि कस्मात्त्वं व्रज नैषध माचिरम्

^{३.५२.११}बृहदश्व उवाच

^{३.५२.१२}एवमुक्तः स देवैस्तैर्नैषधः पुनरब्रवीत्
सुरक्षितानि वेश्मानि प्रवेष्टुं कथमुत्सहे

^{३.५२.१३}प्रवेक्ष्यसीति तं शक्रः पुनरेवाभ्यभाषत
जगाम स तथेत्युक्त्वा दमयन्त्या निवेशनम्

^{३.५२.१४}ददर्श तत्र वैदर्भीं सखीगणसमावृताम्
देदीप्यमानां वपुषा श्रिया च वरवर्णिनीम्

^{३.५२.१५}अतीव सुकुमाराङ्गीं तनुमध्यां सुलोचनाम्
आक्षिपन्तीमिव च भाः शशिनः स्वेन तेजसा

^{३.५२.१६}तस्य दृष्ट्वैव ववृधे कामस्तां चारुहासिनीम्
सत्यं चिकीर्षमाणस्तु धारयामास हृच्छयम्

^{३.५२.१७}ततस्ता नैषधं दृष्ट्वा संभ्रान्ताः परमाङ्गनाः
आसनेभ्यः समुत्पेतुस्तेजसा तस्य धर्षिताः

^{३.५२.१८}प्रशशंसुश्च सुप्रीता नलं ता विस्मयान्विताः
न चैनमभ्यभाषन्त मनोभिस्त्वभ्यचिन्तयन्

^{३.५२.१९}अहो रूपमहो कान्तिरहो धैर्यं महात्मनः
कोऽयं देवो नु यक्षो नु गन्धर्वो नु भविष्यति

^{३.५२.२०}न त्वेनं शक्नुवन्ति स्म व्याहर्तुमपि किंचन
तेजसा धर्षिताः सर्वा लज्जावत्यो वराङ्गनाः

^{३.५२.२१}अथैनं स्मयमानेव स्मितपूर्वाभिभाषिणी
दमयन्ती नलं वीरमभ्यभाषत विस्मिता

^{३.५२.२२}कस्त्वं सर्वानवद्याङ्ग मम हृच्छयवर्धन
प्राप्तोऽस्यमरवद्वीर ज्ञातुमिच्छामि तेऽनघ

^{३.५२.२३}कथमागमनं चेह कथं चासि न लक्षितः
सुरक्षितं हि मे वेश्म राजा चैवोग्रशासनः

^{३.५२.२४}एवमुक्तस्तु वैदर्भ्या नलस्तां प्रत्युवाच ह
नलं मां विद्धि कल्याणि देवदूतमिहागतम्

^{३.५२.२५}देवास्त्वां प्राप्तुमिच्छन्ति शक्रोऽग्निर्वरुणो यमः
तेषामन्यतमं देवं पतिं वरय शोभने

^{३.५२.२६}तेषामेव प्रभावेन प्रविष्टोऽहमलक्षितः
प्रविशन्तं हि मां कश्चिन्नापश्यन्नाप्यवारयत्

^{३.५२.२७}एतदर्थमहं भद्रे प्रेषितः सुरसत्तमैः
एतच्छ्रुत्वा शुभे बुद्धिं प्रकुरुष्व यथेच्छसि