^{४.२०.१}भीमसेन उवाच

^{४.२०.२}धिगस्तु मे बाहुबलं गाण्डीवं फल्गुनस्य च
यत्ते रक्तौ पुरा भूत्वा पाणी कृतकिणावुभौ

^{४.२०.३}सभायां स्म विराटस्य करोमि कदनं महत्
तत्र मां धर्मराजस्तु कटाक्षेण न्यवारयत्
तदहं तस्य विज्ञाय स्थित एवास्मि भामिनि

^{४.२०.४}यच्च राष्ट्रात्प्रच्यवनं कुरूणामवधश्च यः
सुयोधनस्य कर्णस्य शकुनेः सौबलस्य च

^{४.२०.५}दुःशासनस्य पापस्य यन्मया न हृतं शिरः
तन्मे दहति कल्याणि हृदि शल्यमिवार्पितम्
मा धर्मं जहि सुश्रोणि क्रोधं जहि महामते

^{४.२०.६}इमं च समुपालम्भं त्वत्तो राजा युधिष्ठिरः
शृणुयाद्यदि कल्याणि कृत्स्नं जह्यात्स जीवितम्

^{४.२०.७}धनंजयो वा सुश्रोणि यमौ वा तनुमध्यमे
लोकान्तरगतेष्वेषु नाहं शक्ष्यामि जीवितुम्

^{४.२०.८}सुकन्या नाम शार्याती भार्गवं च्यवनं वने
वल्मीकभूतं शाम्यन्तमन्वपद्यत भामिनी

^{४.२०.९}नाडायनी चेन्द्रसेना रूपेण यदि ते श्रुता
पतिमन्वचरद्वृद्धं पुरा वर्षसहस्रिणम्

^{४.२०.१०}दुहिता जनकस्यापि वैदेही यदि ते श्रुता
पतिमन्वचरत्सीता महारण्यनिवासिनम्

^{४.२०.११}रक्षसा निग्रहं प्राप्य रामस्य महिषी प्रिया
क्लिश्यमानापि सुश्रोणी राममेवान्वपद्यत

^{४.२०.१२}लोपामुद्रा तथा भीरु वयोरूपसमन्विता
अगस्त्यमन्वयाद्धित्वा कामान्सर्वानमानुषान्

^{४.२०.१३}यथैताः कीर्तिता नार्यो रूपवत्यः पतिव्रताः
तथा त्वमपि कल्याणि सर्वैः समुदिता गुणैः

^{४.२०.१४}मादीर्घं क्षम कालं त्वं मासमध्यर्धसंमितम्
पूर्णे त्रयोदशे वर्षे राज्ञो राज्ञी भविष्यसि

^{४.२०.१५}द्रौपद्युवाच

^{४.२०.१६}आर्तयैतन्मया भीम कृतं बाष्पविमोक्षणम्
अपारयन्त्या दुःखानि न राजानमुपालभे

^{४.२०.१७}विमुक्तेन व्यतीतेन भीमसेन महाबल
प्रत्युपस्थितकालस्य कार्यस्यानन्तरो भव

^{४.२०.१८}ममेह भीम कैकेयी रूपाभिभवशङ्कया
नित्यमुद्विजते राजा कथं नेयादिमामिति

^{४.२०.१९}तस्या विदित्वा तं भावं स्वयं चानृतदर्शनः
कीचकोऽयं सुदुष्टात्मा सदा प्रार्थयते हि माम्

^{४.२०.२०}तमहं कुपिता भीम पुनः कोपं नियम्य च
अब्रुवं कामसंमूढमात्मानं रक्ष कीचक

^{४.२०.२१}गन्धर्वाणामहं भार्या पञ्चानां महिषी प्रिया
ते त्वां निहन्युर्दुर्धर्षाः शूराः साहसकारिणः

^{४.२०.२२}एवमुक्तः स दुष्टात्मा कीचकः प्रत्युवाच ह
नाहं बिभेमि सैरन्ध्रि गन्धर्वाणां शुचिस्मिते

^{४.२०.२३}शतं सहस्रमपि वा गन्धर्वाणामहं रणे
समागतं हनिष्यामि त्वं भीरु कुरु मे क्षणम्

^{४.२०.२४}इत्युक्ते चाब्रुवं सूतं कामातुरमहं पुनः
न त्वं प्रतिबलस्तेषां गन्धर्वाणां यशस्विनाम्

^{४.२०.२५}धर्मे स्थितास्मि सततं कुलशीलसमन्विता
नेच्छामि कंचिद्वध्यन्तं तेन जीवसि कीचक

^{४.२०.२६}एवमुक्तः स दुष्टात्मा प्रहस्य स्वनवत्तदा
न तिष्ठति स्म सन्मार्गे न च धर्मं बुभूषति

^{४.२०.२७}पापात्मा पापभावश्च कामरागवशानुगः
अविनीतश्च दुष्टात्मा प्रत्याख्यातः पुनः पुनः
दर्शने दर्शने हन्यात्तथा जह्यां च जीवितम्

^{४.२०.२८}तद्धर्मे यतमानानां महान्धर्मो नशिष्यति
समयं रक्षमाणानां भार्या वो न भविष्यति

^{४.२०.२९}भार्यायां रक्ष्यमाणायां प्रजा भवति रक्षिता
प्रजायां रक्ष्यमाणायामात्मा भवति रक्षितः

^{४.२०.३०}वदतां वर्णधर्मांश्च ब्राह्मणानां हि मे श्रुतम्
क्षत्रियस्य सदा धर्मो नान्यः शत्रुनिबर्हणात्

^{४.२०.३१}पश्यतो धर्मराजस्य कीचको मां पदावधीत्
तव चैव समक्षं वै भीमसेन महाबल

^{४.२०.३२}त्वया ह्यहं परित्राता तस्माद्घोराज्जटासुरात्
जयद्रथं तथैव त्वमजैषीर्भ्रातृभिः सह

^{४.२०.३३}जहीममपि पापं त्वं योऽयं मामवमन्यते
कीचको राजवाल्लभ्याच्छोककृन्मम भारत

^{४.२०.३४}तमेवं कामसंमत्तं भिन्धि कुम्भमिवाश्मनि
यो निमित्तमनर्थानां बहूनां मम भारत

^{४.२०.३५}तं चेज्जीवन्तमादित्यः प्रातरभ्युदयिष्यति
विषमालोड्य पास्यामि मा कीचकवशं गमम्
श्रेयो हि मरणं मह्यं भीमसेन तवाग्रतः

^{४.२०.३६}वैशंपायन उवाच

^{४.२०.३७}इत्युक्त्वा प्रारुदत्कृष्णा भीमस्योरः समाश्रिता
भीमश्च तां परिष्वज्य महत्सान्त्वं प्रयुज्य च
कीचकं मनसागच्छत्सृक्किणी परिसंलिहन्