^{४.४०.१}उत्तर उवाच

^{४.४०.२}आस्थाय विपुलं वीर रथं सारथिना मया
कतमं यास्यसेऽनीकमुक्तो यास्याम्यहं त्वया

^{४.४०.३}अर्जुन उवाच

^{४.४०.४}प्रीतोऽस्मि पुरुषव्याघ्र न भयं विद्यते तव
सर्वान्नुदामि ते शत्रून्रणे रणविशारद

^{४.४०.५}स्वस्थो भव महाबुद्धे पश्य मां शत्रुभिः सह
युध्यमानं विमर्देऽस्मिन्कुर्वाणं भैरवं महत्

^{४.४०.६}एतान्सर्वानुपासङ्गान्क्षिप्रं बध्नीहि मे रथे
एतं चाहर निस्त्रिंशं जातरूपपरिष्कृतम्
अहं वै कुरुभिर्योत्स्याम्यवजेष्यामि ते पशून्

^{४.४०.७}संकल्पपक्षविक्षेपं बाहुप्राकारतोरणम्
त्रिदण्डतूणसंबाधमनेकध्वजसंकुलम्

^{४.४०.८}ज्याक्षेपणं क्रोधकृतं नेमीनिनददुन्दुभि
नगरं ते मया गुप्तं रथोपस्थं भविष्यति

^{४.४०.९}अधिष्ठितो मया संख्ये रथो गाण्डीवधन्वना
अजेयः शत्रुसैन्यानां वैराटे व्येतु ते भयम्

^{४.४०.१०}उत्तर उवाच

^{४.४०.११}बिभेमि नाहमेतेषां जानामि त्वां स्थिरं युधि
केशवेनापि संग्रामे साक्षादिन्द्रेण वा समम्

^{४.४०.१२}इदं तु चिन्तयन्नेव परिमुह्यामि केवलम्
निश्चयं चापि दुर्मेधा न गच्छामि कथंचन

^{४.४०.१३}एवं वीराङ्गरूपस्य लक्षणैरुचितस्य च
केन कर्मविपाकेन क्लीबत्वमिदमागतम्

^{४.४०.१४}मन्ये त्वां क्लीबवेषेण चरन्तं शूलपाणिनम्
गन्धर्वराजप्रतिमं देवं वापि शतक्रतुम्

^{४.४०.१५}अर्जुन उवाच

^{४.४०.१६}भ्रातुर्नियोगाज्ज्येष्ठस्य संवत्सरमिदं व्रतम्
चरामि ब्रह्मचर्यं वै सत्यमेतद्ब्रवीमि ते

^{४.४०.१७}नास्मि क्लीबो महाबाहो परवान्धर्मसंयुतः
समाप्तव्रतमुत्तीर्णं विद्धि मां त्वं नृपात्मज

^{४.४०.१८}उत्तर उवाच

^{४.४०.१९}परमोऽनुग्रहो मेऽद्य यत्प्रतर्को न मे वृथा
न हीदृशाः क्लीबरूपा भवन्तीह नरोत्तमाः

^{४.४०.२०}सहायवानस्मि रणे युध्येयममरैरपि
साध्वसं तत्प्रनष्टं मे किं करोमि ब्रवीहि मे

^{४.४०.२१}अहं ते संग्रहीष्यामि हयाञ्शत्रुरथारुजः
शिक्षितो ह्यस्मि सारथ्ये तीर्थतः पुरुषर्षभ

^{४.४०.२२}दारुको वासुदेवस्य यथा शक्रस्य मातलिः
तथा मां विद्धि सारथ्ये शिक्षितं नरपुंगव

^{४.४०.२३}यस्य याते न पश्यन्ति भूमौ प्राप्तं पदं पदम्
दक्षिणं यो धुरं युक्तः सुग्रीवसदृशो हयः

^{४.४०.२४}योऽयं धुरं धुर्यवरो वामं वहति शोभनः
तं मन्ये मेघपुष्पस्य जवेन सदृशं हयम्

^{४.४०.२५}योऽयं काञ्चनसंनाहः पार्ष्णिं वहति शोभनः
वामं सैन्यस्य मन्ये तं जवेन बलवत्तरम्

^{४.४०.२६}योऽयं वहति ते पार्ष्णिं दक्षिणामञ्चितोद्यतः
बलाहकादपि मतः स जवे वीर्यवत्तरः

^{४.४०.२७}त्वामेवायं रथो वोढुं संग्रामेऽर्हति धन्विनम्
त्वं चेमं रथमास्थाय योद्धुमर्हो मतो मम

^{४.४०.२८}वैशंपायन उवाच

^{४.४०.२९}ततो निर्मुच्य बाहुभ्यां वलयानि स वीर्यवान्
चित्रे दुन्दुभिसंनादे प्रत्यमुञ्चत्तले शुभे

^{४.४०.३०}कृष्णान्भङ्गीमतः केशाञ्श्वेतेनोद्ग्रथ्य वाससा
अधिज्यं तरसा कृत्वा गाण्डीवं व्याक्षिपद्धनुः

^{४.४०.३१}तस्य विक्षिप्यमाणस्य धनुषोऽभून्महास्वनः
यथा शैलस्य महतः शैलेनैवाभिजघ्नुषः

^{४.४०.३२}सनिर्घाताभवद्भूमिर्दिक्षु वायुर्ववौ भृशम्
भ्रान्तद्विजं खं तदासीत्प्रकम्पितमहाद्रुमम्

^{४.४०.३३}तं शब्दं कुरवोऽजानन्विस्फोटमशनेरिव
यदर्जुनो धनुःश्रेष्ठं बाहुभ्यामाक्षिपद्रथे