^{५.१०५.१}नारद उवाच

^{५.१०५.२}एवमुक्तस्तदा तेन विश्वामित्रेण धीमता
नास्ते न शेते नाहारं कुरुते गालवस्तदा

^{५.१०५.३}त्वगस्थिभूतो हरिणश्चिन्ताशोकपरायणः
शोचमानोऽतिमात्रं स दह्यमानश्च मन्युना

^{५.१०५.४}कुतः पुष्टानि मित्राणि कुतोऽर्थाः संचयः कुतः
हयानां चन्द्रशुभ्राणां शतान्यष्टौ कुतो मम

^{५.१०५.५}कुतो मे भोजनश्रद्धा सुखश्रद्धा कुतश्च मे
श्रद्धा मे जीवितस्यापि छिन्ना किं जीवितेन मे

^{५.१०५.६}अहं पारं समुद्रस्य पृथिव्या वा परं परात्
गत्वात्मानं विमुञ्चामि किं फलं जीवितेन मे

^{५.१०५.७}अधनस्याकृतार्थस्य त्यक्तस्य विविधैः फलैः
ऋणं धारयमाणस्य कुतः सुखमनीहया

^{५.१०५.८}सुहृदां हि धनं भुक्त्वा कृत्वा प्रणयमीप्सितम्
प्रतिकर्तुमशक्तस्य जीवितान्मरणं वरम्

^{५.१०५.९}प्रतिश्रुत्य करिष्येति कर्तव्यं तदकुर्वतः
मिथ्यावचनदग्धस्य इष्टापूर्तं प्रणश्यति

^{५.१०५.१०}न रूपमनृतस्यास्ति नानृतस्यास्ति संततिः
नानृतस्याधिपत्यं च कुत एव गतिः शुभा

^{५.१०५.११}कुतः कृतघ्नस्य यशः कुतः स्थानं कुतः सुखम्
अश्रद्धेयः कृतघ्नो हि कृतघ्ने नास्ति निष्कृतिः

^{५.१०५.१२}न जीवत्यधनः पापः कुतः पापस्य तन्त्रणम्
पापो ध्रुवमवाप्नोति विनाशं नाशयन्कृतम्

^{५.१०५.१३}सोऽहं पापः कृतघ्नश्च कृपणश्चानृतोऽपि च
गुरोर्यः कृतकार्यः संस्तत्करोमि न भाषितम्
सोऽहं प्राणान्विमोक्ष्यामि कृत्वा यत्नमनुत्तमम्

^{५.१०५.१४}अर्थना न मया काचित्कृतपूर्वा दिवौकसाम्
मानयन्ति च मां सर्वे त्रिदशा यज्ञसंस्तरे

^{५.१०५.१५}अहं तु विबुधश्रेष्ठं देवं त्रिभुवनेश्वरम्
विष्णुं गच्छाम्यहं कृष्णं गतिं गतिमतां वरम्

^{५.१०५.१६}भोगा यस्मात्प्रतिष्ठन्ते व्याप्य सर्वान्सुरासुरान्
प्रयतो द्रष्टुमिच्छामि महायोगिनमव्ययम्

^{५.१०५.१७}एवमुक्ते सखा तस्य गरुडो विनतात्मजः
दर्शयामास तं प्राह संहृष्टः प्रियकाम्यया

^{५.१०५.१८}सुहृद्भवान्मम मतः सुहृदां च मतः सुहृत्
ईप्सितेनाभिलाषेण योक्तव्यो विभवे सति

^{५.१०५.१९}विभवश्चास्ति मे विप्र वासवावरजो द्विज
पूर्वमुक्तस्त्वदर्थं च कृतः कामश्च तेन मे

^{५.१०५.२०}स भवानेतु गच्छाव नयिष्ये त्वां यथासुखम्
देशं पारं पृथिव्या वा गच्छ गालव माचिरम्