^{५.१०४.१}जनमेजय उवाच

^{५.१०४.२}अनर्थे जातनिर्बन्धं परार्थे लोभमोहितम्
अनार्यकेष्वभिरतं मरणे कृतनिश्चयम्

^{५.१०४.३}ज्ञातीनां दुःखकर्तारं बन्धूनां शोकवर्धनम्
सुहृदां क्लेशदातारं द्विषतां हर्षवर्धनम्

^{५.१०४.४}कथं नैनं विमार्गस्थं वारयन्तीह बान्धवाः
सौहृदाद्वा सुहृत्स्निग्धो भगवान्वा पितामहः

^{५.१०४.५}वैशंपायन उवाच

^{५.१०४.६}उक्तं भगवता वाक्यमुक्तं भीष्मेण यत्क्षमम्
उक्तं बहुविधं चैव नारदेनापि तच्छृणु

^{५.१०४.७}नारद उवाच

^{५.१०४.८}दुर्लभो वै सुहृच्छ्रोता दुर्लभश्च हितः सुहृत्
तिष्ठते हि सुहृद्यत्र न बन्धुस्तत्र तिष्ठति

^{५.१०४.९}श्रोतव्यमपि पश्यामि सुहृदां कुरुनन्दन
न कर्तव्यश्च निर्बन्धो निर्बन्धो हि सुदारुणः

^{५.१०४.१०}अत्राप्युदाहरन्तीममितिहासं पुरातनम्
यथा निर्बन्धतः प्राप्तो गालवेन पराजयः

^{५.१०४.११}विश्वामित्रं तपस्यन्तं धर्मो जिज्ञासया पुरा
अभ्यगच्छत्स्वयं भूत्वा वसिष्ठो भगवानृषिः

^{५.१०४.१२}सप्तर्षीणामन्यतमं वेषमास्थाय भारत
बुभुक्षुः क्षुधितो राजन्नाश्रमं कौशिकस्य ह

^{५.१०४.१३}विश्वामित्रोऽथ संभ्रान्तः श्रपयामास वै चरुम्
परमान्नस्य यत्नेन न च स प्रत्यपालयत्

^{५.१०४.१४}अन्नं तेन यदा भुक्तमन्यैर्दत्तं तपस्विभिः
अथ गृह्यान्नमत्युष्णं विश्वामित्रोऽभ्युपागमत्

^{५.१०४.१५}भुक्तं मे तिष्ठ तावत्त्वमित्युक्त्वा भगवान्ययौ
विश्वामित्रस्ततो राजन्स्थित एव महाद्युतिः

^{५.१०४.१६}भक्तं प्रगृह्य मूर्ध्ना तद्बाहुभ्यां पार्श्वतोऽगमत्
स्थितः स्थाणुरिवाभ्याशे निश्चेष्टो मारुताशनः

^{५.१०४.१७}तस्य शुश्रूषणे यत्नमकरोद्गालवो मुनिः
गौरवाद्बहुमानाच्च हार्देन प्रियकाम्यया

^{५.१०४.१८}अथ वर्षशते पूर्णे धर्मः पुनरुपागमत्
वासिष्ठं वेषमास्थाय कौशिकं भोजनेप्सया

^{५.१०४.१९}स दृष्ट्वा शिरसा भक्तं ध्रियमाणं महर्षिणा
तिष्ठता वायुभक्षेण विश्वामित्रेण धीमता

^{५.१०४.२०}प्रतिगृह्य ततो धर्मस्तथैवोष्णं तथा नवम्
भुक्त्वा प्रीतोऽस्मि विप्रर्षे तमुक्त्वा स मुनिर्गतः

^{५.१०४.२१}क्षत्रभावादपगतो ब्राह्मणत्वमुपागतः
धर्मस्य वचनात्प्रीतो विश्वामित्रस्तदाभवत्

^{५.१०४.२२}विश्वामित्रस्तु शिष्यस्य गालवस्य तपस्विनः
शुश्रूषया च भक्त्या च प्रीतिमानित्युवाच तम्
अनुज्ञातो मया वत्स यथेष्टं गच्छ गालव

^{५.१०४.२३}इत्युक्तः प्रत्युवाचेदं गालवो मुनिसत्तमम्
प्रीतो मधुरया वाचा विश्वामित्रं महाद्युतिम्

^{५.१०४.२४}दक्षिणां कां प्रयच्छामि भवते गुरुकर्मणि
दक्षिणाभिरुपेतं हि कर्म सिध्यति मानवम्

^{५.१०४.२५}दक्षिणानां हि सृष्टानामपवर्गेण भुज्यते
स्वर्गे क्रतुफलं सद्भिर्दक्षिणा शान्तिरुच्यते
किमाहरामि गुर्वर्थं ब्रवीतु भगवानिति

^{५.१०४.२६}जानमानस्तु भगवाञ्जितः शुश्रूषणेन च
विश्वामित्रस्तमसकृद्गच्छ गच्छेत्यचोदयत्

^{५.१०४.२७}असकृद्गच्छ गच्छेति विश्वामित्रेण भाषितः
किं ददानीति बहुशो गालवः प्रत्यभाषत

^{५.१०४.२८}निर्बन्धतस्तु बहुशो गालवस्य तपस्विनः
किंचिदागतसंरम्भो विश्वामित्रोऽब्रवीदिदम्

^{५.१०४.२९}एकतःश्यामकर्णानां शतान्यष्टौ ददस्व मे
हयानां चन्द्रशुभ्राणां गच्छ गालव माचिरम्