^{५.११२.१}नारद उवाच

^{५.११२.२}अथाह गालवं दीनं सुपर्णः पततां वरः
निर्मितं वह्निना भूमौ वायुना वैधितं तथा
यस्माद्धिरण्मयं सर्वं हिरण्यं तेन चोच्यते

^{५.११२.३}धत्ते धारयते चेदमेतस्मात्कारणाद्धनम्
तदेतत्त्रिषु लोकेषु धनं तिष्ठति शाश्वतम्

^{५.११२.४}नित्यं प्रोष्ठपदाभ्यां च शुक्रे धनपतौ तथा
मनुष्येभ्यः समादत्ते शुक्रश्चित्तार्जितं धनम्

^{५.११२.५}अजैकपादहिर्बुध्न्यै रक्ष्यते धनदेन च
एवं न शक्यते लब्धुमलब्धव्यं द्विजर्षभ

^{५.११२.६}ऋते च धनमश्वानां नावाप्तिर्विद्यते तव
अर्थं याचात्र राजानं कंचिद्राजर्षिवंशजम्
अपीड्य राजा पौरान्हि यो नौ कुर्यात्कृतार्थिनौ

^{५.११२.७}अस्ति सोमान्ववाये मे जातः कश्चिन्नृपः सखा
अभिगच्छावहे तं वै तस्यास्ति विभवो भुवि

^{५.११२.८}ययातिर्नाम राजर्षिर्नाहुषः सत्यविक्रमः
स दास्यति मया चोक्तो भवता चार्थितः स्वयम्

^{५.११२.९}विभवश्चास्य सुमहानासीद्धनपतेरिव
एवं स तु धनं विद्वान्दानेनैव व्यशोधयत्

^{५.११२.१०}तथा तौ कथयन्तौ च चिन्तयन्तौ च यत्क्षमम्
प्रतिष्ठाने नरपतिं ययातिं प्रत्युपस्थितौ

^{५.११२.११}प्रतिगृह्य च सत्कारमर्घादिं भोजनं वरम्
पृष्टश्चागमने हेतुमुवाच विनतासुतः

^{५.११२.१२}अयं मे नाहुष सखा गालवस्तपसो निधिः
विश्वामित्रस्य शिष्योऽभूद्वर्षाण्ययुतशो नृप

^{५.११२.१३}सोऽयं तेनाभ्यनुज्ञात उपकारेप्सया द्विजः
तमाह भगवान्कां ते ददानि गुरुदक्षिणाम्

^{५.११२.१४}असकृत्तेन चोक्तेन किंचिदागतमन्युना
अयमुक्तः प्रयच्छेति जानता विभवं लघु

^{५.११२.१५}एकतःश्यामकर्णानां शुभ्राणां शुद्धजन्मनाम्
अष्टौ शतानि मे देहि हयानां चन्द्रवर्चसाम्

^{५.११२.१६}गुर्वर्थो दीयतामेष यदि गालव मन्यसे
इत्येवमाह सक्रोधो विश्वामित्रस्तपोधनः

^{५.११२.१७}सोऽयं शोकेन महता तप्यमानो द्विजर्षभः
अशक्तः प्रतिकर्तुं तद्भवन्तं शरणं गतः

^{५.११२.१८}प्रतिगृह्य नरव्याघ्र त्वत्तो भिक्षां गतव्यथः
कृत्वापवर्गं गुरवे चरिष्यति महत्तपः

^{५.११२.१९}तपसः संविभागेन भवन्तमपि योक्ष्यते
स्वेन राजर्षितपसा पूर्णं त्वां पूरयिष्यति

^{५.११२.२०}यावन्ति रोमाणि हये भवन्ति हि नरेश्वर
तावतो वाजिदा लोकान्प्राप्नुवन्ति महीपते

^{५.११२.२१}पात्रं प्रतिग्रहस्यायं दातुं पात्रं तथा भवान्
शङ्खे क्षीरमिवासक्तं भवत्वेतत्तथोपमम्