^{५.१११.१}नारद उवाच

^{५.१११.२}ऋषभस्य ततः शृङ्गे निपत्य द्विजपक्षिणौ
शाण्डिलीं ब्राह्मणीं तत्र ददृशाते तपोन्विताम्

^{५.१११.३}अभिवाद्य सुपर्णस्तु गालवश्चाभिपूज्य ताम्
तया च स्वागतेनोक्तौ विष्टरे संनिषीदतुः

^{५.१११.४}सिद्धमन्नं तया क्षिप्रं बलिमन्त्रोपबृंहितम्
भुक्त्वा तृप्तावुभौ भूमौ सुप्तौ तावन्नमोहितौ

^{५.१११.५}मुहूर्तात्प्रतिबुद्धस्तु सुपर्णो गमनेप्सया
अथ भ्रष्टतनूजाङ्गमात्मानं ददृशे खगः

^{५.१११.६}मांसपिण्डोपमोऽभूत्स मुखपादान्वितः खगः
गालवस्तं तथा दृष्ट्वा विषण्णः पर्यपृच्छत

^{५.१११.७}किमिदं भवता प्राप्तमिहागमनजं फलम्
वासोऽयमिह कालं तु कियन्तं नौ भविष्यति

^{५.१११.८}किं नु ते मनसा ध्यातमशुभं धर्मदूषणम्
न ह्ययं भवतः स्वल्पो व्यभिचारो भविष्यति

^{५.१११.९}सुपर्णोऽथाब्रवीद्विप्रं प्रध्यातं वै मया द्विज
इमां सिद्धामितो नेतुं तत्र यत्र प्रजापतिः

^{५.१११.१०}यत्र देवो महादेवो यत्र विष्णुः सनातनः
यत्र धर्मश्च यज्ञश्च तत्रेयं निवसेदिति

^{५.१११.११}सोऽहं भगवतीं याचे प्रणतः प्रियकाम्यया
मयैतन्नाम प्रध्यातं मनसा शोचता किल

^{५.१११.१२}तदेवं बहुमानात्ते मयेहानीप्सितं कृतम्
सुकृतं दुष्कृतं वा त्वं माहात्म्यात्क्षन्तुमर्हसि

^{५.१११.१३}सा तौ तदाब्रवीत्तुष्टा पतगेन्द्रद्विजर्षभौ
न भेतव्यं सुपर्णोऽसि सुपर्ण त्यज संभ्रमम्

^{५.१११.१४}निन्दितास्मि त्वया वत्स न च निन्दां क्षमाम्यहम्
लोकेभ्यः स परिभ्रश्येद्यो मां निन्देत पापकृत्

^{५.१११.१५}हीनयालक्षणैः सर्वैस्तथानिन्दितया मया
आचारं प्रतिगृह्णन्त्या सिद्धिः प्राप्तेयमुत्तमा

^{५.१११.१६}आचाराल्लभते धर्ममाचाराल्लभते धनम्
आचाराच्छ्रियमाप्नोति आचारो हन्त्यलक्षणम्

^{५.१११.१७}तदायुष्मन्खगपते यथेष्टं गम्यतामितः
न च ते गर्हणीयापि गर्हितव्याः स्त्रियः क्वचित्

^{५.१११.१८}भवितासि यथापूर्वं बलवीर्यसमन्वितः
बभूवतुस्ततस्तस्य पक्षौ द्रविणवत्तरौ

^{५.१११.१९}अनुज्ञातश्च शाण्डिल्या यथागतमुपागमत्
नैव चासादयामास तथारूपांस्तुरंगमान्

^{५.१११.२०}विश्वामित्रोऽथ तं दृष्ट्वा गालवं चाध्वनि स्थितम्
उवाच वदतां श्रेष्ठो वैनतेयस्य संनिधौ

^{५.१११.२१}यस्त्वया स्वयमेवार्थः प्रतिज्ञातो मम द्विज
तस्य कालोऽपवर्गस्य यथा वा मन्यते भवान्

^{५.१११.२२}प्रतीक्षिष्याम्यहं कालमेतावन्तं तथा परम्
यथा संसिध्यते विप्र स मार्गस्तु निशम्यताम्

^{५.१११.२३}सुपर्णोऽथाब्रवीद्दीनं गालवं भृशदुःखितम्
प्रत्यक्षं खल्विदानीं मे विश्वामित्रो यदुक्तवान्

^{५.१११.२४}तदागच्छ द्विजश्रेष्ठ मन्त्रयिष्याव गालव
नादत्त्वा गुरवे शक्यं कृत्स्नमर्थं त्वयासितुम्