^{५.१८५.१}भीष्म उवाच

^{५.१८५.२}ततो रात्र्यां व्यतीतायां प्रतिबुद्धोऽस्मि भारत
तं च संचिन्त्य वै स्वप्नमवापं हर्षमुत्तमम्

^{५.१८५.३}ततः समभवद्युद्धं मम तस्य च भारत
तुमुलं सर्वभूतानां लोमहर्षणमद्भुतम्

^{५.१८५.४}ततो बाणमयं वर्षं ववर्ष मयि भार्गवः
न्यवारयमहं तं च शरजालेन भारत

^{५.१८५.५}ततः परमसंक्रुद्धः पुनरेव महातपाः
ह्यस्तनेनैव कोपेन शक्तिं वै प्राहिणोन्मयि

^{५.१८५.६}इन्द्राशनिसमस्पर्शां यमदण्डोपमप्रभाम्
ज्वलन्तीमग्निवत्संख्ये लेलिहानां समन्ततः

^{५.१८५.७}ततो भरतशार्दूल धिष्ण्यमाकाशगं यथा
सा मामभ्यहनत्तूर्णमंसदेशे च भारत

^{५.१८५.८}अथासृङ्मेऽस्रवद्घोरं गिरेर्गैरिकधातुवत्
रामेण सुमहाबाहो क्षतस्य क्षतजेक्षण

^{५.१८५.९}ततोऽहं जामदग्न्याय भृशं क्रोधसमन्वितः
प्रेषयं मृत्युसंकाशं बाणं सर्पविषोपमम्

^{५.१८५.१०}स तेनाभिहतो वीरो ललाटे द्विजसत्तमः
अशोभत महाराज सशृङ्ग इव पर्वतः

^{५.१८५.११}स संरब्धः समावृत्य बाणं कालान्तकोपमम्
संदधे बलवत्कृष्य घोरं शत्रुनिबर्हणम्

^{५.१८५.१२}स वक्षसि पपातोग्रः शरो व्याल इव श्वसन्
महीं राजंस्ततश्चाहमगच्छं रुधिराविलः

^{५.१८५.१३}अवाप्य तु पुनः संज्ञां जामदग्न्याय धीमते
प्राहिण्वं विमलां शक्तिं ज्वलन्तीमशनीमिव

^{५.१८५.१४}सा तस्य द्विजमुख्यस्य निपपात भुजान्तरे
विह्वलश्चाभवद्राजन्वेपथुश्चैनमाविशत्

^{५.१८५.१५}तत एनं परिष्वज्य सखा विप्रो महातपाः
अकृतव्रणः शुभैर्वाक्यैराश्वासयदनेकधा

^{५.१८५.१६}समाश्वस्तस्तदा रामः क्रोधामर्षसमन्वितः
प्रादुश्चक्रे तदा ब्राह्मं परमास्त्रं महाव्रतः

^{५.१८५.१७}ततस्तत्प्रतिघातार्थं ब्राह्ममेवास्त्रमुत्तमम्
मया प्रयुक्तं जज्वाल युगान्तमिव दर्शयत्

^{५.१८५.१८}तयोर्ब्रह्मास्त्रयोरासीदन्तरा वै समागमः
असंप्राप्यैव रामं च मां च भारतसत्तम

^{५.१८५.१९}ततो व्योम्नि प्रादुरभूत्तेज एव हि केवलम्
भूतानि चैव सर्वाणि जग्मुरार्तिं विशां पते

^{५.१८५.२०}ऋषयश्च सगन्धर्वा देवताश्चैव भारत
संतापं परमं जग्मुरस्त्रतेजोभिपीडिताः

^{५.१८५.२१}ततश्चचाल पृथिवी सपर्वतवनद्रुमा
संतप्तानि च भूतानि विषादं जग्मुरुत्तमम्

^{५.१८५.२२}प्रजज्वाल नभो राजन्धूमायन्ते दिशो दश
न स्थातुमन्तरिक्षे च शेकुराकाशगास्तदा

^{५.१८५.२३}ततो हाहाकृते लोके सदेवासुरराक्षसे
इदमन्तरमित्येव योक्तुकामोऽस्मि भारत

^{५.१८५.२४}प्रस्वापमस्त्रं दयितं वचनाद्ब्रह्मवादिनाम्
चिन्तितं च तदस्त्रं मे मनसि प्रत्यभात्तदा