^{५.२१.१}वैशंपायन उवाच

^{५.२१.२}तस्य तद्वचनं श्रुत्वा प्रज्ञावृद्धो महाद्युतिः
संपूज्यैनं यथाकालं भीष्मो वचनमब्रवीत्

^{५.२१.३}दिष्ट्या कुशलिनः सर्वे पाण्डवाः सह बान्धवैः
दिष्ट्या सहायवन्तश्च दिष्ट्या धर्मे च ते रताः

^{५.२१.४}दिष्ट्या च संधिकामास्ते भ्रातरः कुरुनन्दनाः
दिष्ट्या न युद्धमनसः सह दामोदरेण ते

^{५.२१.५}भवता सत्यमुक्तं च सर्वमेतन्न संशयः
अतितीक्ष्णं तु ते वाक्यं ब्राह्मण्यादिति मे मतिः

^{५.२१.६}असंशयं क्लेशितास्ते वने चेह च पाण्डवाः
प्राप्ताश्च धर्मतः सर्वं पितुर्धनमसंशयम्

^{५.२१.७}किरीटी बलवान्पार्थः कृतास्त्रश्च महाबलः
को हि पाण्डुसुतं युद्धे विषहेत धनंजयम्

^{५.२१.८}अपि वज्रधरः साक्षात्किमुतान्ये धनुर्भृतः
त्रयाणामपि लोकानां समर्थ इति मे मतिः

^{५.२१.९}भीष्मे ब्रुवति तद्वाक्यं धृष्टमाक्षिप्य मन्युमान्
दुर्योधनं समालोक्य कर्णो वचनमब्रवीत्

^{५.२१.१०}न तन्न विदितं ब्रह्मँल्लोके भूतेन केनचित्
पुनरुक्तेन किं तेन भाषितेन पुनः पुनः

^{५.२१.११}दुर्योधनार्थे शकुनिर्द्यूते निर्जितवान्पुरा
समयेन गतोऽरण्यं पाण्डुपुत्रो युधिष्ठिरः

^{५.२१.१२}न तं समयमादृत्य राज्यमिच्छति पैतृकम्
बलमाश्रित्य मत्स्यानां पाञ्चालानां च पार्थिवः

^{५.२१.१३}दुर्योधनो भयाद्विद्वन्न दद्यात्पदमन्ततः
धर्मतस्तु महीं कृत्स्नां प्रदद्याच्छत्रवेऽपि च

^{५.२१.१४}यदि काङ्क्षन्ति ते राज्यं पितृपैतामहं पुनः
यथाप्रतिज्ञं कालं तं चरन्तु वनमाश्रिताः

^{५.२१.१५}ततो दुर्योधनस्याङ्के वर्तन्तामकुतोभयाः
अधार्मिकामिमां बुद्धिं कुर्युर्मौर्ख्याद्धि केवलम्

^{५.२१.१६}अथ ते धर्ममुत्सृज्य युद्धमिच्छन्ति पाण्डवाः
आसाद्येमान्कुरुश्रेष्ठान्स्मरिष्यन्ति वचो मम

^{५.२१.१७}भीष्म उवाच

^{५.२१.१८}किं नु राधेय वाचा ते कर्म तत्स्मर्तुमर्हसि
एक एव यदा पार्थः षड्रथाञ्जितवान्युधि

^{५.२१.१९}न चेदेवं करिष्यामो यदयं ब्राह्मणोऽब्रवीत्
ध्रुवं युधि हतास्तेन भक्षयिष्याम पांसुकान्

^{५.२१.२०}वैशंपायन उवाच

^{५.२१.२१}धृतराष्ट्रस्ततो भीष्ममनुमान्य प्रसाद्य च
अवभर्त्स्य च राधेयमिदं वचनमब्रवीत्

^{५.२१.२२}अस्मद्धितमिदं वाक्यं भीष्मः शांतनवोऽब्रवीत्
पाण्डवानां हितं चैव सर्वस्य जगतस्तथा

^{५.२१.२३}चिन्तयित्वा तु पार्थेभ्यः प्रेषयिष्यामि संजयम्
स भवान्प्रतियात्वद्य पाण्डवानेव माचिरम्

^{५.२१.२४}स तं सत्कृत्य कौरव्यः प्रेषयामास पाण्डवान्
सभामध्ये समाहूय संजयं वाक्यमब्रवीत्