^{६.६२.१}भीष्म उवाच

^{६.६२.२}ततः स भगवान्देवो लोकानां परमेश्वरः
ब्रह्माणं प्रत्युवाचेदं स्निग्धगम्भीरया गिरा

^{६.६२.३}विदितं तात योगान्मे सर्वमेतत्तवेप्सितम्
तथा तद्भवितेत्युक्त्वा तत्रैवान्तरधीयत

^{६.६२.४}ततो देवर्षिगन्धर्वा विस्मयं परमं गताः
कौतूहलपराः सर्वे पितामहमथाब्रुवन्

^{६.६२.५}को न्वयं यो भगवता प्रणम्य विनयाद्विभो
वाग्भिः स्तुतो वरिष्ठाभिः श्रोतुमिच्छाम तं वयम्

^{६.६२.६}एवमुक्तस्तु भगवान्प्रत्युवाच पितामहः
देवब्रह्मर्षिगन्धर्वान्सर्वान्मधुरया गिरा

^{६.६२.७}यत्तत्परं भविष्यं च भवितव्यं च यत्परम्
भूतात्मा यः प्रभुश्चैव ब्रह्म यच्च परं पदम्

^{६.६२.८}तेनास्मि कृतसंवादः प्रसन्नेन सुरर्षभाः
जगतोऽनुग्रहार्थाय याचितो मे जगत्पतिः

^{६.६२.९}मानुषं लोकमातिष्ठ वासुदेव इति श्रुतः
असुराणां वधार्थाय संभवस्व महीतले

^{६.६२.१०}संग्रामे निहता ये ते दैत्यदानवराक्षसाः
त इमे नृषु संभूता घोररूपा महाबलाः

^{६.६२.११}तेषां वधार्थं भगवान्नरेण सहितो वशी
मानुषीं योनिमास्थाय चरिष्यति महीतले

^{६.६२.१२}नरनारायणौ यौ तौ पुराणावृषिसत्तमौ
सहितौ मानुषे लोके संभूतावमितद्युती

^{६.६२.१३}अजेयौ समरे यत्तौ सहितावमरैरपि
मूढास्त्वेतौ न जानन्ति नरनारायणावृषी

^{६.६२.१४}तस्याहमात्मजो ब्रह्मा सर्वस्य जगतः पतिः
वासुदेवोऽर्चनीयो वः सर्वलोकमहेश्वरः

^{६.६२.१५}तथा मनुष्योऽयमिति कदाचित्सुरसत्तमाः
नावज्ञेयो महावीर्यः शङ्खचक्रगदाधरः

^{६.६२.१६}एतत्परमकं गुह्यमेतत्परमकं पदम्
एतत्परमकं ब्रह्म एतत्परमकं यशः

^{६.६२.१७}एतदक्षरमव्यक्तमेतत्तच्छाश्वतं महत्
एतत्पुरुषसंज्ञं वै गीयते ज्ञायते न च

^{६.६२.१८}एतत्परमकं तेज एतत्परमकं सुखम्
एतत्परमकं सत्यं कीर्तितं विश्वकर्मणा

^{६.६२.१९}तस्मात्सर्वैः सुरैः सेन्द्रैर्लोकैश्चामितविक्रमः
नावज्ञेयो वासुदेवो मानुषोऽयमिति प्रभुः

^{६.६२.२०}यश्च मानुषमात्रोऽयमिति ब्रूयात्सुमन्दधीः
हृषीकेशमवज्ञानात्तमाहुः पुरुषाधमम्

^{६.६२.२१}योगिनं तं महात्मानं प्रविष्टं मानुषीं तनुम्
अवमन्येद्वासुदेवं तमाहुस्तामसं जनाः

^{६.६२.२२}देवं चराचरात्मानं श्रीवत्साङ्कं सुवर्चसम्
पद्मनाभं न जानाति तमाहुस्तामसं जनाः

^{६.६२.२३}किरीटकौस्तुभधरं मित्राणामभयंकरम्
अवजानन्महात्मानं घोरे तमसि मज्जति

^{६.६२.२४}एवं विदित्वा तत्त्वार्थं लोकानामीश्वरेश्वरः
वासुदेवो नमस्कार्यः सर्वलोकैः सुरोत्तमाः

^{६.६२.२५}एवमुक्त्वा स भगवान्सर्वान्देवगणान्पुरा
विसृज्य सर्वलोकात्मा जगाम भवनं स्वकम्

^{६.६२.२६}ततो देवाः सगन्धर्वा मुनयोऽप्सरसोऽपि च
कथां तां ब्रह्मणा गीतां श्रुत्वा प्रीता दिवं ययुः

^{६.६२.२७}एतच्छ्रुतं मया तात ऋषीणां भावितात्मनाम्
वासुदेवं कथयतां समवाये पुरातनम्

^{६.६२.२८}जामदग्न्यस्य रामस्य मार्कण्डेयस्य धीमतः
व्यासनारदयोश्चापि श्रुतं श्रुतविशारद

^{६.६२.२९}एतमर्थं च विज्ञाय श्रुत्वा च प्रभुमव्ययम्
वासुदेवं महात्मानं लोकानामीश्वरेश्वरम्

^{६.६२.३०}यस्यासावात्मजो ब्रह्मा सर्वस्य जगतः पिता
कथं न वासुदेवोऽयमर्च्यश्चेज्यश्च मानवैः

^{६.६२.३१}वारितोऽसि पुरा तात मुनिभिर्वेदपारगैः
मा गच्छ संयुगं तेन वासुदेवेन धीमता
मा पाण्डवैः सार्धमिति तच्च मोहान्न बुध्यसे

^{६.६२.३२}मन्ये त्वां राक्षसं क्रूरं तथा चासि तमोवृतः
यस्माद्द्विषसि गोविन्दं पाण्डवं च धनंजयम्
नरनारायणौ देवौ नान्यो द्विष्याद्धि मानवः

^{६.६२.३३}तस्माद्ब्रवीमि ते राजन्नेष वै शाश्वतोऽव्ययः
सर्वलोकमयो नित्यः शास्ता धाता धरो ध्रुवः

^{६.६२.३४}लोकान्धारयते यस्त्रींश्चराचरगुरुः प्रभुः
योद्धा जयश्च जेता च सर्वप्रकृतिरीश्वरः

^{६.६२.३५}राजन्सत्त्वमयो ह्येष तमोरागविवर्जितः
यतः कृष्णस्ततो धर्मो यतो धर्मस्ततो जयः

^{६.६२.३६}तस्य माहात्म्ययोगेन योगेनात्मन एव च
धृताः पाण्डुसुता राजञ्जयश्चैषां भविष्यति

^{६.६२.३७}श्रेयोयुक्तां सदा बुद्धिं पाण्डवानां दधाति यः
बलं चैव रणे नित्यं भयेभ्यश्चैव रक्षति

^{६.६२.३८}स एष शाश्वतो देवः सर्वगुह्यमयः शिवः
वासुदेव इति ज्ञेयो यन्मां पृच्छसि भारत

^{६.६२.३९}ब्राह्मणैः क्षत्रियैर्वैश्यैः शूद्रैश्च कृतलक्षणैः
सेव्यतेऽभ्यर्च्यते चैव नित्ययुक्तैः स्वकर्मभिः

^{६.६२.४०}द्वापरस्य युगस्यान्ते आदौ कलियुगस्य च
सात्वतं विधिमास्थाय गीतः संकर्षणेन यः

^{६.६२.४१}स एष सर्वासुरमर्त्यलोकं; समुद्रकक्ष्यान्तरिताः पुरीश्च
युगे युगे मानुषं चैव वासं; पुनः पुनः सृजते वासुदेवः