^७.१.१जनमेजय उवाच
तमप्रतिमसत्त्वौजोबलवीर्यपराक्रमम्
हतं देवव्रतं श्रुत्वा पाञ्चाल्येन शिखण्डिना

^७.१.२धृतराष्ट्रस्तदा राजा शोकव्याकुलचेतनः
किमचेष्टत विप्रर्षे हते पितरि वीर्यवान्

^७.१.३तस्य पुत्रो हि भगवन्भीष्मद्रोणमुखै रथैः
पराजित्य महेष्वासान्पाण्डवान्राज्यमिच्छति

^७.१.४तस्मिन्हते तु भगवन्केतौ सर्वधनुष्मताम्
यदचेष्टत कौरव्यस्तन्मे ब्रूहि द्विजोत्तम

^७.१.५वैशंपायन उवाच

^७.१.६निहतं पितरं श्रुत्वा धृतराष्ट्रो जनाधिपः
लेभे न शान्तिं कौरव्यश्चिन्ताशोकपरायणः

^७.१.७तस्य चिन्तयतो दुःखमनिशं पार्थिवस्य तत्
आजगाम विशुद्धात्मा पुनर्गावल्गणिस्तदा

^७.१.८शिबिरात्संजयं प्राप्तं निशि नागाह्वयं पुरम्
आम्बिकेयो महाराज धृतराष्ट्रोऽन्वपृच्छत

^७.१.९श्रुत्वा भीष्मस्य निधनमप्रहृष्टमना भृशम्
पुत्राणां जयमाकाङ्क्षन्विललापातुरो यथा

^{७.१.१०}धृतराष्ट्र उवाच

^{७.१.११}संसाध्य तु महात्मानं भीष्मं भीमपराक्रमम्
किमकार्षुः परं तात कुरवः कालचोदिताः

^{७.१.१२}तस्मिन्विनिहते शूरे दुराधर्षे महौजसि
किं नु स्वित्कुरवोऽकार्षुर्निमग्नाः शोकसागरे

^{७.१.१३}तदुदीर्णं महत्सैन्यं त्रैलोक्यस्यापि संजय
भयमुत्पादयेत्तीव्रं पाण्डवानां महात्मनाम्

^{७.१.१४}देवव्रते तु निहते कुरूणामृषभे तदा
यदकार्षुर्नृपतयस्तन्ममाचक्ष्व संजय

^{७.१.१५}संजय उवाच

^{७.१.१६}शृणु राजन्नेकमना वचनं ब्रुवतो मम
यत्ते पुत्रास्तदाकार्षुर्हते देवव्रते मृधे

^{७.१.१७}निहते तु तदा भीष्मे राजन्सत्यपराक्रमे
तावकाः पाण्डवेयाश्च प्राध्यायन्त पृथक्पृथक्

^{७.१.१८}विस्मिताश्च प्रहृष्टाश्च क्षत्रधर्मं निशाम्य ते
स्वधर्मं निन्दमानाश्च प्रणिपत्य महात्मने

^{७.१.१९}शयनं कल्पयामासुर्भीष्मायामिततेजसे
सोपधानं नरव्याघ्र शरैः संनतपर्वभिः

^{७.१.२०}विधाय रक्षां भीष्माय समाभाष्य परस्परम्
अनुमान्य च गाङ्गेयं कृत्वा चापि प्रदक्षिणम्

^{७.१.२१}क्रोधसंरक्तनयनाः समवेक्ष्य परस्परम्
पुनर्युद्धाय निर्जग्मुः क्षत्रियाः कालचोदिताः

^{७.१.२२}ततस्तूर्यनिनादैश्च भेरीणां च महास्वनैः
तावकानामनीकानि परेषां चापि निर्ययुः

^{७.१.२३}व्यावृत्तेऽहनि राजेन्द्र पतिते जाह्नवीसुते
अमर्षवशमापन्नाः कालोपहतचेतसः

^{७.१.२४}अनादृत्य वचः पथ्यं गाङ्गेयस्य महात्मनः
निर्ययुर्भरतश्रेष्ठाः शस्त्राण्यादाय सर्वशः

^{७.१.२५}मोहात्तव सपुत्रस्य वधाच्छांतनवस्य च
कौरव्या मृत्युसाद्भूताः सहिताः सर्वराजभिः

^{७.१.२६}अजावय इवागोपा वने श्वापदसंकुले
भृशमुद्विग्नमनसो हीना देवव्रतेन ते

^{७.१.२७}पतिते भरतश्रेष्ठे बभूव कुरुवाहिनी
द्यौरिवापेतनक्षत्रा हीनं खमिव वायुना

^{७.१.२८}विपन्नसस्येव मही वाक्चैवासंस्कृता यथा
आसुरीव यथा सेना निगृहीते पुरा बलौ

^{७.१.२९}विधवेव वरारोहा शुष्कतोयेव निम्नगा
वृकैरिव वने रुद्धा पृषती हतयूथपा

^{७.१.३०}स्वाधर्षा हतसिंहेव महती गिरिकन्दरा
भारती भरतश्रेष्ठ पतिते जाह्नवीसुते

^{७.१.३१}विष्वग्वातहता रुग्णा नौरिवासीन्महार्णवे
बलिभिः पाण्डवैर्वीरैर्लब्धलक्षैर्भृशार्दिता

^{७.१.३२}सा तदासीद्भृशं सेना व्याकुलाश्वरथद्विपा
विषण्णभूयिष्ठनरा कृपणा द्रष्टुमाबभौ

^{७.१.३३}तस्यां त्रस्ता नृपतयः सैनिकाश्च पृथग्विधाः
पाताल इव मज्जन्तो हीना देवव्रतेन ते
कर्णं हि कुरवोऽस्मार्षुः स हि देवव्रतोपमः

^{७.१.३४}सर्वशस्त्रभृतां श्रेष्ठं रोचमानमिवातिथिम्
बन्धुमापद्गतस्येव तमेवोपागमन्मनः

^{७.१.३५}चुक्रुशुः कर्ण कर्णेति तत्र भारत पार्थिवाः
राधेयं हितमस्माकं सूतपुत्रं तनुत्यजम्

^{७.१.३६}स हि नायुध्यत तदा दशाहानि महायशाः
सामात्यबन्धुः कर्णो वै तमाह्वयत माचिरम्

^{७.१.३७}भीष्मेण हि महाबाहुः सर्वक्षत्रस्य पश्यतः
रथेषु गण्यमानेषु बलविक्रमशालिषु
संख्यातोऽर्धरथः कर्णो द्विगुणः सन्नरर्षभः

^{७.१.३८}रथातिरथसंख्यायां योऽग्रणीः शूरसंमतः
पितृवित्ताम्बुदेवेशानपि यो योद्धुमुत्सहेत्

^{७.१.३९}स तु तेनैव कोपेन राजन्गाङ्गेयमुक्तवान्
त्वयि जीवति कौरव्य नाहं योत्स्ये कथंचन

^{७.१.४०}त्वया तु पाण्डवेयेषु निहतेषु महामृधे
दुर्योधनमनुज्ञाप्य वनं यास्यामि कौरव

^{७.१.४१}पाण्डवैर्वा हते भीष्मे त्वयि स्वर्गमुपेयुषि
हन्तास्म्येकरथेनैव कृत्स्नान्यान्मन्यसे रथान्

^{७.१.४२}एवमुक्त्वा महाराज दशाहानि महायशाः
नायुध्यत ततः कर्णः पुत्रस्य तव संमते

^{७.१.४३}भीष्मः समरविक्रान्तः पाण्डवेयस्य पार्थिव
जघान समरे योधानसंख्येयपराक्रमः

^{७.१.४४}तस्मिंस्तु निहते शूरे सत्यसंधे महौजसि
त्वत्सुताः कर्णमस्मार्षुस्तर्तुकामा इव प्लवम्

^{७.१.४५}तावकास्तव पुत्राश्च सहिताः सर्वराजभिः
हा कर्ण इति चाक्रन्दन्कालोऽयमिति चाब्रुवन्

^{७.१.४६}जामदग्न्याभ्यनुज्ञातमस्त्रे दुर्वारपौरुषम्
अगमन्नो मनः कर्णं बन्धुमात्ययिकेष्विव

^{७.१.४७}स हि शक्तो रणे राजंस्त्रातुमस्मान्महाभयात्
त्रिदशानिव गोविन्दः सततं सुमहाभयात्

^{७.१.४८}वैशंपायन उवाच

^{७.१.४९}तथा कर्णं युधि वरं कीर्तयन्तं पुनः पुनः
आशीविषवदुच्छ्वस्य धृतराष्ट्रोऽब्रवीदिदम्

^{७.१.५०}यत्तद्वैकर्तनं कर्णमगमद्वो मनस्तदा
अप्यपश्यत राधेयं सूतपुत्रं तनुत्यजम्

^{७.१.५१}अपि तन्न मृषाकार्षीद्युधि सत्यपराक्रमः
संभ्रान्तानां तदार्तानां त्रस्तानां त्राणमिच्छताम्

^{७.१.५२}अपि तत्पूरयां चक्रे धनुर्धरवरो युधि
यत्तद्विनिहते भीष्मे कौरवाणामपावृतम्

^{७.१.५३}तत्खण्डं पूरयामास परेषामादधद्भयम्
कृतवान्मम पुत्राणां जयाशां सफलामपि