^{७.१२६.१}धृतराष्ट्र उवाच

^{७.१२६.२}सिन्धुराजे हते तात समरे सव्यसाचिना
तथैव भूरिश्रवसि किमासीद्वो मनस्तदा

^{७.१२६.३}दुर्योधनेन च द्रोणस्तथोक्तः कुरुसंसदि
किमुक्तवान्परं तस्मात्तन्ममाचक्ष्व संजय

^{७.१२६.४}संजय उवाच

^{७.१२६.५}निष्टानको महानासीत्सैन्यानां तव भारत
सैन्धवं निहतं दृष्ट्वा भूरिश्रवसमेव च

^{७.१२६.६}मन्त्रितं तव पुत्रस्य ते सर्वमवमेनिरे
येन मन्त्रेण निहताः शतशः क्षत्रियर्षभाः

^{७.१२६.७}द्रोणस्तु तद्वचः श्रुत्वा पुत्रस्य तव दुर्मनाः
मुहूर्तमिव तु ध्यात्वा भृशमार्तोऽभ्यभाषत

^{७.१२६.८}दुर्योधन किमेवं मां वाक्शरैरभिकृन्तसि
अजय्यं समरे नित्यं ब्रुवाणं सव्यसाचिनम्

^{७.१२६.९}एतेनैवार्जुनं ज्ञातुमलं कौरव संयुगे
यच्छिखण्ड्यवधीद्भीष्मं पाल्यमानः किरीटिना

^{७.१२६.१०}अवध्यं निहतं दृष्ट्वा संयुगे देवमानुषैः
तदैवाज्ञासिषमहं नेयमस्तीति भारती

^{७.१२६.११}यं पुंसां त्रिषु लोकेषु सर्वशूरममंस्महि
तस्मिन्विनिहते शूरे किं शेषं पर्युपास्महे

^{७.१२६.१२}यान्स्म तान्ग्लहते तातः शकुनिः कुरुसंसदि
अक्षान्न तेऽक्षा निशिता बाणास्ते शत्रुतापनाः

^{७.१२६.१३}त एते घ्नन्ति नस्तात विशिखा जयचोदिताः
यांस्तदा ख्याप्यमानांस्त्वं विदुरेण न बुध्यसे

^{७.१२६.१४}तास्ता विलपतश्चापि विदुरस्य महात्मनः
धीरस्य वाचो नाश्रौषीः क्षेमाय वदतः शिवाः

^{७.१२६.१५}तदिदं वर्तते घोरमागतं वैशसं महत्
तस्यावमानाद्वाक्यस्य दुर्योधन कृते तव

^{७.१२६.१६}यच्च नः प्रेक्षमाणानां कृष्णामानाययः सभाम्
अनर्हतीं कुले जातां सर्वधर्मानुचारिणीम्

^{७.१२६.१७}तस्याधर्मस्य गान्धारे फलं प्राप्तमिदं त्वया
नो चेत्पापं परे लोके त्वमर्च्छेथास्ततोऽधिकम्

^{७.१२६.१८}यच्च तान्पाण्डवान्द्यूते विषमेण विजित्य ह
प्राव्राजयस्तदारण्ये रौरवाजिनवाससः

^{७.१२६.१९}पुत्राणामिव चैतेषां धर्ममाचरतां सदा
द्रुह्येत्को नु नरो लोके मदन्यो ब्राह्मणब्रुवः

^{७.१२६.२०}पाण्डवानामयं कोपस्त्वया शकुनिना सह
आहृतो धृतराष्ट्रस्य संमते कुरुसंसदि

^{७.१२६.२१}दुःशासनेन संयुक्तः कर्णेन परिवर्धितः
क्षत्तुर्वाक्यमनादृत्य त्वयाभ्यस्तः पुनः पुनः

^{७.१२६.२२}यत्तत्सर्वे पराभूय पर्यवारयतार्जुनिम्
सिन्धुराजानमाश्रित्य स वो मध्ये कथं हतः

^{७.१२६.२३}कथं त्वयि च कर्णे च कृपे शल्ये च जीवति
अश्वत्थाम्नि च कौरव्य निधनं सैन्धवोऽगमत्

^{७.१२६.२४}यद्वस्तत्सर्वराजानस्तेजस्तिग्ममुपासते
सिन्धुराजं परित्रातुं स वो मध्ये कथं हतः

^{७.१२६.२५}मय्येव हि विशेषेण तथा दुर्योधन त्वयि
आशंसत परित्राणमर्जुनात्स महीपतिः

^{७.१२६.२६}ततस्तस्मिन्परित्राणमलब्धवति फल्गुनात्
न किंचिदनुपश्यामि जीवितत्राणमात्मनः

^{७.१२६.२७}मज्जन्तमिव चात्मानं धृष्टद्युम्नस्य किल्बिषे
पश्याम्यहत्वा पाञ्चालान्सह तेन शिखण्डिना

^{७.१२६.२८}तन्मा किमभितप्यन्तं वाक्शरैरभिकृन्तसि
अशक्तः सिन्धुराजस्य भूत्वा त्राणाय भारत

^{७.१२६.२९}सौवर्णं सत्यसंधस्य ध्वजमक्लिष्टकर्मणः
अपश्यन्युधि भीष्मस्य कथमाशंससे जयम्

^{७.१२६.३०}मध्ये महारथानां च यत्राहन्यत सैन्धवः
हतो भूरिश्रवाश्चैव किं शेषं तत्र मन्यसे

^{७.१२६.३१}कृप एव च दुर्धर्षो यदि जीवति पार्थिव
यो नागात्सिन्धुराजस्य वर्त्म तं पूजयाम्यहम्

^{७.१२६.३२}यच्चापश्यं हतं भीष्मं पश्यतस्तेऽनुजस्य वै
दुःशासनस्य कौरव्य कुर्वाणं कर्म दुष्करम्
अवध्यकल्पं संग्रामे देवैरपि सवासवैः

^{७.१२६.३३}न ते वसुंधरास्तीति तदहं चिन्तये नृप
इमानि पाण्डवानां च सृञ्जयानां च भारत
अनीकान्याद्रवन्ते मां सहितान्यद्य मारिष

^{७.१२६.३४}नाहत्वा सर्वपाञ्चालान्कवचस्य विमोक्षणम्
कर्तास्मि समरे कर्म धार्तराष्ट्र हितं तव

^{७.१२६.३५}राजन्ब्रूयाः सुतं मे त्वमश्वत्थामानमाहवे
न सोमकाः प्रमोक्तव्या जीवितं परिरक्षता

^{७.१२६.३६}यच्च पित्रानुशिष्टोऽसि तद्वचः परिपालय
आनृशंस्ये दमे सत्ये आर्जवे च स्थिरो भव

^{७.१२६.३७}धर्मार्थकामकुशलो धर्मार्थावप्यपीडयन्
धर्मप्रधानः कार्याणि कुर्याश्चेति पुनः पुनः

^{७.१२६.३८}चक्षुर्मनोभ्यां संतोष्या विप्राः सेव्याश्च शक्तितः
न चैषां विप्रियं कार्यं ते हि वह्निशिखोपमाः

^{७.१२६.३९}एष त्वहमनीकानि प्रविशाम्यरिसूदन
रणाय महते राजंस्त्वया वाक्शल्यपीडितः

^{७.१२६.४०}त्वं च दुर्योधन बलं यदि शक्नोषि धारय
रात्रावपि हि योत्स्यन्ते संरब्धाः कुरुसृञ्जयाः

^{७.१२६.४१}एवमुक्त्वा ततः प्रायाद्द्रोणः पाण्डवसृञ्जयान्
मुष्णन्क्षत्रियतेजांसि नक्षत्राणामिवांशुमान्