^{७.१३१.१}संजय उवाच

^{७.१३१.२}प्रायोपविष्टे तु हते पुत्रे सात्यकिना ततः
सोमदत्तो भृशं क्रुद्धः सात्यकिं वाक्यमब्रवीत्

^{७.१३१.३}क्षत्रधर्मः पुरा दृष्टो यस्तु देवैर्महात्मभिः
तं त्वं सात्वत संत्यज्य दस्युधर्मे कथं रतः

^{७.१३१.४}पराङ्मुखाय दीनाय न्यस्तशस्त्राय याचते
क्षत्रधर्मरतः प्राज्ञः कथं नु प्रहरेद्रणे

^{७.१३१.५}द्वावेव किल वृष्णीनां तत्र ख्यातौ महारथौ
प्रद्युम्नश्च महाबाहुस्त्वं चैव युधि सात्वत

^{७.१३१.६}कथं प्रायोपविष्टाय पार्थेन छिन्नबाहवे
नृशंसं पतनीयं च तादृशं कृतवानसि

^{७.१३१.७}शपे सात्वत पुत्राभ्यामिष्टेन सुकृतेन च
अनतीतामिमां रात्रिं यदि त्वां वीरमानिनम्

^{७.१३१.८}अरक्ष्यमाणं पार्थेन जिष्णुना ससुतानुजम्
न हन्यां निरये घोरे पतेयं वृष्णिपांसन

^{७.१३१.९}एवमुक्त्वा सुसंक्रुद्धः सोमदत्तो महाबलः
दध्मौ शङ्खं च तारेण सिंहनादं ननाद च

^{७.१३१.१०}ततः कमलपत्राक्षः सिंहदंष्ट्रो महाबलः
सात्वतो भृशसंक्रुद्धः सोमदत्तमथाब्रवीत्

^{७.१३१.११}हतो भूरिश्रवा वीरस्तव पुत्रो महारथः
शलश्चैव तथा राजन्भ्रातृव्यसनकर्शितः

^{७.१३१.१२}त्वां चाप्यद्य वधिष्यामि सपुत्रपशुबान्धवम्
तिष्ठेदानीं रणे यत्तः कौरवोऽसि विशेषतः

^{७.१३१.१३}यस्मिन्दानं दमः शौचमहिंसा ह्रीर्धृतिः क्षमा
अनपायीनि सर्वाणि नित्यं राज्ञि युधिष्ठिरे

^{७.१३१.१४}मृदङ्गकेतोस्तस्य त्वं तेजसा निहतः पुरा
सकर्णसौबलः संख्ये विनाशं समुपेष्यसि

^{७.१३१.१५}शपेऽहं कृष्णचरणैरिष्टापूर्तेन चैव ह
यदि त्वां ससुतं पापं न हन्यां युधि रोषितः
अपयास्यसि चेत्त्यक्त्वा ततो मुक्तो भविष्यसि

^{७.१३१.१६}एवमाभाष्य चान्योन्यं क्रोधसंरक्तलोचनौ
प्रवृत्तौ शरसंपातं कर्तुं पुरुषसत्तमौ

^{७.१३१.१७}ततो गजसहस्रेण रथानामयुतेन च
दुर्योधनः सोमदत्तं परिवार्य व्यवस्थितः

^{७.१३१.१८}शकुनिश्च सुसंक्रुद्धः सर्वशस्त्रभृतां वरः
पुत्रपौत्रैः परिवृतो भ्रातृभिश्चेन्द्रविक्रमैः
स्यालस्तव महाबाहुर्वज्रसंहननो युवा

^{७.१३१.१९}साग्रं शतसहस्रं तु हयानां तस्य धीमतः
सोमदत्तं महेष्वासं समन्तात्पर्यरक्षत

^{७.१३१.२०}रक्ष्यमाणश्च बलिभिश्छादयामास सात्यकिम्
तं छाद्यमानं विशिखैर्दृष्ट्वा संनतपर्वभिः
धृष्टद्युम्नोऽभ्ययात्क्रुद्धः प्रगृह्य महतीं चमूम्

^{७.१३१.२१}चण्डवाताभिसृष्टानामुदधीनामिव स्वनः
आसीद्राजन्बलौघानामन्योन्यमभिनिघ्नताम्

^{७.१३१.२२}विव्याध सोमदत्तस्तु सात्वतं नवभिः शरैः
सात्यकिर्दशभिश्चैनमवधीत्कुरुपुंगवम्

^{७.१३१.२३}सोऽतिविद्धो बलवता समरे दृढधन्वना
रथोपस्थं समासाद्य मुमोह गतचेतनः

^{७.१३१.२४}तं विमूढं समालक्ष्य सारथिस्त्वरयान्वितः
अपोवाह रणाद्वीरं सोमदत्तं महारथम्

^{७.१३१.२५}तं विसंज्ञं समालोक्य युयुधानशरार्दितम्
द्रौणिरभ्यद्रवत्क्रुद्धः सात्वतं रणमूर्धनि

^{७.१३१.२६}तमापतन्तं संप्रेक्ष्य शैनेयस्य रथं प्रति
भैमसेनिः सुसंक्रुद्धः प्रत्यमित्रमवारयत्

^{७.१३१.२७}कार्ष्णायसमयं घोरमृक्षचर्मावृतं महत्
युक्तं गजनिभैर्वाहैर्न हयैर्नापि वा गजैः

^{७.१३१.२८}विक्षिप्तमष्टचक्रेण विवृताक्षेण कूजता
ध्वजेनोच्छ्रिततुण्डेन गृध्रराजेन राजता

^{७.१३१.२९}लोहितार्द्रपताकं तमन्त्रमालाविभूषितम्
अष्टचक्रसमायुक्तमास्थाय विपुलं रथम्

^{७.१३१.३०}शूलमुद्गरधारिण्या शैलपादपहस्तया
रक्षसां घोररूपाणामक्षौहिण्या समावृतः

^{७.१३१.३१}तमुद्यतमहाचापं निशाम्य व्यथिता नृपाः
युगान्तकालसमये दण्डहस्तमिवान्तकम्

^{७.१३१.३२}भयार्दिता प्रचुक्षोभ पुत्रस्य तव वाहिनी
वायुना क्षोभितावर्ता गङ्गेवोर्ध्वतरङ्गिणी

^{७.१३१.३३}घटोत्कचप्रयुक्तेन सिंहनादेन भीषिताः
प्रसुस्रुवुर्गजा मूत्रं विव्यथुश्च नरा भृशम्

^{७.१३१.३४}ततोऽश्मवृष्टिरत्यर्थमासीत्तत्र समन्ततः
संध्याकालाधिकबलैः प्रमुक्ता राक्षसैः क्षितौ

^{७.१३१.३५}आयसानि च चक्राणि भुशुण्ड्यः प्रासतोमराः
पतन्त्यविरलाः शूलाः शतघ्न्यः पट्टिशास्तथा

^{७.१३१.३६}तदुग्रमतिरौद्रं च दृष्ट्वा युद्धं नराधिपाः
तनयास्तव कर्णश्च व्यथिताः प्राद्रवन्दिशः

^{७.१३१.३७}तत्रैकोऽस्त्रबलश्लाघी द्रौणिर्मानी न विव्यथे
व्यधमच्च शरैर्मायां घटोत्कचविनिर्मिताम्

^{७.१३१.३८}निहतायां तु मायायाममर्षी स घटोत्कचः
विससर्ज शरान्घोरांस्तेऽश्वत्थामानमाविशन्

^{७.१३१.३९}भुजगा इव वेगेन वल्मीकं क्रोधमूर्छिताः
ते शरा रुधिराभ्यक्ता भित्त्वा शारद्वतीसुतम्
विविशुर्धरणीं शीघ्रा रुक्मपुङ्खाः शिलाशिताः

^{७.१३१.४०}अश्वत्थामा तु संक्रुद्धो लघुहस्तः प्रतापवान्
घटोत्कचमभिक्रुद्धं बिभेद दशभिः शरैः

^{७.१३१.४१}घटोत्कचोऽतिविद्धस्तु द्रोणपुत्रेण मर्मसु
चक्रं शतसहस्रारमगृह्णाद्व्यथितो भृशम्

^{७.१३१.४२}क्षुरान्तं बालसूर्याभं मणिवज्रविभूषितम्
अश्वत्थाम्नस्तु चिक्षेप भैमसेनिर्जिघांसया

^{७.१३१.४३}वेगेन महता गच्छद्विक्षिप्तं द्रौणिना शरैः
अभाग्यस्येव संकल्पस्तन्मोघं न्यपतद्भुवि

^{७.१३१.४४}घटोत्कचस्ततस्तूर्णं दृष्ट्वा चक्रं निपातितम्
द्रौणिं प्राच्छादयद्बाणैः स्वर्भानुरिव भास्करम्

^{७.१३१.४५}घटोत्कचसुतः श्रीमान्भिन्नाञ्जनचयोपमः
रुरोध द्रौणिमायान्तं प्रभञ्जनमिवाद्रिराट्

^{७.१३१.४६}पौत्रेण भीमसेनस्य शरैः सोऽञ्जनपर्वणा
बभौ मेघेन धाराभिर्गिरिर्मेरुरिवार्दितः

^{७.१३१.४७}अश्वत्थामा त्वसंभ्रान्तो रुद्रोपेन्द्रेन्द्रविक्रमः
ध्वजमेकेन बाणेन चिच्छेदाञ्जनपर्वणः

^{७.१३१.४८}द्वाभ्यां तु रथयन्तारं त्रिभिश्चास्य त्रिवेणुकम्
धनुरेकेन चिच्छेद चतुर्भिश्चतुरो हयान्

^{७.१३१.४९}विरथस्योद्यतं हस्ताद्धेमबिन्दुभिराचितम्
विशिखेन सुतीक्ष्णेन खड्गमस्य द्विधाकरोत्

^{७.१३१.५०}गदा हेमाङ्गदा राजंस्तूर्णं हैडिम्बसूनुना
भ्राम्योत्क्षिप्ता शरैः सापि द्रौणिनाभ्याहतापतत्

^{७.१३१.५१}ततोऽन्तरिक्षमुत्पत्य कालमेघ इवोन्नदन्
ववर्षाञ्जनपर्वा स द्रुमवर्षं नभस्तलात्

^{७.१३१.५२}ततो मायाधरं द्रौणिर्घटोत्कचसुतं दिवि
मार्गणैरभिविव्याध घनं सूर्य इवांशुभिः

^{७.१३१.५३}सोऽवतीर्य पुनस्तस्थौ रथे हेमपरिष्कृते
महीधर इवात्युच्चः श्रीमानञ्जनपर्वतः

^{७.१३१.५४}तमयस्मयवर्माणं द्रौणिर्भीमात्मजात्मजम्
जघानाञ्जनपर्वाणं महेश्वर इवान्धकम्

^{७.१३१.५५}अथ दृष्ट्वा हतं पुत्रमश्वत्थाम्ना महाबलम्
द्रौणेः सकाशमभ्येत्य रोषात्प्रचलिताङ्गदः

^{७.१३१.५६}प्राह वाक्यमसंभ्रान्तो वीरं शारद्वतीसुतम्
दहन्तं पाण्डवानीकं वनमग्निमिवोद्धतम्

^{७.१३१.५७}तिष्ठ तिष्ठ न मे जीवन्द्रोणपुत्र गमिष्यसि
त्वामद्य निहनिष्यामि क्रौञ्चमग्निसुतो यथा

^{७.१३१.५८}अश्वत्थामोवाच

^{७.१३१.५९}गच्छ वत्स सहान्यैस्त्वं युध्यस्वामरविक्रम
न हि पुत्रेण हैडिम्बे पिता न्याय्यं प्रबाधितुम्

^{७.१३१.६०}कामं खलु न मे रोषो हैडिम्बे विद्यते त्वयि
किं तु रोषान्वितो जन्तुर्हन्यादात्मानमप्युत

^{७.१३१.६१}संजय उवाच

^{७.१३१.६२}श्रुत्वैतत्क्रोधताम्राक्षः पुत्रशोकसमन्वितः
अश्वत्थामानमायस्तो भैमसेनिरभाषत

^{७.१३१.६३}किमहं कातरो द्रौणे पृथग्जन इवाहवे
भीमात्खल्वहमुत्पन्नः कुरूणां विपुले कुले

^{७.१३१.६४}पाण्डवानामहं पुत्रः समरेष्वनिवर्तिनाम्
रक्षसामधिराजोऽहं दशग्रीवसमो बले

^{७.१३१.६५}तिष्ठ तिष्ठ न मे जीवन्द्रोणपुत्र गमिष्यसि
युद्धश्रद्धामहं तेऽद्य विनेष्यामि रणाजिरे

^{७.१३१.६६}इत्युक्त्वा रोषताम्राक्षो राक्षसः सुमहाबलः
द्रौणिमभ्यद्रवत्क्रुद्धो गजेन्द्रमिव केसरी

^{७.१३१.६७}रथाक्षमात्रैरिषुभिरभ्यवर्षद्घटोत्कचः
रथिनामृषभं द्रौणिं धाराभिरिव तोयदः

^{७.१३१.६८}शरवृष्टिं शरैर्द्रौणिरप्राप्तां तां व्यशातयत्
ततोऽन्तरिक्षे बाणानां संग्रामोऽन्य इवाभवत्

^{७.१३१.६९}अथास्त्रसंघर्षकृतैर्विस्फुलिङ्गैः समाबभौ
विभावरीमुखे व्योम खद्योतैरिव चित्रितम्

^{७.१३१.७०}निशाम्य निहतां मायां द्रौणिना रणमानिना
घटोत्कचस्ततो मायां ससर्जान्तर्हितः पुनः

^{७.१३१.७१}सोऽभवद्गिरिरत्युच्चः शिखरैस्तरुसंकटैः
शूलप्रासासिमुसलजलप्रस्रवणो महान्

^{७.१३१.७२}तमञ्जनचयप्रख्यं द्रौणिर्दृष्ट्वा महीधरम्
प्रपतद्भिश्च बहुभिः शस्त्रसंघैर्न चुक्षुभे

^{७.१३१.७३}ततः स्मयन्निव द्रौणिर्वज्रमस्त्रमुदीरयत्
स तेनास्त्रेण शैलेन्द्रः क्षिप्तः क्षिप्रमनश्यत

^{७.१३१.७४}ततः स तोयदो भूत्वा नीलः सेन्द्रायुधो दिवि
अश्मवृष्टिभिरत्युग्रो द्रौणिमाच्छादयद्रणे

^{७.१३१.७५}अथ संधाय वायव्यमस्त्रमस्त्रविदां वरः
व्यधमद्द्रोणतनयो नीलमेघं समुत्थितम्

^{७.१३१.७६}स मार्गणगणैर्द्रौणिर्दिशः प्रच्छाद्य सर्वतः
शतं रथसहस्राणां जघान द्विपदां वरः

^{७.१३१.७७}स दृष्ट्वा पुनरायान्तं रथेनायतकार्मुकम्
घटोत्कचमसंभ्रान्तं राक्षसैर्बहुभिर्वृतम्

^{७.१३१.७८}सिंहशार्दूलसदृशैर्मत्तद्विरदविक्रमैः
गजस्थैश्च रथस्थैश्च वाजिपृष्ठगतैरपि

^{७.१३१.७९}विवृतास्यशिरोग्रीवैर्हैडिम्बानुचरैः सह
पौलस्त्यैर्यातुधानैश्च तामसैश्चोग्रविक्रमैः

^{७.१३१.८०}नानाशस्त्रधरैर्वीरैर्नानाकवचभूषणैः
महाबलैर्भीमरवैः संरम्भोद्वृत्तलोचनैः

^{७.१३१.८१}उपस्थितैस्ततो युद्धे राक्षसैर्युद्धदुर्मदैः
विषण्णमभिसंप्रेक्ष्य पुत्रं ते द्रौणिरब्रवीत्

^{७.१३१.८२}तिष्ठ दुर्योधनाद्य त्वं न कार्यः संभ्रमस्त्वया
सहैभिर्भ्रातृभिर्वीरैः पार्थिवैश्चेन्द्रविक्रमैः

^{७.१३१.८३}निहनिष्याम्यमित्रांस्ते न तवास्ति पराजयः
सत्यं ते प्रतिजानामि पर्याश्वासय वाहिनीम्

^{७.१३१.८४}दुर्योधन उवाच

^{७.१३१.८५}न त्वेतदद्भुतं मन्ये यत्ते महदिदं मनः
अस्मासु च परा भक्तिस्तव गौतमिनन्दन

^{७.१३१.८६}संजय उवाच

^{७.१३१.८७}अश्वत्थामानमुक्त्वैवं ततः सौबलमब्रवीत्
वृतः शतसहस्रेण रथानां रणशोभिनाम्

^{७.१३१.८८}षष्ट्या गजसहस्रैश्च प्रयाहि त्वं धनंजयम्
कर्णश्च वृषसेनश्च कृपो नीलस्तथैव च

^{७.१३१.८९}उदीच्याः कृतवर्मा च पुरुमित्रः श्रुतार्पणः
दुःशासनो निकुम्भश्च कुण्डभेदी उरुक्रमः

^{७.१३१.९०}पुरंजयो दृढरथः पताकी हेमपङ्कजः
शल्यारुणीन्द्रसेनाश्च संजयो विजयो जयः

^{७.१३१.९१}कमलाक्षः पुरुः क्राथी जयवर्मा सुदर्शनः
एते त्वामनुयास्यन्ति पत्तीनामयुतानि षट्

^{७.१३१.९२}जहि भीमं यमौ चोभौ धर्मराजं च मातुल
असुरानिव देवेन्द्रो जयाशा मे त्वयि स्थिता

^{७.१३१.९३}दारितान्द्रौणिना बाणैर्भृशं विक्षतविग्रहान्
जहि मातुल कौन्तेयानसुरानिव पावकिः

^{७.१३१.९४}एवमुक्तो ययौ शीघ्रं पुत्रेण तव सौबलः
पिप्रीषुस्ते सुतान्राजन्दिधक्षुश्चैव पाण्डवान्

^{७.१३१.९५}अथ प्रववृते युद्धं द्रौणिराक्षसयोर्मृधे
विभावर्यां सुतुमुलं शक्रप्रह्रादयोरिव

^{७.१३१.९६}ततो घटोत्कचो बाणैर्दशभिर्गौतमीसुतम्
जघानोरसि संक्रुद्धो विषाग्निप्रतिमैर्दृढैः

^{७.१३१.९७}स तैरभ्याहतो गाढं शरैर्भीमसुतेरितैः
चचाल रथमध्यस्थो वातोद्धूत इव द्रुमः

^{७.१३१.९८}भूयश्चाञ्जलिकेनास्य मार्गणेन महाप्रभम्
द्रौणिहस्तस्थितं चापं चिच्छेदाशु घटोत्कचः

^{७.१३१.९९}ततोऽन्यद्द्रौणिरादाय धनुर्भारसहं महत्
ववर्ष विशिखांस्तीक्ष्णान्वारिधारा इवाम्बुदः

^{७.१३१.१००}ततः शारद्वतीपुत्रः प्रेषयामास भारत
सुवर्णपुङ्खाञ्शत्रुघ्नान्खचरान्खचरान्प्रति

^{७.१३१.१०१}तद्बाणैरर्दितं यूथं रक्षसां पीनवक्षसाम्
सिंहैरिव बभौ मत्तं गजानामाकुलं कुलम्

^{७.१३१.१०२}विधम्य राक्षसान्बाणैः साश्वसूतरथान्विभुः
ददाह भगवान्वह्निर्भूतानीव युगक्षये

^{७.१३१.१०३}स दग्ध्वाक्षौहिणीं बाणैर्नैरृतान्रुरुचे भृशम्
पुरेव त्रिपुरं दग्ध्वा दिवि देवो महेश्वरः

^{७.१३१.१०४}युगान्ते सर्वभूतानि दग्ध्वेव वसुरुल्बणः
रराज जयतां श्रेष्ठो द्रोणपुत्रस्तवाहितान्

^{७.१३१.१०५}तेषु राजसहस्रेषु पाण्डवेयेषु भारत
नैनं निरीक्षितुं कश्चिच्छक्नोति द्रौणिमाहवे
ऋते घटोत्कचाद्वीराद्राक्षसेन्द्रान्महाबलात्

^{७.१३१.१०६}स पुनर्भरतश्रेष्ठ क्रोधाद्रक्तान्तलोचनः
तलं तलेन संहत्य संदश्य दशनच्छदम्
स्वसूतमब्रवीत्क्रुद्धो द्रोणपुत्राय मां वह

^{७.१३१.१०७}स ययौ घोररूपेण तेन जैत्रपताकिना
द्वैरथं द्रोणपुत्रेण पुनरप्यरिसूदनः

^{७.१३१.१०८}स चिक्षेप ततः क्रुद्धो द्रोणपुत्राय राक्षसः
अष्टचक्रां महारौद्रामशनीं रुद्रनिर्मिताम्

^{७.१३१.१०९}तामवप्लुत्य जग्राह द्रौणिर्न्यस्य रथे धनुः
चिक्षेप चैनां तस्यैव स्यन्दनात्सोऽवपुप्लुवे

^{७.१३१.११०}साश्वसूतध्वजं वाहं भस्म कृत्वा महाप्रभा
विवेश वसुधां भित्त्वा साशनिर्भृशदारुणा

^{७.१३१.१११}द्रौणेस्तत्कर्म दृष्ट्वा तु सर्वभूतान्यपूजयन्
यदवप्लुत्य जग्राह घोरां शंकरनिर्मिताम्

^{७.१३१.११२}धृष्टद्युम्नरथं गत्वा भैमसेनिस्ततो नृप
मुमोच निशितान्बाणान्पुनर्द्रौणेर्महोरसि

^{७.१३१.११३}धृष्टद्युम्नोऽप्यसंभ्रान्तो मुमोचाशीविषोपमान्
सुवर्णपुङ्खान्विशिखान्द्रोणपुत्रस्य वक्षसि

^{७.१३१.११४}ततो मुमोच नाराचान्द्रौणिस्ताभ्यां सहस्रशः
तावप्यग्निशिखाप्रख्यैर्जघ्नतुस्तस्य मार्गणान्

^{७.१३१.११५}अतितीव्रमभूद्युद्धं तयोः पुरुषसिंहयोः
योधानां प्रीतिजननं द्रौणेश्च भरतर्षभ

^{७.१३१.११६}ततो रथसहस्रेण द्विरदानां शतैस्त्रिभिः
षड्भिर्वाजिसहस्रैश्च भीमस्तं देशमाव्रजत्

^{७.१३१.११७}ततो भीमात्मजं रक्षो धृष्टद्युम्नं च सानुगम्
अयोधयत धर्मात्मा द्रौणिरक्लिष्टकर्मकृत्

^{७.१३१.११८}तत्राद्भुततमं द्रौणिर्दर्शयामास विक्रमम्
अशक्यं कर्तुमन्येन सर्वभूतेषु भारत

^{७.१३१.११९}निमेषान्तरमात्रेण साश्वसूतरथद्विपाम्
अक्षौहिणीं राक्षसानां शितैर्बाणैरशातयत्

^{७.१३१.१२०}मिषतो भीमसेनस्य हैडिम्बेः पार्षतस्य च
यमयोर्धर्मपुत्रस्य विजयस्याच्युतस्य च

^{७.१३१.१२१}प्रगाढमञ्जोगतिभिर्नाराचैरभिताडिताः
निपेतुर्द्विरदा भूमौ द्विशृङ्गा इव पर्वताः

^{७.१३१.१२२}निकृत्तैर्हस्तिहस्तैश्च विचलद्भिरितस्ततः
रराज वसुधा कीर्णा विसर्पद्भिरिवोरगैः

^{७.१३१.१२३}क्षिप्तैः काञ्चनदण्डैश्च नृपच्छत्रैः क्षितिर्बभौ
द्यौरिवोदितचन्द्रार्का ग्रहाकीर्णा युगक्षये

^{७.१३१.१२४}प्रवृद्धध्वजमण्डूकां भेरीविस्तीर्णकच्छपाम्
छत्रहंसावलीजुष्टां फेनचामरमालिनीम्

^{७.१३१.१२५}कङ्कगृध्रमहाग्राहां नैकायुधझषाकुलाम्
रथक्षिप्तमहावप्रां पताकारुचिरद्रुमाम्

^{७.१३१.१२६}शरमीनां महारौद्रां प्रासशक्त्युग्रडुण्डुभाम्
मज्जामांसमहापङ्कां कबन्धावर्जितोडुपाम्

^{७.१३१.१२७}केशशैवलकल्माषां भीरूणां कश्मलावहाम्
नागेन्द्रहययोधानां शरीरव्ययसंभवाम्

^{७.१३१.१२८}शोणितौघमहावेगां द्रौणिः प्रावर्तयन्नदीम्
योधार्तरवनिर्घोषां क्षतजोर्मिसमाकुलाम्

^{७.१३१.१२९}प्रायादतिमहाघोरं यमक्षयमहोदधिम्
निहत्य राक्षसान्बाणैर्द्रौणिर्हैडिम्बमार्दयत्

^{७.१३१.१३०}पुनरप्यतिसंक्रुद्धः सवृकोदरपार्षतान्
स नाराचगणैः पार्थान्द्रौणिर्विद्ध्वा महाबलः

^{७.१३१.१३१}जघान सुरथं नाम द्रुपदस्य सुतं विभुः
पुनः श्रुतंजयं नाम सुरथस्यानुजं रणे

^{७.१३१.१३२}बलानीकं जयानीकं जयाश्वं चाभिजघ्निवान्
श्रुताह्वयं च राजेन्द्र द्रौणिर्निन्ये यमक्षयम्

^{७.१३१.१३३}त्रिभिश्चान्यैः शरैस्तीक्ष्णैः सुपुङ्खै रुक्ममालिनम्
शत्रुंजयं च बलिनं शक्रलोकं निनाय ह

^{७.१३१.१३४}जघान स पृषध्रं च चन्द्रदेवं च मानिनम्
कुन्तिभोजसुतांश्चाजौ दशभिर्दश जघ्निवान्

^{७.१३१.१३५}अश्वत्थामा सुसंक्रुद्धः संधायोग्रमजिह्मगम्
मुमोचाकर्णपूर्णेन धनुषा शरमुत्तमम्
यमदण्डोपमं घोरमुद्दिश्याशु घटोत्कचम्

^{७.१३१.१३६}स भित्त्वा हृदयं तस्य राक्षसस्य महाशरः
विवेश वसुधां शीघ्रं सपुङ्खः पृथिवीपते

^{७.१३१.१३७}तं हतं पतितं ज्ञात्वा धृष्टद्युम्नो महारथः
द्रौणेः सकाशाद्राजेन्द्र अपनिन्ये रथान्तरम्

^{७.१३१.१३८}तथा पराङ्मुखरथं सैन्यं यौधिष्ठिरं नृप
पराजित्य रणे वीरो द्रोणपुत्रो ननाद ह
पूजितः सर्वभूतैश्च तव पुत्रैश्च भारत

^{७.१३१.१३९}अथ शरशतभिन्नकृत्तदेहै;र्हतपतितैः क्षणदाचरैः समन्तात्
निधनमुपगतैर्मही कृताभू;द्गिरिशिखरैरिव दुर्गमातिरौद्रा

^{७.१३१.१४०}तं सिद्धगन्धर्वपिशाचसंघा; नागाः सुपर्णाः पितरो वयांसि
रक्षोगणा भूतगणाश्च द्रौणि;मपूजयन्नप्सरसः सुराश्च