^{८.६७.१}संजय उवाच

^{८.६७.२}अथाब्रवीद्वासुदेवो रथस्थो; राधेय दिष्ट्या स्मरसीह धर्मम्
प्रायेण नीचा व्यसनेषु मग्ना; निन्दन्ति दैवं कुकृतं न तत्तत्

^{८.६७.३}यद्द्रौपदीमेकवस्त्रां सभाया;मानाय्य त्वं चैव सुयोधनश्च
दुःशासनः शकुनिः सौबलश्च; न ते कर्ण प्रत्यभात्तत्र धर्मः

^{८.६७.४}यदा सभायां कौन्तेयमनक्षज्ञं युधिष्ठिरम्
अक्षज्ञः शकुनिर्जेता तदा धर्मः क्व ते गतः

^{८.६७.५}यदा रजस्वलां कृष्णां दुःशासनवशे स्थिताम्
सभायां प्राहसः कर्ण क्व ते धर्मस्तदा गतः

^{८.६७.६}राज्यलुब्धः पुनः कर्ण समाह्वयसि पाण्डवम्
गान्धारराजमाश्रित्य क्व ते धर्मस्तदा गतः

^{८.६७.७}एवमुक्ते तु राधेये वासुदेवेन पाण्डवम्
मन्युरभ्याविशत्तीव्रः स्मृत्वा तत्तद्धनंजयम्

^{८.६७.८}तस्य क्रोधेन सर्वेभ्यः स्रोतोभ्यस्तेजसोऽर्चिषः
प्रादुरासन्महाराज तदद्भुतमिवाभवत्

^{८.६७.९}तं समीक्ष्य ततः कर्णो ब्रह्मास्त्रेण धनंजयम्
अभ्यवर्षत्पुनर्यत्नमकरोद्रथसर्जने
तदस्त्रमस्त्रेणावार्य प्रजहारास्य पाण्डवः

^{८.६७.१०}ततोऽन्यदस्त्रं कौन्तेयो दयितं जातवेदसः
मुमोच कर्णमुद्दिश्य तत्प्रजज्वाल वै भृशम्

^{८.६७.११}वारुणेन ततः कर्णः शमयामास पावकम्
जीमूतैश्च दिशः सर्वाश्चक्रे तिमिरदुर्दिनाः

^{८.६७.१२}पाण्डवेयस्त्वसंभ्रान्तो वायव्यास्त्रेण वीर्यवान्
अपोवाह तदाभ्राणि राधेयस्य प्रपश्यतः

^{८.६७.१३}तं हस्तिकक्ष्याप्रवरं च बाणैः; सुवर्णमुक्तामणिवज्रमृष्टम्
कालप्रयत्नोत्तमशिल्पियत्नैः; कृतं सुरूपं वितमस्कमुच्चैः

^{८.६७.१४}ऊर्जस्करं तव सैन्यस्य नित्य;ममित्रवित्रासनमीड्यरूपम्
विख्यातमादित्यसमस्य लोके; त्विषा समं पावकभानुचन्द्रैः

^{८.६७.१५}ततः क्षुरेणाधिरथेः किरीटी; सुवर्णपुङ्खेन शितेन यत्तः
श्रिया ज्वलन्तं ध्वजमुन्ममाथ; महारथस्याधिरथेर्महात्मा

^{८.६७.१६}यशश्च धर्मश्च जयश्च मारिष; प्रियाणि सर्वाणि च तेन केतुना
तदा कुरूणां हृदयानि चापत;न्बभूव हाहेति च निस्वनो महान्

^{८.६७.१७}अथ त्वरन्कर्णवधाय पाण्डवो; महेन्द्रवज्रानलदण्डसंनिभम्
आदत्त पार्थोऽञ्जलिकं निषङ्गा;त्सहस्ररश्मेरिव रश्मिमुत्तमम्

^{८.६७.१८}मर्मच्छिदं शोणितमांसदिग्धं; वैश्वानरार्कप्रतिमं महार्हम्
नराश्वनागासुहरं त्र्यरत्निं; षड्वाजमञ्जोगतिमुग्रवेगम्

^{८.६७.१९}सहस्रनेत्राशनितुल्यतेजसं; समानक्रव्यादमिवातिदुःसहम्
पिनाकनारायणचक्रसंनिभं; भयंकरं प्राणभृतां विनाशनम्

^{८.६७.२०}युक्त्वा महास्त्रेण परेण मन्त्रवि;द्विकृष्य गाण्डीवमुवाच सस्वनम्
अयं महास्त्रोऽप्रतिमो धृतः शरः; शरीरभिच्चासुहरश्च दुर्हृदः

^{८.६७.२१}तपोऽस्ति तप्तं गुरवश्च तोषिता; मया यदिष्टं सुहृदां तथा श्रुतम्
अनेन सत्येन निहन्त्वयं शरः; सुदंशितः कर्णमरिं ममाजितः

^{८.६७.२२}इत्यूचिवांस्तं स मुमोच बाणं; धनंजयः कर्णवधाय घोरम्
कृत्यामथर्वाङ्गिरसीमिवोग्रां; दीप्तामसह्यां युधि मृत्युनापि

^{८.६७.२३}ब्रुवन्किरीटी तमतिप्रहृष्टो; अयं शरो मे विजयावहोऽस्तु
जिघांसुरर्केन्दुसमप्रभावः; कर्णं समाप्तिं नयतां यमाय

^{८.६७.२४}तेनेषुवर्येण किरीटमाली; प्रहृष्टरूपो विजयावहेन
जिघांसुरर्केन्दुसमप्रभेण; चक्रे विषक्तं रिपुमाततायी

^{८.६७.२५}तदुद्यतादित्यसमानवर्चसं; शरन्नभोमध्यगभास्करोपमम्
वराङ्गमुर्व्यामपतच्चमूपते;र्दिवाकरोऽस्तादिव रक्तमण्डलः

^{८.६७.२६}तदस्य देही सततं सुखोदितं; स्वरूपमत्यर्थमुदारकर्मणः
परेण कृच्छ्रेण शरीरमत्यज;द्गृहं महर्द्धीव ससङ्गमीश्वरः

^{८.६७.२७}शरैर्विभुग्नं व्यसु तद्विवर्मणः; पपात कर्णस्य शरीरमुच्छ्रितम्
स्रवद्व्रणं गैरिकतोयविस्रवं; गिरेर्यथा वज्रहतं शिरस्तथा

^{८.६७.२८}देहात्तु कर्णस्य निपातितस्य; तेजो दीप्तं खं विगाह्याचिरेण
तदद्भुतं सर्वमनुष्ययोधाः; पश्यन्ति राजन्निहते स्म कर्णे

^{८.६७.२९}तं सोमकाः प्रेक्ष्य हतं शयानं; प्रीता नादं सह सैन्यैरकुर्वन्
तूर्याणि चाजघ्नुरतीव हृष्टा; वासांसि चैवादुधुवुर्भुजांश्च
बलान्विताश्चाप्यपरे ह्यनृत्य;न्नन्योन्यमाश्लिष्य नदन्त ऊचुः

^{८.६७.३०}दृष्ट्वा तु कर्णं भुवि निष्टनन्तं; हतं रथात्सायकेनावभिन्नम्
महानिलेनाग्निमिवापविद्धं; यज्ञावसाने शयने निशान्ते

^{८.६७.३१}शरैराचितसर्वाङ्गः शोणितौघपरिप्लुतः
विभाति देहः कर्णस्य स्वरश्मिभिरिवांशुमान्

^{८.६७.३२}प्रताप्य सेनामामित्रीं दीप्तैः शरगभस्तिभिः
बलिनार्जुनकालेन नीतोऽस्तं कर्णभास्करः

^{८.६७.३३}अस्तं गच्छन्यथादित्यः प्रभामादाय गच्छति
एवं जीवितमादाय कर्णस्येषुर्जगाम ह

^{८.६७.३४}अपराह्णे पराह्णस्य सूतपुत्रस्य मारिष
छिन्नमञ्जलिकेनाजौ सोत्सेधमपतच्छिरः

^{८.६७.३५}उपर्युपरि सैन्यानां तस्य शत्रोस्तदञ्जसा
शिरः कर्णस्य सोत्सेधमिषुः सोऽपाहरद्द्रुतम्

^{८.६७.३६}संजय उवाच

^{८.६७.३७}कर्णं तु शूरं पतितं पृथिव्यां; शराचितं शोणितदिग्धगात्रम्
दृष्ट्वा शयानं भुवि मद्रराज;श्छिन्नध्वजेनापययौ रथेन

^{८.६७.३८}कर्णे हते कुरवः प्राद्रवन्त; भयार्दिता गाढविद्धाश्च संख्ये
अवेक्षमाणा मुहुरर्जुनस्य; ध्वजं महान्तं वपुषा ज्वलन्तम्

^{८.६७.३९}सहस्रनेत्रप्रतिमानकर्मणः; सहस्रपत्रप्रतिमाननं शुभम्
सहस्ररश्मिर्दिनसंक्षये यथा; तथापतत्तस्य शिरो वसुंधराम्