^{१३.१२०.१}भीष्म उवाच

^{१३.१२०.२}क्षत्रधर्ममनुप्राप्तः स्मरन्नेव स वीर्यवान्
त्यक्त्वा स कीटतां राजंश्चचार विपुलं तपः

^{१३.१२०.३}तस्य धर्मार्थविदुषो दृष्ट्वा तद्विपुलं तपः
आजगाम द्विजश्रेष्ठः कृष्णद्वैपायनस्तदा

^{१३.१२०.४}व्यास उवाच

^{१३.१२०.५}क्षात्रं चैव व्रतं कीट भूतानां परिपालनम्
क्षात्रं चैव व्रतं ध्यायंस्ततो विप्रत्वमेष्यसि

^{१३.१२०.६}पाहि सर्वाः प्रजाः सम्यक्शुभाशुभविदात्मवान्
शुभैः संविभजन्कामैरशुभानां च पावनैः

^{१३.१२०.७}आत्मवान्भव सुप्रीतः स्वधर्मचरणे रतः
क्षात्रीं तनुं समुत्सृज्य ततो विप्रत्वमेष्यसि

^{१३.१२०.८}भीष्म उवाच

^{१३.१२०.९}सोऽथारण्यमभिप्रेत्य पुनरेव युधिष्ठिर
महर्षेर्वचनं श्रुत्वा प्रजा धर्मेण पाल्य च

^{१३.१२०.१०}अचिरेणैव कालेन कीटः पार्थिवसत्तम
प्रजापालनधर्मेण प्रेत्य विप्रत्वमागतः

^{१३.१२०.११}ततस्तं ब्राह्मणं दृष्ट्वा पुनरेव महायशाः
आजगाम महाप्राज्ञः कृष्णद्वैपायनस्तदा

^{१३.१२०.१२}व्यास उवाच

^{१३.१२०.१३}भो भो विप्रर्षभ श्रीमन्मा व्यथिष्ठाः कथंचन
शुभकृच्छुभयोनीषु पापकृत्पापयोनिषु
उपपद्यति धर्मज्ञ यथाधर्मं यथागमम्

^{१३.१२०.१४}तस्मान्मृत्युभयात्कीट मा व्यथिष्ठाः कथंचन
धर्मलोपाद्भयं ते स्यात्तस्माद्धर्मं चरोत्तमम्

^{१३.१२०.१५}कीट उवाच

^{१३.१२०.१६}सुखात्सुखतरं प्राप्तो भगवंस्त्वत्कृते ह्यहम्
धर्ममूलां श्रियं प्राप्य पाप्मा नष्ट इहाद्य मे

^{१३.१२०.१७}भीष्म उवाच

^{१३.१२०.१८}भगवद्वचनात्कीटो ब्राह्मण्यं प्राप्य दुर्लभम्
अकरोत्पृथिवीं राजन्यज्ञयूपशताङ्किताम्
ततः सालोक्यमगमद्ब्रह्मणो ब्रह्मवित्तमः

^{१३.१२०.१९}अवाप च परं कीटः पार्थ ब्रह्म सनातनम्
स्वकर्मफलनिर्वृत्तं व्यासस्य वचनात्तदा

^{१३.१२०.२०}तेऽपि यस्मात्स्वभावेन हताः क्षत्रियपुंगवाः
संप्राप्तास्ते गतिं पुण्यां तस्मान्मा शोच पुत्रक