^{१३.१३७.१}युधिष्ठिर उवाच

^{१३.१३७.२}कां तु ब्राह्मणपूजायां व्युष्टिं दृष्ट्वा जनाधिप
कं वा कर्मोदयं मत्वा तानर्चसि महामते

^{१३.१३७.३}भीष्म उवाच

^{१३.१३७.४}अत्राप्युदाहरन्तीममितिहासं पुरातनम्
पवनस्य च संवादमर्जुनस्य च भारत

^{१३.१३७.५}सहस्रभुजभृच्छ्रीमान्कार्तवीर्योऽभवत्प्रभुः
अस्य लोकस्य सर्वस्य माहिष्मत्यां महाबलः

^{१३.१३७.६}स तु रत्नाकरवतीं सद्वीपां सागराम्बराम्
शशास सर्वां पृथिवीं हैहयः सत्यविक्रमः

^{१३.१३७.७}स्ववित्तं तेन दत्तं तु दत्तात्रेयाय कारणे
क्षत्रधर्मं पुरस्कृत्य विनयं श्रुतमेव च

^{१३.१३७.८}आराधयामास च तं कृतवीर्यात्मजो मुनिम्
न्यमन्त्रयत संहृष्टः स द्विजश्च वरैस्त्रिभिः

^{१३.१३७.९}स वरैश्छन्दितस्तेन नृपो वचनमब्रवीत्
सहस्रबाहुर्भूयां वै चमूमध्ये गृहेऽन्यथा

^{१३.१३७.१०}मम बाहुसहस्रं तु पश्यन्तां सैनिका रणे
विक्रमेण महीं कृत्स्नां जयेयं विपुलव्रत
तां च धर्मेण संप्राप्य पालयेयमतन्द्रितः

^{१३.१३७.११}चतुर्थं तु वरं याचे त्वामहं द्विजसत्तम
तं ममानुग्रहकृते दातुमर्हस्यनिन्दित
अनुशासन्तु मां सन्तो मिथ्यावृत्तं तदाश्रयम्

^{१३.१३७.१२}इत्युक्तः स द्विजः प्राह तथास्त्विति नराधिपम्
एवं समभवंस्तस्य वरास्ते दीप्ततेजसः

^{१३.१३७.१३}ततः स रथमास्थाय ज्वलनार्कसमद्युतिः
अब्रवीद्वीर्यसंमोहात्को न्वस्ति सदृशो मया
वीर्यधैर्ययशःशौचैर्विक्रमेणौजसापि वा

^{१३.१३७.१४}तद्वाक्यान्ते चान्तरिक्षे वागुवाचाशरीरिणी
न त्वं मूढ विजानीषे ब्राह्मणं क्षत्रियाद्वरम्
सहितो ब्राह्मणेनेह क्षत्रियो रक्षति प्रजाः

^{१३.१३७.१५}अर्जुन उवाच

^{१३.१३७.१६}कुर्यां भूतानि तुष्टोऽहं क्रुद्धो नाशं तथा नये
कर्मणा मनसा वाचा न मत्तोऽस्ति वरो द्विजः

^{१३.१३७.१७}पूर्वो ब्रह्मोत्तरो वादो द्वितीयः क्षत्रियोत्तरः
त्वयोक्तौ यौ तु तौ हेतू विशेषस्त्वत्र दृश्यते

^{१३.१३७.१८}ब्राह्मणाः संश्रिताः क्षत्रं न क्षत्रं ब्राह्मणाश्रितम्
श्रितान्ब्रह्मोपधा विप्राः खादन्ति क्षत्रियान्भुवि

^{१३.१३७.१९}क्षत्रियेष्वाश्रितो धर्मः प्रजानां परिपालनम्
क्षत्राद्वृत्तिर्ब्राह्मणानां तैः कथं ब्राह्मणो वरः

^{१३.१३७.२०}सर्वभूतप्रधानांस्तान्भैक्षवृत्तीनहं सदा
आत्मसंभावितान्विप्रान्स्थापयाम्यात्मनो वशे

^{१३.१३७.२१}कथितं ह्यनया सत्यं गायत्र्या कन्यया दिवि
विजेष्याम्यवशान्सर्वान्ब्राह्मणांश्चर्मवाससः

^{१३.१३७.२२}न च मां च्यावयेद्राष्ट्रात्त्रिषु लोकेषु कश्चन
देवो वा मानुषो वापि तस्माज्ज्येष्ठो द्विजादहम्

^{१३.१३७.२३}अद्य ब्रह्मोत्तरं लोकं करिष्ये क्षत्रियोत्तरम्
न हि मे संयुगे कश्चित्सोढुमुत्सहते बलम्

^{१३.१३७.२४}अर्जुनस्य वचः श्रुत्वा वित्रस्ताभून्निशाचरी
अथैनमन्तरिक्षस्थस्ततो वायुरभाषत

^{१३.१३७.२५}त्यजैनं कलुषं भावं ब्राह्मणेभ्यो नमस्कुरु
एतेषां कुर्वतः पापं राष्ट्रक्षोभो हि ते भवेत्

^{१३.१३७.२६}अथ वा त्वां महीपाल शमयिष्यन्ति वै द्विजाः
निरसिष्यन्ति वा राष्ट्राद्धतोत्साहं महाबलाः

^{१३.१३७.२७}तं राजा कस्त्वमित्याह ततस्तं प्राह मारुतः
वायुर्वै देवदूतोऽस्मि हितं त्वां प्रब्रवीम्यहम्

^{१३.१३७.२८}अर्जुन उवाच

^{१३.१३७.२९}अहो त्वयाद्य विप्रेषु भक्तिरागः प्रदर्शितः
यादृशं पृथिवी भूतं तादृशं ब्रूहि वै द्विजम्

^{१३.१३७.३०}वायोर्वा सदृशं किंचिद्ब्रूहि त्वं ब्राह्मणोत्तमम्
अपां वै सदृशं ब्रूहि सूर्यस्य नभसोऽपि वा