^{१३.४३.१}भीष्म उवाच

^{१३.४३.२}तमागतमभिप्रेक्ष्य शिष्यं वाक्यमथाब्रवीत्
देवशर्मा महातेजा यत्तच्छृणु नराधिप

^{१३.४३.३}देवशर्मोवाच

^{१३.४३.४}किं ते विपुल दृष्टं वै तस्मिन्नद्य महावने
ते त्वा जानन्ति निपुण आत्मा च रुचिरेव च

^{१३.४३.५}विपुल उवाच

^{१३.४३.६}ब्रह्मर्षे मिथुनं किं तत्के च ते पुरुषा विभो
ये मां जानन्ति तत्त्वेन तांश्च मे वक्तुमर्हसि

^{१३.४३.७}देवशर्मोवाच

^{१३.४३.८}यद्वै तन्मिथुनं ब्रह्मन्नहोरात्रं हि विद्धि तत्
चक्रवत्परिवर्तेत तत्ते जानाति दुष्कृतम्

^{१३.४३.९}ये च ते पुरुषा विप्र अक्षैर्दीव्यन्ति हृष्टवत्
ऋतूंस्तानभिजानीहि ते ते जानन्ति दुष्कृतम्

^{१३.४३.१०}न मां कश्चिद्विजानीत इति कृत्वा न विश्वसेत्
नरो रहसि पापात्मा पापकं कर्म वै द्विज

^{१३.४३.११}कुर्वाणं हि नरं कर्म पापं रहसि सर्वदा
पश्यन्ति ऋतवश्चापि तथा दिननिशेऽप्युत

^{१३.४३.१२}ते त्वां हर्षस्मितं दृष्ट्वा गुरोः कर्मानिवेदकम्
स्मारयन्तस्तथा प्राहुस्ते यथा श्रुतवान्भवान्

^{१३.४३.१३}अहोरात्रं विजानाति ऋतवश्चापि नित्यशः
पुरुषे पापकं कर्म शुभं वा शुभकर्मणः

^{१३.४३.१४}तत्त्वया मम यत्कर्म व्यभिचाराद्भयात्मकम्
नाख्यातमिति जानन्तस्ते त्वामाहुस्तथा द्विज

^{१३.४३.१५}ते चैव हि भवेयुस्ते लोकाः पापकृतो यथा
कृत्वा नाचक्षतः कर्म मम यच्च त्वया कृतम्

^{१३.४३.१६}तथा शक्या च दुर्वृत्ता रक्षितुं प्रमदा द्विज
न च त्वं कृतवान्किंचिदागः प्रीतोऽस्मि तेन ते

^{१३.४३.१७}यदि त्वहं त्वा दुर्वृत्तमद्राक्षं द्विजसत्तम
शपेयं त्वामहं क्रोधान्न मेऽत्रास्ति विचारणा

^{१३.४३.१८}सज्जन्ति पुरुषे नार्यः पुंसां सोऽर्थश्च पुष्कलः
अन्यथा रक्षतः शापोऽभविष्यत्ते गतिश्च सा

^{१३.४३.१९}रक्षिता सा त्वया पुत्र मम चापि निवेदिता
अहं ते प्रीतिमांस्तात स्वस्ति स्वर्गं गमिष्यसि

^{१३.४३.२०}भीष्म उवाच

^{१३.४३.२१}इत्युक्त्वा विपुलं प्रीतो देवशर्मा महानृषिः
मुमोद स्वर्गमास्थाय सहभार्यः सशिष्यकः

^{१३.४३.२२}इदमाख्यातवांश्चापि ममाख्यानं महामुनिः
मार्कण्डेयः पुरा राजन्गङ्गाकूले कथान्तरे

^{१३.४३.२३}तस्माद्ब्रवीमि पार्थ त्वा स्त्रियः सर्वाः सदैव च
उभयं दृश्यते तासु सततं साध्वसाधु च

^{१३.४३.२४}स्त्रियः साध्व्यो महाभागाः संमता लोकमातरः
धारयन्ति महीं राजन्निमां सवनकाननाम्

^{१३.४३.२५}असाध्व्यश्चापि दुर्वृत्ताः कुलघ्न्यः पापनिश्चयाः
विज्ञेया लक्षणैर्दुष्टैः स्वगात्रसहजैर्नृप

^{१३.४३.२६}एवमेतासु रक्षा वै शक्या कर्तुं महात्मभिः
अन्यथा राजशार्दूल न शक्या रक्षितुं स्त्रियः

^{१३.४३.२७}एता हि मनुजव्याघ्र तीक्ष्णास्तीक्ष्णपराक्रमाः
नासामस्ति प्रियो नाम मैथुने संगमे नृभिः

^{१३.४३.२८}एताः कृत्याश्च कार्याश्च कृताश्च भरतर्षभ
न चैकस्मिन्रमन्त्येताः पुरुषे पाण्डुनन्दन

^{१३.४३.२९}नासु स्नेहो नृभिः कार्यस्तथैवेर्ष्या जनेश्वर
खेदमास्थाय भुञ्जीत धर्ममास्थाय चैव हि

^{१३.४३.३०}विहन्येतान्यथा कुर्वन्नरः कौरवनन्दन
सर्वथा राजशार्दूल युक्तिः सर्वत्र पूज्यते

^{१३.४३.३१}तेनैकेन तु रक्षा वै विपुलेन कृता स्त्रियाः
नान्यः शक्तो नृलोकेऽस्मिन्रक्षितुं नृप योषितः