^{१५.४३.१}वैशंपायन उवाच

^{१५.४३.२}अदृष्ट्वा तु नृपः पुत्रान्दर्शनं प्रतिलब्धवान्
ऋषिप्रसादात्पुत्राणां स्वरूपाणां कुरूद्वह

^{१५.४३.३}स राजा राजधर्मांश्च ब्रह्मोपनिषदं तथा
अवाप्तवान्नरश्रेष्ठो बुद्धिनिश्चयमेव च

^{१५.४३.४}विदुरश्च महाप्राज्ञो ययौ सिद्धिं तपोबलात्
धृतराष्ट्रः समासाद्य व्यासं चापि तपस्विनम्

^{१५.४३.५}जनमेजय उवाच

^{१५.४३.६}ममापि वरदो व्यासो दर्शयेत्पितरं यदि
तद्रूपवेषवयसं श्रद्दध्यां सर्वमेव ते

^{१५.४३.७}प्रियं मे स्यात्कृतार्थश्च स्यामहं कृतनिश्चयः
प्रसादादृषिपुत्रस्य मम कामः समृध्यताम्

^{१५.४३.८}सूत उवाच

^{१५.४३.९}इत्युक्तवचने तस्मिन्नृपे व्यासः प्रतापवान्
प्रसादमकरोद्धीमानानयच्च परिक्षितम्

^{१५.४३.१०}ततस्तद्रूपवयसमागतं नृपतिं दिवः
श्रीमन्तं पितरं राजा ददर्श जनमेजयः

^{१५.४३.११}शमीकं च महात्मानं पुत्रं तं चास्य शृङ्गिणम्
अमात्या ये बभूवुश्च राज्ञस्तांश्च ददर्श ह

^{१५.४३.१२}ततः सोऽवभृथे राजा मुदितो जनमेजयः
पितरं स्नापयामास स्वयं सस्नौ च पार्थिवः

^{१५.४३.१३}स्नात्वा च भरतश्रेष्ठः सोऽऽस्तीकमिदमब्रवीत्
यायावरकुलोत्पन्नं जरत्कारुसुतं तदा

^{१५.४३.१४}आस्तीक विविधाश्चर्यो यज्ञोऽयमिति मे मतिः
यदद्यायं पिता प्राप्तो मम शोकप्रणाशनः

^{१५.४३.१५}आस्तीक उवाच

^{१५.४३.१६}ऋषिर्द्वैपायनो यत्र पुराणस्तपसो निधिः
यज्ञे कुरुकुलश्रेष्ठ तस्य लोकावुभौ जितौ

^{१५.४३.१७}श्रुतं विचित्रमाख्यानं त्वया पाण्डवनन्दन
सर्पाश्च भस्मसान्नीता गताश्च पदवीं पितुः

^{१५.४३.१८}कथंचित्तक्षको मुक्तः सत्यत्वात्तव पार्थिव
ऋषयः पूजिताः सर्वे गतिं दृष्ट्वा महात्मनः

^{१५.४३.१९}प्राप्तः सुविपुलो धर्मः श्रुत्वा पापविनाशनम्
विमुक्तो हृदयग्रन्थिरुदारजनदर्शनात्

^{१५.४३.२०}ये च पक्षधरा धर्मे सद्वृत्तरुचयश्च ये
यान्दृष्ट्वा हीयते पापं तेभ्यः कार्या नमस्क्रियाः

^{१५.४३.२१}सूत उवाच

^{१५.४३.२२}एतच्छ्रुत्वा द्विजश्रेष्ठात्स राजा जनमेजयः
पूजयामास तमृषिमनुमान्य पुनः पुनः

^{१५.४३.२३}पप्रच्छ तमृषिं चापि वैशंपायनमच्युतम्
कथावशेषं धर्मज्ञो वनवासस्य सत्तम