^{३.१११.१}लोमश उवाच

^{३.१११.२}सा तु नाव्याश्रमं चक्रे राजकार्यार्थसिद्धये
संदेशाच्चैव नृपतेः स्वबुद्ध्या चैव भारत

^{३.१११.३}नानापुष्पफलैर्वृक्षैः कृत्रिमैरुपशोभितम्
नानागुल्मलतोपेतैः स्वादुकामफलप्रदैः

^{३.१११.४}अतीव रमणीयं तदतीव च मनोहरम्
चक्रे नाव्याश्रमं रम्यमद्भुतोपमदर्शनम्

^{३.१११.५}ततो निबध्य तां नावमदूरे काश्यपाश्रमात्
चारयामास पुरुषैर्विहारं तस्य वै मुनेः

^{३.१११.६}ततो दुहितरं वेश्या समाधायेतिकृत्यताम्
दृष्ट्वान्तरं काश्यपस्य प्राहिणोद्बुद्धिसंमताम्

^{३.१११.७}सा तत्र गत्वा कुशला तपोनित्यस्य संनिधौ
आश्रमं तं समासाद्य ददर्श तमृषेः सुतम्

^{३.१११.८}वेश्योवाच

^{३.१११.९}कच्चिन्मुने कुशलं तापसानां; कच्चिच्च वो मूलफलं प्रभूतम्
कच्चिद्भवान्रमते चाश्रमेऽस्मिं;स्त्वां वै द्रष्टुं सांप्रतमागतोऽस्मि

^{३.१११.१०}कच्चित्तपो वर्धते तापसानां; पिता च ते कच्चिदहीनतेजाः
कच्चित्त्वया प्रीयते चैव विप्र; कच्चित्स्वाध्यायः क्रियते ऋश्यशृङ्ग

^{३.१११.११}ऋश्यशृङ्ग उवाच

^{३.१११.१२}ऋद्धो भवाञ्ज्योतिरिव प्रकाशते; मन्ये चाहं त्वामभिवादनीयम्
पाद्यं वै ते संप्रदास्यामि कामा;द्यथाधर्मं फलमूलानि चैव

^{३.१११.१३}कौश्यां बृस्यामास्स्व यथोपजोषं; कृष्णाजिनेनावृतायां सुखायाम्
क्व चाश्रमस्तव किं नाम चेदं; व्रतं ब्रह्मंश्चरसि हि देववत्त्वम्

^{३.१११.१४}वेश्योवाच

^{३.१११.१५}ममाश्रमः काश्यपपुत्र रम्य;स्त्रियोजनं शैलमिमं परेण
तत्र स्वधर्मोऽनभिवादनं नो; न चोदकं पाद्यमुपस्पृशामः

^{३.१११.१६}ऋश्यशृङ्ग उवाच

^{३.१११.१७}फलानि पक्वानि ददानि तेऽहं; भल्लातकान्यामलकानि चैव
परूषकानीङ्गुदधन्वनानि; प्रियालानां कामकारं कुरुष्व

^{३.१११.१८}लोमश उवाच

^{३.१११.१९}सा तानि सर्वाणि विसर्जयित्वा; भक्षान्महार्हान्प्रददौ ततोऽस्मै
तान्यृश्यशृङ्गस्य महारसानि; भृशं सुरूपाणि रुचिं ददुर्हि

^{३.१११.२०}ददौ च माल्यानि सुगन्धवन्ति; चित्राणि वासांसि च भानुमन्ति
पानानि चाग्र्याणि ततो मुमोद; चिक्रीड चैव प्रजहास चैव

^{३.१११.२१}सा कन्दुकेनारमतास्य मूले; विभज्यमाना फलिता लतेव
गात्रैश्च गात्राणि निषेवमाणा; समाश्लिषच्चासकृदृश्यशृङ्गम्

^{३.१११.२२}सर्जानशोकांस्तिलकांश्च वृक्षा;न्प्रपुष्पितानवनाम्यावभज्य
विलज्जमानेव मदाभिभूता; प्रलोभयामास सुतं महर्षेः

^{३.१११.२३}अथर्श्यशृङ्गं विकृतं समीक्ष्य; पुनः पुनः पीड्य च कायमस्य
अवेक्षमाणा शनकैर्जगाम; कृत्वाग्निहोत्रस्य तदापदेशम्

^{३.१११.२४}तस्यां गतायां मदनेन मत्तो; विचेतनश्चाभवदृश्यशृङ्गः
तामेव भावेन गतेन शून्यो; विनिःश्वसन्नार्तरूपो बभूव

^{३.१११.२५}ततो मुहूर्ताद्धरिपिङ्गलाक्षः; प्रवेष्टितो रोमभिरा नखाग्रात्
स्वाध्यायवान्वृत्तसमाधियुक्तो; विभाण्डकः काश्यपः प्रादुरासीत्

^{३.१११.२६}सोऽपश्यदासीनमुपेत्य पुत्रं; ध्यायन्तमेकं विपरीतचित्तम्
विनिःश्वसन्तं मुहुरूर्ध्वदृष्टिं; विभाण्डकः पुत्रमुवाच दीनम्

^{३.१११.२७}न कल्प्यन्ते समिधः किं नु तात; कच्चिद्धुतं चाग्निहोत्रं त्वयाद्य
सुनिर्णिक्तं स्रुक्स्रुवं होमधेनुः; कच्चित्सवत्सा च कृता त्वयाद्य

^{३.१११.२८}न वै यथापूर्वमिवासि पुत्र; चिन्तापरश्चासि विचेतनश्च
दीनोऽतिमात्रं त्वमिहाद्य किं नु; पृच्छामि त्वां क इहाद्यागतोऽभूत्