^{३.१२८.१}सोमक उवाच

^{३.१२८.२}ब्रह्मन्यद्यद्यथा कार्यं तत्तत्कुरु तथा तथा
पुत्रकामतया सर्वं करिष्यामि वचस्तव

^{३.१२८.३}लोमश उवाच

^{३.१२८.४}ततः स याजयामास सोमकं तेन जन्तुना
मातरस्तु बलात्पुत्रमपाकर्षुः कृपान्विताः

^{३.१२८.५}हा हताः स्मेति वाशन्त्यस्तीव्रशोकसमन्विताः
तं मातरः प्रत्यकर्षन्गृहीत्वा दक्षिणे करे
सव्ये पाणौ गृहीत्वा तु याजकोऽपि स्म कर्षति

^{३.१२८.६}कुररीणामिवार्तानामपाकृष्य तु तं सुतम्
विशस्य चैनं विधिना वपामस्य जुहाव सः

^{३.१२८.७}वपायां हूयमानायां गन्धमाघ्राय मातरः
आर्ता निपेतुः सहसा पृथिव्यां कुरुनन्दन
सर्वाश्च गर्भानलभंस्ततस्ताः पार्थिवाङ्गनाः

^{३.१२८.८}ततो दशसु मासेषु सोमकस्य विशां पते
जज्ञे पुत्रशतं पूर्णं तासु सर्वासु भारत

^{३.१२८.९}जन्तुर्ज्येष्ठः समभवज्जनित्र्यामेव भारत
स तासामिष्ट एवासीन्न तथान्ये निजाः सुताः

^{३.१२८.१०}तच्च लक्षणमस्यासीत्सौवर्णं पार्श्व उत्तरे
तस्मिन्पुत्रशते चाग्र्यः स बभूव गुणैर्युतः

^{३.१२८.११}ततः स लोकमगमत्सोमकस्य गुरुः परम्
अथ काले व्यतीते तु सोमकोऽप्यगमत्परम्

^{३.१२८.१२}अथ तं नरके घोरे पच्यमानं ददर्श सः
तमपृच्छत्किमर्थं त्वं नरके पच्यसे द्विज

^{३.१२८.१३}तमब्रवीद्गुरुः सोऽथ पच्यमानोऽग्निना भृशम्
त्वं मया याजितो राजंस्तस्येदं कर्मणः फलम्

^{३.१२८.१४}एतच्छ्रुत्वा स राजर्षिर्धर्मराजानमब्रवीत्
अहमत्र प्रवेक्ष्यामि मुच्यतां मम याजकः
मत्कृते हि महाभागः पच्यते नरकाग्निना

^{३.१२८.१५}धर्म उवाच

^{३.१२८.१६}नान्यः कर्तुः फलं राजन्नुपभुङ्क्ते कदाचन
इमानि तव दृश्यन्ते फलानि ददतां वर

^{३.१२८.१७}सोमक उवाच

^{३.१२८.१८}पुण्यान्न कामये लोकानृतेऽहं ब्रह्मवादिनम्
इच्छाम्यहमनेनैव सह वस्तुं सुरालये

^{३.१२८.१९}नरके वा धर्मराज कर्मणास्य समो ह्यहम्
पुण्यापुण्यफलं देव सममस्त्वावयोरिदम्

^{३.१२८.२०}धर्म उवाच

^{३.१२८.२१}यद्येवमीप्सितं राजन्भुङ्क्ष्वास्य सहितः फलम्
तुल्यकालं सहानेन पश्चात्प्राप्स्यसि सद्गतिम्

^{३.१२८.२२}लोमश उवाच

^{३.१२८.२३}स चकार तथा सर्वं राजा राजीवलोचनः
पुनश्च लेभे लोकान्स्वान्कर्मणा निर्जिताञ्शुभान्
सह तेनैव विप्रेण गुरुणा स गुरुप्रियः

^{३.१२८.२४}एष तस्याश्रमः पुण्यो य एषोऽग्रे विराजते
क्षान्त उष्यात्र षड्रात्रं प्राप्नोति सुगतिं नरः

^{३.१२८.२५}एतस्मिन्नपि राजेन्द्र वत्स्यामो विगतज्वराः
षड्रात्रं नियतात्मानः सज्जीभव कुरूद्वह