^{३.१४०.१}लोमश उवाच

^{३.१४०.२}उशीरबीजं मैनाकं गिरिं श्वेतं च भारत
समतीतोऽसि कौन्तेय कालशैलं च पार्थिव

^{३.१४०.३}एषा गङ्गा सप्तविधा राजते भरतर्षभ
स्थानं विरजसं रम्यं यत्राग्निर्नित्यमिध्यते

^{३.१४०.४}एतद्वै मानुषेणाद्य न शक्यं द्रष्टुमप्युत
समाधिं कुरुताव्यग्रास्तीर्थान्येतानि द्रक्ष्यथ

^{३.१४०.५}श्वेतं गिरिं प्रवेक्ष्यामो मन्दरं चैव पर्वतम्
यत्र माणिचरो यक्षः कुबेरश्चापि यक्षराट्

^{३.१४०.६}अष्टाशीतिसहस्राणि गन्धर्वाः शीघ्रचारिणः
तथा किंपुरुषा राजन्यक्षाश्चैव चतुर्गुणाः

^{३.१४०.७}अनेकरूपसंस्थाना नानाप्रहरणाश्च ते
यक्षेन्द्रं मनुजश्रेष्ठ माणिभद्रमुपासते

^{३.१४०.८}तेषामृद्धिरतीवाग्र्या गतौ वायुसमाश्च ते
स्थानात्प्रच्यावयेयुर्ये देवराजमपि ध्रुवम्

^{३.१४०.९}तैस्तात बलिभिर्गुप्ता यातुधानैश्च रक्षिताः
दुर्गमाः पर्वताः पार्थ समाधिं परमं कुरु

^{३.१४०.१०}कुबेरसचिवाश्चान्ये रौद्रा मैत्राश्च राक्षसाः
तैः समेष्याम कौन्तेय यत्तो विक्रमणे भव

^{३.१४०.११}कैलासः पर्वतो राजन्षड्योजनशतान्युत
यत्र देवाः समायान्ति विशाला यत्र भारत

^{३.१४०.१२}असंख्येयास्तु कौन्तेय यक्षराक्षसकिंनराः
नागाः सुपर्णा गन्धर्वाः कुबेरसदनं प्रति

^{३.१४०.१३}तान्विगाहस्व पार्थाद्य तपसा च दमेन च
रक्ष्यमाणो मया राजन्भीमसेनबलेन च

^{३.१४०.१४}स्वस्ति ते वरुणो राजा यमश्च समितिंजयः
गङ्गा च यमुना चैव पर्वतश्च दधातु ते

^{३.१४०.१५}इन्द्रस्य जाम्बूनदपर्वताग्रे; शृणोमि घोषं तव देवि गङ्गे
गोपाययेमं सुभगे गिरिभ्यः; सर्वाजमीढापचितं नरेन्द्रम्
भवस्व शर्म प्रविविक्षतोऽस्य; शैलानिमाञ्शैलसुते नृपस्य

^{३.१४०.१६}युधिष्ठिर उवाच

^{३.१४०.१७}अपूर्वोऽयं संभ्रमो लोमशस्य; कृष्णां सर्वे रक्षत मा प्रमादम्
देशो ह्ययं दुर्गतमो मतोऽस्य; तस्मात्परं शौचमिहाचरध्वम्

^{३.१४०.१८}वैशंपायन उवाच

^{३.१४०.१९}ततोऽब्रवीद्भीममुदारवीर्यं; कृष्णां यत्तः पालय भीमसेन
शून्येऽर्जुनेऽसंनिहिते च तात; त्वमेव कृष्णां भजसेऽसुखेषु

^{३.१४०.२०}ततो महात्मा यमजौ समेत्य; मूर्धन्युपाघ्राय विमृज्य गात्रे
उवाच तौ बाष्पकलं स राजा; मा भैष्टमागच्छतमप्रमत्तौ