^{३.१४१.१}युधिष्ठिर उवाच

^{३.१४१.२}अन्तर्हितानि भूतानि रक्षांसि बलवन्ति च
अग्निना तपसा चैव शक्यं गन्तुं वृकोदर

^{३.१४१.३}संनिवर्तय कौन्तेय क्षुत्पिपासे बलान्वयात्
ततो बलं च दाक्ष्यं च संश्रयस्व कुरूद्वह

^{३.१४१.४}ऋषेस्त्वया श्रुतं वाक्यं कैलासं पर्वतं प्रति
बुद्ध्या प्रपश्य कौन्तेय कथं कृष्णा गमिष्यति

^{३.१४१.५}अथ वा सहदेवेन धौम्येन च सहाभिभो
सूदैः पौरोगवैश्चैव सर्वैश्च परिचारकैः

^{३.१४१.६}रथैरश्वैश्च ये चान्ये विप्राः क्लेशासहाः पथि
सर्वैस्त्वं सहितो भीम निवर्तस्वायतेक्षण

^{३.१४१.७}त्रयो वयं गमिष्यामो लघ्वाहारा यतव्रताः
अहं च नकुलश्चैव लोमशश्च महातपाः

^{३.१४१.८}ममागमनमाकाङ्क्षन्गङ्गाद्वारे समाहितः
वसेह द्रौपदीं रक्षन्यावदागमनं मम

^{३.१४१.९}भीम उवाच

^{३.१४१.१०}राजपुत्री श्रमेणार्ता दुःखार्ता चैव भारत
व्रजत्येव हि कल्याणी श्वेतवाहदिदृक्षया

^{३.१४१.११}तव चाप्यरतिस्तीव्रा वर्धते तमपश्यतः
किं पुनः सहदेवं च मां च कृष्णां च भारत

^{३.१४१.१२}रथाः कामं निवर्तन्तां सर्वे च परिचारकाः
सूदाः पौरोगवाश्चैव मन्यते यत्र नो भवान्

^{३.१४१.१३}न ह्यहं हातुमिच्छामि भवन्तमिह कर्हिचित्
शैलेऽस्मिन्राक्षसाकीर्णे दुर्गेषु विषमेषु च

^{३.१४१.१४}इयं चापि महाभागा राजपुत्री यतव्रता
त्वामृते पुरुषव्याघ्र नोत्सहेद्विनिवर्तितुम्

^{३.१४१.१५}तथैव सहदेवोऽयं सततं त्वामनुव्रतः
न जातु विनिवर्तेत मतज्ञो ह्यहमस्य वै

^{३.१४१.१६}अपि चात्र महाराज सव्यसाचिदिदृक्षया
सर्वे लालसभूताः स्म तस्माद्यास्यामहे सह

^{३.१४१.१७}यद्यशक्यो रथैर्गन्तुं शैलोऽयं बहुकन्दरः
पद्भिरेव गमिष्यामो मा राजन्विमना भव

^{३.१४१.१८}अहं वहिष्ये पाञ्चालीं यत्र यत्र न शक्ष्यति
इति मे वर्तते बुद्धिर्मा राजन्विमना भव

^{३.१४१.१९}सुकुमारौ तथा वीरौ माद्रीनन्दिकरावुभौ
दुर्गे संतारयिष्यामि यद्यशक्तौ भविष्यतः

^{३.१४१.२०}युधिष्ठिर उवाच

^{३.१४१.२१}एवं ते भाषमाणस्य बलं भीमाभिवर्धताम्
यस्त्वमुत्सहसे वोढुं द्रौपदीं विपुलेऽध्वनि

^{३.१४१.२२}यमजौ चापि भद्रं ते नैतदन्यत्र विद्यते
बलं च ते यशश्चैव धर्मः कीर्तिश्च वर्धताम्

^{३.१४१.२३}यस्त्वमुत्सहसे नेतुं भ्रातरौ सह कृष्णया
मा ते ग्लानिर्महाबाहो मा च तेऽस्तु पराभवः

^{३.१४१.२४}वैशंपायन उवाच

^{३.१४१.२५}ततः कृष्णाब्रवीद्वाक्यं प्रहसन्ती मनोरमा
गमिष्यामि न संतापः कार्यो मां प्रति भारत

^{३.१४१.२६}लोमश उवाच

^{३.१४१.२७}तपसा शक्यते गन्तुं पर्वतो गन्धमादनः
तपसा चैव कौन्तेय सर्वे योक्ष्यामहे वयम्

^{३.१४१.२८}नकुलः सहदेवश्च भीमसेनश्च पार्थिव
अहं च त्वं च कौन्तेय द्रक्ष्यामः श्वेतवाहनम्

^{३.१४१.२९}वैशंपायन उवाच

^{३.१४१.३०}एवं संभाषमाणास्ते सुबाहोर्विषयं महत्
ददृशुर्मुदिता राजन्प्रभूतगजवाजिमत्

^{३.१४१.३१}किराततङ्गणाकीर्णं कुणिन्दशतसंकुलम्
हिमवत्यमरैर्जुष्टं बह्वाश्चर्यसमाकुलम्

^{३.१४१.३२}सुबाहुश्चापि तान्दृष्ट्वा पूजया प्रत्यगृह्णत
विषयान्ते कुणिन्दानामीश्वरः प्रीतिपूर्वकम्

^{३.१४१.३३}तत्र ते पूजितास्तेन सर्व एव सुखोषिताः
प्रतस्थुर्विमले सूर्ये हिमवन्तं गिरिं प्रति

^{३.१४१.३४}इन्द्रसेनमुखांश्चैव भृत्यान्पौरोगवांस्तथा
सूदांश्च परिबर्हं च द्रौपद्याः सर्वशो नृप

^{३.१४१.३५}राज्ञः कुणिन्दाधिपतेः परिदाय महारथाः
पद्भिरेव महावीर्या ययुः कौरवनन्दनाः

^{३.१४१.३६}ते शनैः प्राद्रवन्सर्वे कृष्णया सह पाण्डवाः
तस्माद्देशात्सुसंहृष्टा द्रष्टुकामा धनंजयम्