^{३.१५.१}युधिष्ठिर उवाच

^{३.१५.२}असांनिध्यं कथं कृष्ण तवासीद्वृष्णिनन्दन
क्व चासीद्विप्रवासस्ते किं वाकार्षीः प्रवासकः

^{३.१५.३}कृष्ण उवाच

^{३.१५.४}शाल्वस्य नगरं सौभं गतोऽहं भरतर्षभ
विनिहन्तुं नरश्रेष्ठ तत्र मे शृणु कारणम्

^{३.१५.५}महातेजा महाबाहुर्यः स राजा महायशाः
दमघोषात्मजो वीरः शिशुपालो मया हतः

^{३.१५.६}यज्ञे ते भरतश्रेष्ठ राजसूयेऽर्हणां प्रति
स रोषवशसंप्राप्तो नामृष्यत दुरात्मवान्

^{३.१५.७}श्रुत्वा तं निहतं शाल्वस्तीव्ररोषसमन्वितः
उपायाद्द्वारकां शून्यामिहस्थे मयि भारत

^{३.१५.८}स तत्र योधितो राजन्बालकैर्वृष्णिपुंगवैः
आगतः कामगं सौभमारुह्यैव नृशंसकृत्

^{३.१५.९}ततो वृष्णिप्रवीरांस्तान्बालान्हत्वा बहूंस्तदा
पुरोद्यानानि सर्वाणि भेदयामास दुर्मतिः

^{३.१५.१०}उक्तवांश्च महाबाहो क्वासौ वृष्णिकुलाधमः
वासुदेवः सुमन्दात्मा वसुदेवसुतो गतः

^{३.१५.११}तस्य युद्धार्थिनो दर्पं युद्धे नाशयितास्म्यहम्
आनर्ताः सत्यमाख्यात तत्र गन्तास्मि यत्र सः

^{३.१५.१२}तं हत्वा विनिवर्तिष्ये कंसकेशिनिषूदनम्
अहत्वा न निवर्तिष्ये सत्येनायुधमालभे

^{३.१५.१३}क्वासौ क्वासाविति पुनस्तत्र तत्र विधावति
मया किल रणे युद्धं काङ्क्षमाणः स सौभराट्

^{३.१५.१४}अद्य तं पापकर्माणं क्षुद्रं विश्वासघातिनम्
शिशुपालवधामर्षाद्गमयिष्ये यमक्षयम्

^{३.१५.१५}मम पापस्वभावेन भ्राता येन निपातितः
शिशुपालो महीपालस्तं वधिष्ये महीतले

^{३.१५.१६}भ्राता बालश्च राजा च न च संग्राममूर्धनि
प्रमत्तश्च हतो वीरस्तं हनिष्ये जनार्दनम्

^{३.१५.१७}एवमादि महाराज विलप्य दिवमास्थितः
कामगेन स सौभेन क्षिप्त्वा मां कुरुनन्दन

^{३.१५.१८}तमश्रौषमहं गत्वा यथा वृत्तः सुदुर्मतिः
मयि कौरव्य दुष्टात्मा मार्त्तिकावतको नृपः

^{३.१५.१९}ततोऽहमपि कौरव्य रोषव्याकुललोचनः
निश्चित्य मनसा राजन्वधायास्य मनो दधे

^{३.१५.२०}आनर्तेषु विमर्दं च क्षेपं चात्मनि कौरव
प्रवृद्धमवलेपं च तस्य दुष्कृतकर्मणः

^{३.१५.२१}ततः सौभवधायाहं प्रतस्थे पृथिवीपते
स मया सागरावर्ते दृष्ट आसीत्परीप्सता

^{३.१५.२२}ततः प्रध्माप्य जलजं पाञ्चजन्यमहं नृप
आहूय शाल्वं समरे युद्धाय समवस्थितः

^{३.१५.२३}सुमुहूर्तमभूद्युद्धं तत्र मे दानवैः सह
वशीभूताश्च मे सर्वे भूतले च निपातिताः

^{३.१५.२४}एतत्कार्यं महाबाहो येनाहं नागमं तदा
श्रुत्वैव हास्तिनपुरं द्यूतं चाविनयोत्थितम्