^{३.१५३.१}वैशंपायन उवाच

^{३.१५३.२}ततस्तानि महार्हाणि दिव्यानि भरतर्षभ
बहूनि बहुरूपाणि विरजांसि समाददे

^{३.१५३.३}ततो वायुर्महाञ्शीघ्रो नीचैः शर्करकर्षणः
प्रादुरासीत्खरस्पर्शः संग्राममभिचोदयन्

^{३.१५३.४}पपात महती चोल्का सनिर्घाता महाप्रभा
निष्प्रभश्चाभवत्सूर्यश्छन्नरश्मिस्तमोवृतः

^{३.१५३.५}निर्घातश्चाभवद्भीमो भीमे विक्रममास्थिते
चचाल पृथिवी चापि पांसुवर्षं पपात च

^{३.१५३.६}सलोहिता दिशश्चासन्खरवाचो मृगद्विजाः
तमोवृतमभूत्सर्वं न प्रज्ञायत किंचन

^{३.१५३.७}तदद्भुतमभिप्रेक्ष्य धर्मपुत्रो युधिष्ठिरः
उवाच वदतां श्रेष्ठः कोऽस्मानभिभविष्यति

^{३.१५३.८}सज्जीभवत भद्रं वः पाण्डवा युद्धदुर्मदाः
यथारूपाणि पश्यामि स्वभ्यग्रो नः पराक्रमः

^{३.१५३.९}एवमुक्त्वा ततो राजा वीक्षां चक्रे समन्ततः
अपश्यमानो भीमं च धर्मराजो युधिष्ठिरः

^{३.१५३.१०}तत्र कृष्णां यमौ चैव समीपस्थानरिंदमः
पप्रच्छ भ्रातरं भीमं भीमकर्माणमाहवे

^{३.१५३.११}कच्चिन्न भीमः पाञ्चालि किंचित्कृत्यं चिकीर्षति
कृतवानपि वा वीरः साहसं साहसप्रियः

^{३.१५३.१२}इमे ह्यकस्मादुत्पाता महासमरदर्शिनः
दर्शयन्तो भयं तीव्रं प्रादुर्भूताः समन्ततः

^{३.१५३.१३}तं तथा वादिनं कृष्णा प्रत्युवाच मनस्विनी
प्रिया प्रियं चिकीर्षन्ती महिषी चारुहासिनी

^{३.१५३.१४}यत्तत्सौगन्धिकं राजन्नाहृतं मातरिश्वना
तन्मया भीमसेनस्य प्रीतयाद्योपपादितम्

^{३.१५३.१५}अपि चोक्तो मया वीरो यदि पश्येद्बहून्यपि
तानि सर्वाण्युपादाय शीघ्रमागम्यतामिति

^{३.१५३.१६}स तु नूनं महाबाहुः प्रियार्थं मम पाण्डवः
प्रागुदीचीं दिशं राजंस्तान्याहर्तुमितो गतः

^{३.१५३.१७}उक्तस्त्वेवं तया राजा यमाविदमथाब्रवीत्
गच्छाम सहितास्तूर्णं येन यातो वृकोदरः

^{३.१५३.१८}वहन्तु राक्षसा विप्रान्यथाश्रान्तान्यथाकृशान्
त्वमप्यमरसंकाश वह कृष्णां घटोत्कच

^{३.१५३.१९}व्यक्तं दूरमितो भीमः प्रविष्ट इति मे मतिः
चिरं च तस्य कालोऽयं स च वायुसमो जवे

^{३.१५३.२०}तरस्वी वैनतेयस्य सदृशो भुवि लङ्घने
उत्पतेदपि चाकाशं निपतेच्च यथेच्छकम्

^{३.१५३.२१}तमन्वियाम भवतां प्रभावाद्रजनीचराः
पुरा स नापराध्नोति सिद्धानां ब्रह्मवादिनाम्

^{३.१५३.२२}तथेत्युक्त्वा तु ते सर्वे हैडिम्बप्रमुखास्तदा
उद्देशज्ञाः कुबेरस्य नलिन्या भरतर्षभ

^{३.१५३.२३}आदाय पाण्डवांश्चैव तांश्च विप्राननेकशः
लोमशेनैव सहिताः प्रययुः प्रीतमानसाः

^{३.१५३.२४}ते गत्वा सहिताः सर्वे ददृशुस्तत्र कानने
प्रफुल्लपङ्कजवतीं नलिनीं सुमनोहराम्

^{३.१५३.२५}तं च भीमं महात्मानं तस्यास्तीरे व्यवस्थितम्
ददृशुर्निहतांश्चैव यक्षान्सुविपुलेक्षणान्

^{३.१५३.२६}उद्यम्य च गदां दोर्भ्यां नदीतीरे व्यवस्थितम्
प्रजासंक्षेपसमये दण्डहस्तमिवान्तकम्

^{३.१५३.२७}तं दृष्ट्वा धर्मराजस्तु परिष्वज्य पुनः पुनः
उवाच श्लक्ष्णया वाचा कौन्तेय किमिदं कृतम्

^{३.१५३.२८}साहसं बत भद्रं ते देवानामपि चाप्रियम्
पुनरेवं न कर्तव्यं मम चेदिच्छसि प्रियम्

^{३.१५३.२९}अनुशास्य च कौन्तेयं पद्मानि प्रतिगृह्य च
तस्यामेव नलिन्यां ते विजह्रुरमरोपमाः

^{३.१५३.३०}एतस्मिन्नेव काले तु प्रगृहीतशिलायुधाः
प्रादुरासन्महाकायास्तस्योद्यानस्य रक्षिणः

^{३.१५३.३१}ते दृष्ट्वा धर्मराजानं देवर्षिं चापि लोमशम्
नकुलं सहदेवं च तथान्यान्ब्राह्मणर्षभान्
विनयेनानताः सर्वे प्रणिपेतुश्च भारत

^{३.१५३.३२}सान्त्विता धर्मराजेन प्रसेदुः क्षणदाचराः
विदिताश्च कुबेरस्य ततस्ते नरपुंगवाः
ऊषुर्नातिचिरं कालं रममाणाः कुरूद्वहाः