^{३.१६९.१}अर्जुन उवाच

^{३.१६९.२}अदृश्यमानास्ते दैत्या योधयन्ति स्म मायया
अदृश्यानस्त्रवीर्येण तानप्यहमयोधयम्

^{३.१६९.३}गाण्डीवमुक्ता विशिखाः सम्यगस्त्रप्रचोदिताः
अच्छिन्दन्नुत्तमाङ्गानि यत्र यत्र स्म तेऽभवन्

^{३.१६९.४}ततो निवातकवचा वध्यमाना मया युधि
संहृत्य मायां सहसा प्राविशन्पुरमात्मनः

^{३.१६९.५}व्यपयातेषु दैत्येषु प्रादुर्भूते च दर्शने
अपश्यं दानवांस्तत्र हताञ्शतसहस्रशः

^{३.१६९.६}विनिष्पिष्टानि तत्रैषां शस्त्राण्याभरणानि च
कूटशः स्म प्रदृश्यन्ते गात्राणि कवचानि च

^{३.१६९.७}हयानां नान्तरं ह्यासीत्पदाद्विचलितुं पदम्
उत्पत्य सहसा तस्थुरन्तरिक्षगमास्ततः

^{३.१६९.८}ततो निवातकवचा व्योम संछाद्य केवलम्
अदृश्या ह्यभ्यवर्तन्त विसृजन्तः शिलोच्चयान्

^{३.१६९.९}अन्तर्भूमिगताश्चान्ये हयानां चरणान्यथ
न्यगृह्णन्दानवा घोरा रथचक्रे च भारत

^{३.१६९.१०}विनिगृह्य हरीनश्वान्रथं च मम युध्यतः
सर्वतो मामचिन्वन्त सरथं धरणीधरैः

^{३.१६९.११}पर्वतैरुपचीयद्भिः पतमानैस्तथापरैः
स देशो यत्र वर्ताम गुहेव समपद्यत

^{३.१६९.१२}पर्वतैश्छाद्यमानोऽहं निगृहीतैश्च वाजिभिः
अगच्छं परमामार्तिं मातलिस्तदलक्षयत्

^{३.१६९.१३}लक्षयित्वा तु मां भीतमिदं वचनमब्रवीत्
अर्जुनार्जुन मा भैस्त्वं वज्रमस्त्रमुदीरय

^{३.१६९.१४}ततोऽहं तस्य तद्वाक्यं श्रुत्वा वज्रमुदीरयम्
देवराजस्य दयितं वज्रमस्त्रं नराधिप

^{३.१६९.१५}अचलं स्थानमासाद्य गाण्डीवमनुमन्त्र्य च
अमुञ्चं वज्रसंस्पर्शानायसान्निशिताञ्शरान्

^{३.१६९.१६}ततो मायाश्च ताः सर्वा निवातकवचांश्च तान्
ते वज्रचोदिता बाणा वज्रभूताः समाविशन्

^{३.१६९.१७}ते वज्रवेगाभिहता दानवाः पर्वतोपमाः
इतरेतरमाश्लिष्य न्यपतन्पृथिवीतले

^{३.१६९.१८}अन्तर्भूमौ तु येऽगृह्णन्दानवा रथवाजिनः
अनुप्रविश्य तान्बाणाः प्राहिण्वन्यमसादनम्

^{३.१६९.१९}हतैर्निवातकवचैर्निरस्तैः पर्वतोपमैः
समाच्छाद्यत देशः स विकीर्णैरिव पर्वतैः

^{३.१६९.२०}न हयानां क्षतिः काचिन्न रथस्य न मातलेः
मम चादृश्यत तदा तदद्भुतमिवाभवत्

^{३.१६९.२१}ततो मां प्रहसन्राजन्मातलिः प्रत्यभाषत
नैतदर्जुन देवेषु त्वयि वीर्यं यदीक्ष्यते

^{३.१६९.२२}हतेष्वसुरसंघेषु दारास्तेषां तु सर्वशः
प्राक्रोशन्नगरे तस्मिन्यथा शरदि लक्ष्मणाः

^{३.१६९.२३}ततो मातलिना सार्धमहं तत्पुरमभ्ययाम्
त्रासयन्रथघोषेण निवातकवचस्त्रियः

^{३.१६९.२४}तान्दृष्ट्वा दशसाहस्रान्मयूरसदृशान्हयान्
रथं च रविसंकाशं प्राद्रवन्गणशः स्त्रियः

^{३.१६९.२५}ताभिराभरणैः शब्दस्त्रासिताभिः समीरितः
शिलानामिव शैलेषु पतन्तीनामभूत्तदा

^{३.१६९.२६}वित्रस्ता दैत्यनार्यस्ताः स्वानि वेश्मान्यथाविशन्
बहुरत्नविचित्राणि शातकुम्भमयानि च

^{३.१६९.२७}तदद्भुताकारमहं दृष्ट्वा नगरमुत्तमम्
विशिष्टं देवनगरादपृच्छं मातलिं ततः

^{३.१६९.२८}इदमेवंविधं कस्माद्देवता नाविशन्त्युत
पुरंदरपुराद्धीदं विशिष्टमिति लक्षये

^{३.१६९.२९}मातलिरुवाच

^{३.१६९.३०}आसीदिदं पुरा पार्थ देवराजस्य नः पुरम्
ततो निवातकवचैरितः प्रच्याविताः सुराः

^{३.१६९.३१}तपस्तप्त्वा महत्तीव्रं प्रसाद्य च पितामहम्
इदं वृतं निवासाय देवेभ्यश्चाभयं युधि

^{३.१६९.३२}ततः शक्रेण भगवान्स्वयम्भूरभिचोदितः
विधत्तां भगवानत्रेत्यात्मनो हितकाम्यया

^{३.१६९.३३}तत उक्तो भगवता दिष्टमत्रेति वासवः
भवितान्तस्त्वमेवैषां देहेनान्येन वृत्रहन्

^{३.१६९.३४}तत एषां वधार्थाय शक्रोऽस्त्राणि ददौ तव
न हि शक्याः सुरैर्हन्तुं य एते निहतास्त्वया

^{३.१६९.३५}कालस्य परिणामेन ततस्त्वमिह भारत
एषामन्तकरः प्राप्तस्तत्त्वया च कृतं तथा

^{३.१६९.३६}दानवानां विनाशार्थं महास्त्राणां महद्बलम्
ग्राहितस्त्वं महेन्द्रेण पुरुषेन्द्र तदुत्तमम्

^{३.१६९.३७}अर्जुन उवाच

^{३.१६९.३८}ततः प्रविश्य नगरं दानवांश्च निहत्य तान्
पुनर्मातलिना सार्धमगच्छं देवसद्म तत्