^{३.२२०.१}मार्कण्डेय उवाच

^{३.२२०.२}यदा स्कन्देन मातॄणामेवमेतत्प्रियं कृतम्
अथैनमब्रवीत्स्वाहा मम पुत्रस्त्वमौरसः

^{३.२२०.३}इच्छाम्यहं त्वया दत्तां प्रीतिं परमदुर्लभाम्
तामब्रवीत्ततः स्कन्दः प्रीतिमिच्छसि कीदृशीम्

^{३.२२०.४}स्वाहोवाच

^{३.२२०.५}दक्षस्याहं प्रिया कन्या स्वाहा नाम महाभुज
बाल्यात्प्रभृति नित्यं च जातकामा हुताशने

^{३.२२०.६}न च मां कामिनीं पुत्र सम्यग्जानाति पावकः
इच्छामि शाश्वतं वासं वस्तुं पुत्र सहाग्निना

^{३.२२०.७}स्कन्द उवाच

^{३.२२०.८}हव्यं कव्यं च यत्किंचिद्द्विजा मन्त्रपुरस्कृतम्
होष्यन्त्यग्नौ सदा देवि स्वाहेत्युक्त्वा समुद्यतम्

^{३.२२०.९}अद्य प्रभृति दास्यन्ति सुवृत्ताः सत्पथे स्थिताः
एवमग्निस्त्वया सार्धं सदा वत्स्यति शोभने

^{३.२२०.१०}मार्कण्डेय उवाच

^{३.२२०.११}एवमुक्ता ततः स्वाहा तुष्टा स्कन्देन पूजिता
पावकेन समायुक्ता भर्त्रा स्कन्दमपूजयत्

^{३.२२०.१२}ततो ब्रह्मा महासेनं प्रजापतिरथाब्रवीत्
अभिगच्छ महादेवं पितरं त्रिपुरार्दनम्

^{३.२२०.१३}रुद्रेणाग्निं समाविश्य स्वाहामाविश्य चोमया
हितार्थं सर्वलोकानां जातस्त्वमपराजितः

^{३.२२०.१४}उमायोन्यां च रुद्रेण शुक्रं सिक्तं महात्मना
आस्ते गिरौ निपतितं मिञ्जिकामिञ्जिकं यतः

^{३.२२०.१५}संभूतं लोहितोदे तु शुक्रशेषमवापतत्
सूर्यरश्मिषु चाप्यन्यदन्यच्चैवापतद्भुवि
आसक्तमन्यद्वृक्षेषु तदेवं पञ्चधापतत्

^{३.२२०.१६}त एते विविधाकारा गणा ज्ञेया मनीषिभिः
तव पारिषदा घोरा य एते पिशिताशनाः

^{३.२२०.१७}एवमस्त्विति चाप्युक्त्वा महासेनो महेश्वरम्
अपूजयदमेयात्मा पितरं पितृवत्सलः

^{३.२२०.१८}अर्कपुष्पैस्तु ते पञ्च गणाः पूज्या धनार्थिभिः
व्याधिप्रशमनार्थं च तेषां पूजां समाचरेत्

^{३.२२०.१९}मिञ्जिकामिञ्जिकं चैव मिथुनं रुद्रसंभवम्
नमस्कार्यं सदैवेह बालानां हितमिच्छता

^{३.२२०.२०}स्त्रियो मानुषमांसादा वृद्धिका नाम नामतः
वृक्षेषु जातास्ता देव्यो नमस्कार्याः प्रजार्थिभिः

^{३.२२०.२१}एवमेते पिशाचानामसंख्येया गणाः स्मृताः
घण्टायाः सपताकायाः शृणु मे संभवं नृप

^{३.२२०.२२}ऐरावतस्य घण्टे द्वे वैजयन्त्याविति श्रुते
गुहस्य ते स्वयं दत्ते शक्रेणानाय्य धीमता

^{३.२२०.२३}एका तत्र विशाखस्य घण्टा स्कन्दस्य चापरा
पताका कार्त्तिकेयस्य विशाखस्य च लोहिता

^{३.२२०.२४}यानि क्रीडनकान्यस्य देवैर्दत्तानि वै तदा
तैरेव रमते देवो महासेनो महाबलः

^{३.२२०.२५}स संवृतः पिशाचानां गणैर्देवगणैस्तथा
शुशुभे काञ्चने शैले दीप्यमानः श्रिया वृतः

^{३.२२०.२६}तेन वीरेण शुशुभे स शैलः शुभकाननः
आदित्येनेवांशुमता मन्दरश्चारुकन्दरः

^{३.२२०.२७}संतानकवनैः फुल्लैः करवीरवनैरपि
पारिजातवनैश्चैव जपाशोकवनैस्तथा

^{३.२२०.२८}कदम्बतरुषण्डैश्च दिव्यैर्मृगगणैरपि
दिव्यैः पक्षिगणैश्चैव शुशुभे श्वेतपर्वतः

^{३.२२०.२९}तत्र देवगणाः सर्वे सर्वे चैव महर्षयः
मेघतूर्यरवाश्चैव क्षुब्धोदधिसमस्वनाः

^{३.२२०.३०}तत्र दिव्याश्च गन्धर्वा नृत्यन्त्यप्सरसस्तथा
हृष्टानां तत्र भूतानां श्रूयते निनदो महान्

^{३.२२०.३१}एवं सेन्द्रं जगत्सर्वं श्वेतपर्वतसंस्थितम्
प्रहृष्टं प्रेक्षते स्कन्दं न च ग्लायति दर्शनात्