^{३.२३३.१}वैशंपायन उवाच

^{३.२३३.२}युधिष्ठिरवचः श्रुत्वा भीमसेनपुरोगमाः
प्रहृष्टवदनाः सर्वे समुत्तस्थुर्नरर्षभाः

^{३.२३३.३}अभेद्यानि ततः सर्वे समनह्यन्त भारत
जाम्बूनदविचित्राणि कवचानि महारथाः

^{३.२३३.४}ते दंशिता रथैः सर्वे ध्वजिनः सशरासनाः
पाण्डवाः प्रत्यदृश्यन्त ज्वलिता इव पावकाः

^{३.२३३.५}तान्रथान्साधु संपन्नान्संयुक्ताञ्जवनैर्हयैः
आस्थाय रथशार्दूलाः शीघ्रमेव ययुस्ततः

^{३.२३३.६}ततः कौरवसैन्यानां प्रादुरासीन्महास्वनः
प्रयातान्सहितान्दृष्ट्वा पाण्डुपुत्रान्महारथान्

^{३.२३३.७}जितकाशिनश्च खचरास्त्वरिताश्च महारथाः
क्षणेनैव वने तस्मिन्समाजग्मुरभीतवत्

^{३.२३३.८}न्यवर्तन्त ततः सर्वे गन्धर्वा जितकाशिनः
दृष्ट्वा रथगतान्वीरान्पाण्डवांश्चतुरो रणे

^{३.२३३.९}तांस्तु विभ्राजतो दृष्ट्वा लोकपालानिवोद्यतान्
व्यूढानीका व्यतिष्ठन्त गन्धमादनवासिनः

^{३.२३३.१०}राज्ञस्तु वचनं श्रुत्वा धर्मराजस्य धीमतः
क्रमेण मृदुना युद्धमुपक्रामन्त भारत

^{३.२३३.११}न तु गन्धर्वराजस्य सैनिका मन्दचेतसः
शक्यन्ते मृदुना श्रेयः प्रतिपादयितुं तदा

^{३.२३३.१२}ततस्तान्युधि दुर्धर्षः सव्यसाची परंतपः
सान्त्वपूर्वमिदं वाक्यमुवाच खचरान्रणे

^{३.२३३.१३}नैतद्गन्धर्वराजस्य युक्तं कर्म जुगुप्सितम्
परदाराभिमर्शश्च मानुषैश्च समागमः

^{३.२३३.१४}उत्सृजध्वं महावीर्यान्धृतराष्ट्रसुतानिमान्
दारांश्चैषां विमुञ्चध्वं धर्मराजस्य शासनात्

^{३.२३३.१५}एवमुक्तास्तु गन्धर्वाः पाण्डवेन यशस्विना
उत्स्मयन्तस्तदा पार्थमिदं वचनमब्रुवन्

^{३.२३३.१६}एकस्यैव वयं तात कुर्याम वचनं भुवि
यस्य शासनमाज्ञाय चराम विगतज्वराः

^{३.२३३.१७}तेनैकेन यथादिष्टं तथा वर्ताम भारत
न शास्ता विद्यतेऽस्माकमन्यस्तस्मात्सुरेश्वरात्

^{३.२३३.१८}एवमुक्तस्तु गन्धर्वैः कुन्तीपुत्रो धनंजयः
गन्धर्वान्पुनरेवेदं वचनं प्रत्यभाषत

^{३.२३३.१९}यदि साम्ना न मोक्षध्वं गन्धर्वा धृतराष्ट्रजम्
मोक्षयिष्यामि विक्रम्य स्वयमेव सुयोधनम्

^{३.२३३.२०}एवमुक्त्वा ततः पार्थः सव्यसाची धनंजयः
ससर्ज निशितान्बाणान्खचरान्खचरान्प्रति

^{३.२३३.२१}तथैव शरवर्षेण गन्धर्वास्ते बलोत्कटाः
पाण्डवानभ्यवर्तन्त पाण्डवाश्च दिवौकसः

^{३.२३३.२२}ततः सुतुमुलं युद्धं गन्धर्वाणां तरस्विनाम्
बभूव भीमवेगानां पाण्डवानां च भारत