^{३.२४०.१}दानवा ऊचुः

^{३.२४०.२}भोः सुयोधन राजेन्द्र भरतानां कुलोद्वह
शूरैः परिवृतो नित्यं तथैव च महात्मभिः

^{३.२४०.३}अकार्षीः साहसमिदं कस्मात्प्रायोपवेशनम्
आत्मत्यागी ह्यवाग्याति वाच्यतां चायशस्करीम्

^{३.२४०.४}न हि कार्यविरुद्धेषु बह्वपायेषु कर्मसु
मूलघातिषु सज्जन्ते बुद्धिमन्तो भवद्विधाः

^{३.२४०.५}नियच्छैतां मतिं राजन्धर्मार्थसुखनाशिनीम्
यशःप्रतापधैर्यघ्नीं शत्रूणां हर्षवर्धनीम्

^{३.२४०.६}श्रूयतां च प्रभो तत्त्वं दिव्यतां चात्मनो नृप
निर्माणं च शरीरस्य ततो धैर्यमवाप्नुहि

^{३.२४०.७}पुरा त्वं तपसास्माभिर्लब्धो देवान्महेश्वरात्
पूर्वकायश्च सर्वस्ते निर्मितो वज्रसंचयैः

^{३.२४०.८}अस्त्रैरभेद्यः शस्त्रैश्चाप्यधःकायश्च तेऽनघ
कृतः पुष्पमयो देव्या रूपतः स्त्रीमनोहरः

^{३.२४०.९}एवमीश्वरसंयुक्तस्तव देहो नृपोत्तम
देव्या च राजशार्दूल दिव्यस्त्वं हि न मानुषः

^{३.२४०.१०}क्षत्रियाश्च महावीर्या भगदत्तपुरोगमाः
दिव्यास्त्रविदुषः शूराः क्षपयिष्यन्ति ते रिपून्

^{३.२४०.११}तदलं ते विषादेन भयं तव न विद्यते
साह्यार्थं च हि ते वीराः संभूता भुवि दानवाः

^{३.२४०.१२}भीष्मद्रोणकृपादींश्च प्रवेक्ष्यन्त्यपरेऽसुराः
यैराविष्टा घृणां त्यक्त्वा योत्स्यन्ते तव वैरिभिः

^{३.२४०.१३}नैव पुत्रान्न च भ्रातॄन्न पितॄन्न च बान्धवान्
नैव शिष्यान्न च ज्ञातीन्न बालान्स्थविरान्न च

^{३.२४०.१४}युधि संप्रहरिष्यन्तो मोक्ष्यन्ति कुरुसत्तम
निःस्नेहा दानवाविष्टाः समाक्रान्तेऽन्तरात्मनि

^{३.२४०.१५}प्रहरिष्यन्ति बन्धुभ्यः स्नेहमुत्सृज्य दूरतः
हृष्टाः पुरुषशार्दूलाः कलुषीकृतमानसाः
अविज्ञानविमूढाश्च दैवाच्च विधिनिर्मितात्

^{३.२४०.१६}व्याभाषमाणाश्चान्योन्यं न मे जीवन्विमोक्ष्यसे
सर्वशस्त्रास्त्रमोक्षेण पौरुषे समवस्थिताः
श्लाघमानाः कुरुश्रेष्ठ करिष्यन्ति जनक्षयम्

^{३.२४०.१७}तेऽपि शक्त्या महात्मानः प्रतियोत्स्यन्ति पाण्डवाः
वधं चैषां करिष्यन्ति दैवयुक्ता महाबलाः

^{३.२४०.१८}दैत्यरक्षोगणाश्चापि संभूताः क्षत्रयोनिषु
योत्स्यन्ति युधि विक्रम्य शत्रुभिस्तव पार्थिव
गदाभिर्मुसलैः खड्गैः शस्त्रैरुच्चावचैस्तथा

^{३.२४०.१९}यच्च तेऽन्तर्गतं वीर भयमर्जुनसंभवम्
तत्रापि विहितोऽस्माभिर्वधोपायोऽर्जुनस्य वै

^{३.२४०.२०}हतस्य नरकस्यात्मा कर्णमूर्तिमुपाश्रितः
तद्वैरं संस्मरन्वीर योत्स्यते केशवार्जुनौ

^{३.२४०.२१}स ते विक्रमशौण्डीरो रणे पार्थं विजेष्यति
कर्णः प्रहरतां श्रेष्ठः सर्वांश्चारीन्महारथः

^{३.२४०.२२}ज्ञात्वैतच्छद्मना वज्री रक्षार्थं सव्यसाचिनः
कुण्डले कवचं चैव कर्णस्यापहरिष्यति

^{३.२४०.२३}तस्मादस्माभिरप्यत्र दैत्याः शतसहस्रशः
नियुक्ता राक्षसाश्चैव ये ते संशप्तका इति
प्रख्यातास्तेऽर्जुनं वीरं निहनिष्यन्ति मा शुचः

^{३.२४०.२४}असपत्ना त्वया हीयं भोक्तव्या वसुधा नृप
मा विषादं नयस्वास्मान्नैतत्त्वय्युपपद्यते
विनष्टे त्वयि चास्माकं पक्षो हीयेत कौरव

^{३.२४०.२५}गच्छ वीर न ते बुद्धिरन्या कार्या कथंचन
त्वमस्माकं गतिर्नित्यं देवतानां च पाण्डवाः

^{३.२४०.२६}वैशंपायन उवाच

^{३.२४०.२७}एवमुक्त्वा परिष्वज्य दैत्यास्तं राजकुञ्जरम्
समाश्वास्य च दुर्धर्षं पुत्रवद्दानवर्षभाः

^{३.२४०.२८}स्थिरां कृत्वा बुद्धिमस्य प्रियाण्युक्त्वा च भारत
गम्यतामित्यनुज्ञाय जयमाप्नुहि चेत्यथ

^{३.२४०.२९}तैर्विसृष्टं महाबाहुं कृत्या सैवानयत्पुनः
तमेव देशं यत्रासौ तदा प्रायमुपाविशत्

^{३.२४०.३०}प्रतिनिक्षिप्य तं वीरं कृत्या समभिपूज्य च
अनुज्ञाता च राज्ञा सा तत्रैवान्तरधीयत

^{३.२४०.३१}गतायामथ तस्यां तु राजा दुर्योधनस्तदा
स्वप्नभूतमिदं सर्वमचिन्तयत भारत
विजेष्यामि रणे पाण्डूनिति तस्याभवन्मतिः

^{३.२४०.३२}कर्णं संशप्तकांश्चैव पार्थस्यामित्रघातिनः
अमन्यत वधे युक्तान्समर्थांश्च सुयोधनः

^{३.२४०.३३}एवमाशा दृढा तस्य धार्तराष्ट्रस्य दुर्मतेः
विनिर्जये पाण्डवानामभवद्भरतर्षभ

^{३.२४०.३४}कर्णोऽप्याविष्टचित्तात्मा नरकस्यान्तरात्मना
अर्जुनस्य वधे क्रूरामकरोत्स मतिं तदा

^{३.२४०.३५}संशप्तकाश्च ते वीरा राक्षसाविष्टचेतसः
रजस्तमोभ्यामाक्रान्ताः फल्गुनस्य वधैषिणः

^{३.२४०.३६}भीष्मद्रोणकृपाद्याश्च दानवाक्रान्तचेतसः
न तथा पाण्डुपुत्राणां स्नेहवन्तो विशां पते
न चाचचक्षे कस्मैचिदेतद्राजा सुयोधनः

^{३.२४०.३७}दुर्योधनं निशान्ते च कर्णो वैकर्तनोऽब्रवीत्
स्मयन्निवाञ्जलिं कृत्वा पार्थिवं हेतुमद्वचः

^{३.२४०.३८}न मृतो जयते शत्रूञ्जीवन्भद्राणि पश्यति
मृतस्य भद्राणि कुतः कौरवेय कुतो जयः
न कालोऽद्य विषादस्य भयस्य मरणस्य वा

^{३.२४०.३९}परिष्वज्याब्रवीच्चैनं भुजाभ्यां स महाभुजः
उत्तिष्ठ राजन्किं शेषे कस्माच्छोचसि शत्रुहन्
शत्रून्प्रताप्य वीर्येण स कथं मर्तुमिच्छसि

^{३.२४०.४०}अथ वा ते भयं जातं दृष्ट्वार्जुनपराक्रमम्
सत्यं ते प्रतिजानामि वधिष्यामि रणेऽर्जुनम्

^{३.२४०.४१}गते त्रयोदशे वर्षे सत्येनायुधमालभे
आनयिष्याम्यहं पार्थान्वशं तव जनाधिप

^{३.२४०.४२}एवमुक्तस्तु कर्णेन दैत्यानां वचनात्तथा
प्रणिपातेन चान्येषामुदतिष्ठत्सुयोधनः
दैत्यानां तद्वचः श्रुत्वा हृदि कृत्वा स्थिरां मतिम्

^{३.२४०.४३}ततो मनुजशार्दूलो योजयामास वाहिनीम्
रथनागाश्वकलिलां पदातिजनसंकुलाम्

^{३.२४०.४४}गङ्गौघप्रतिमा राजन्प्रयाता सा महाचमूः
श्वेतच्छत्रैः पताकाभिश्चामरैश्च सुपाण्डुरैः

^{३.२४०.४५}रथैर्नागैः पदातैश्च शुशुभेऽतीव संकुला
व्यपेताभ्रघने काले द्यौरिवाव्यक्तशारदी

^{३.२४०.४६}जयाशीर्भिर्द्विजेन्द्रैस्तु स्तूयमानोऽधिराजवत्
गृह्णन्नञ्जलिमालाश्च धार्तराष्ट्रो जनाधिपः

^{३.२४०.४७}सुयोधनो ययावग्रे श्रिया परमया ज्वलन्
कर्णेन सार्धं राजेन्द्र सौबलेन च देविना

^{३.२४०.४८}दुःशासनादयश्चास्य भ्रातरः सर्व एव ते
भूरिश्रवाः सोमदत्तो महाराजश्च बाह्लिकः

^{३.२४०.४९}रथैर्नानाविधाकारैर्हयैर्गजवरैस्तथा
प्रयान्तं नृपसिंहं तमनुजग्मुः कुरूद्वहाः
कालेनाल्पेन राजंस्ते विविशुः स्वपुरं तदा